Verrassende krachtplaatsen in Zwitserland
Wij (Alla en ik) waren begin augustus weer een week in Zwitserland. Alla’s zoon ging trouwen en vervolgens op huwelijksreis. Wij pasten ondertussen op de kat en gingen natuurlijk op zoek naar interessante krachtplaatsen. Dat bracht ons bij levendige bronnen en watervallen, de krachtigste plek van Zwitserland, met een vermeende boviswaarde van 750.000 en een geweldig energiepad vol wetenswaardigheden en leuke energieoefeningen. Ook liepen we een van de meest spectaculaire wandelroutes in Zwitserland, met adembenemende uitzichten. Het mooie weer hielp ons er extra van te genieten.
Kloster Einsiedeln
Allereerst gaan we weer naar het nabijgelegen Einsiedeln. Hier staat het grootste bedevaartsoord van Zwitserland en een belangrijk knooppunt op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. Het maakte vorig jaar al veel indruk.
Na een bezoek aan de abdij wandelen we nu ook langs de kruisweg, een mooie korte wandeling door de weide en het bos naast de abdij. Bovenin het bos heb je een prachtig uitzicht over de abdij en de omgeving.
Zürich
We zitten in een buurgemeente van Zürich en hebben vorig jaar al diverse mooie krachtplaatsen in het centrum van Zürich bezocht. Daarom gaan we nu naar de botanische tuinen en de Chinese tuin.
Botanischer Garten der Universität Zürich
Vanuit Parkhous Feldegg lopen we naar de botanische tuin. Die blijkt erg indrukwekkend met heel veel plantensoorten. Ook zijn er thema’s zoals planten voor kleuren, voor geuren, voor genot, voor voeding uit verschillende werelddelen en voor medicijnen. Heel leuk en leerzaam om die allemaal bij elkaar te zien. Er zijn veel bergplanten, waterplanten en tropische planten. Die laatste staan in drie glazen koepels met elk een ander klimaat, variërend van warm en vochtig tot koel en droog.
Na onze rondwandeling eten we in de kantine van de universiteit. Al met al een indrukwekkend bezoek, waarbij we vooral verbaasd zijn dat deze prachtige tuin gratis toegankelijk is.
Chinagarten
Vervolgens lopen we richting het meer naar de Chinese tuin. Als we in het park aankomen is er in eerste instantie niets Chinees te zien, behalve een muur in de verte. De Chinese tuin blijkt ommuurd te zijn en hoewel er iemand bij de ingang achter het loket zit, is de toegang gratis. De tuin werd in 1994 geopend als een geschenk van de Chinese partnerstad Kunming aan de stad Zürich. De tuin is ontworpen volgens traditionele Chinese tuinbouwprincipes en bevat een vijver met een klein eiland, paviljoens en een klein paleis aan de oevers. De authentieke uitstraling doet me meteen denken aan mijn bezoek aan China zo’n 20 jaar geleden. De tuin biedt een serene omgeving en in het centrale, ronde paviljoen voel ik een heerlijke energie.
We lopen nog een stukje door het mooie park langs het meer, tot we de stad inlopen naar de parkeergarage.
Voor onze volgende tripjes zoek ik in het boekje Wandern zu Kraftorten, dat we vorig jaar kregen, wat interessante plekken in de buurt.
Tüfels Chilen
Tot de 19e eeuw werd hier tufsteen gewonnen en gebruikt voor de aanleg van huizen en wegen. Nadat de mijnen waren gesloten heroverde de natuur deze plek. Zo ontstond een uniek landschap, met bijzondere rotsformaties en ondergrondse bronnen, dat nu als natuurmonument wordt beschouwd, Tüfels Chilen betekent ‘Kerk van de Duivel’. Dit was de naam van een grot met een bron die waarschijnlijk ooit een bronheiligdom. Deze is later, net als zoveel andere heilige plekken, in de middeleeuwen gedemoniseerd.
We rijden naar Kollbrunn en parkeren bij het kerkhof langs de Nussbergstrasse. Hier heerst een heel rustige energie. We lopen de straat een stukje af en nemen dan het pad door de weide langs het bos. Het voelt hier heel erg stil. Het is prachtig zonnig weer. Fijn dat we dit stuk in de zon kunnen lopen, want deze ochtend is het nog wel frisjes. We horen het riviertje in het bos al en als het pad het bos in loopt, volgen we het riviertje een stuk.
Dan gaat het pad steil omhoog en zien we boven ons een kleine waterval. Hieronder ontstaat zogenaamde ‘quelltuff’, een soort kalksteen die ontstaat door de neerslag van calciumcarbonaat uit bronwater, waardoor unieke rotsformaties ontstaan. Het bijzondere aan deze locatie is dat die rotsen volledig begroeid zijn met mos. We volgen het pad nog een stukje en komen dan bij de bron achter de waterval. Ik ga op een steen zitten waar het water uit de rotsen komt en voel in de energie een bron van levensenergie. Heerlijk!
We lopen via een ander pad weer terug naar het riviertje en ik vraag me af of het wel goed gaat, want de kaart lijkt niet helemaal te kloppen. We missen inderdaad het bruggetje, maar waar we uitkomen, kunnen we met droge voeten over het riviertje. Het riviertje komt uit op de Bäntal, die we een stukje stroomopwaarts volgen.
Giessen Bäntal
Zo komen we bij de waterval genaamd Giessen Bäntal. De rots waar het water vanaf valt is 5m hoog en aan de onderkant helemaal uitgesleten tot een soort grot, omdat dit een zachtere steensoort is. Ik ga op een boomstam langs het pad zitten voelen, maar voel geen echt bijzondere energie. Ik voel dat ik in de rivier moet gaan staan, dus loop ik over enkele grote stenen naar het midden. Daar voel ik me wel helemaal opgeladen met levensenergie. Ik voel me heerlijk ongecompliceerd in mijn kracht staan.
Na de waterval steken we de rivier over, volgen het pad door het bos omhoog en komen aan de andere kant van het bos in een landbouwgebied. Zo lopen we langs de velden en boerderijen terug. Het laatste stuk gaat weer door het bos, langs een kasteelruïne. Het enige wat hiervan te zien is, is een hoge, kunstmatige heuvel in het bos. Energetisch is er niets bijzonders te beleven. Terug bij de auto willen we in het dorp even lunchen, maar het enige restaurant is net gesloten (om 14.00 uur), dus bezoeken we de naastgelegen supermarkt.
De sterkste krachtplek van Zwitserland?
In onze wandelgids vond ik een beschrijving van een wandeling over de Tägernhugel in het dorp Aesch bij Forch. Dit zou de sterkste krachtplaats van Zwitserland zijn, met een boviswaarde van 750.000. Dat vind ik een bizar hoge waarde en vraag me af waar dat dan op gebaseerd is. Al googelend kom ik uit op de website kraftplätze.ch. Hier schrijven ze dat deze plek een chakra van de aarde is en dat het bestaat uit een centraal systeem met wereldwijde meridiaanverbindingen die voorheen alleen in de grote Mayacultuur werden gerealiseerd. Dat klinkt indrukwekkend, dus daar willen we zeker naartoe. Onderweg gaan we eerst langs de Lazariterkirche die ik op dezelfde website tegenkwam.
Lazariterkirche in Dübendorf
Deze kerk uit de 13e eeuw maakte oorspronkelijk deel uit van een klooster van de Orde van Lazarus, een ridderorde waarvan de lekenbroeders een melaatsenziekenhuis runden.
Het kerkje staat in een heel rustig dorpje, waar de rust alleen verstoord wordt door de helikopters van het nabij gelegen militaire vliegveld. Het kerkje ziet er vrij sober, maar goed gerenoveerd uit. De zware deur is niet gesloten en we lopen naar binnen. Ik voel er niet echt bijzondere energie. Terwijl Alla, zittend in het vierkante koor, haar boodschappen ontvangt, loop ik terug naar de auto om mijn wichelroede te halen. Die wijst inderdaad naar energiebanen door de as en loodrecht erop bij de entree en achter in het koor. Ik loop naar het koor en ga nu achterin staan, dus niet direct achter de houten altaartafel. Daar is inderdaad wel wat te voelen. Al met al wel een bijzonder kerkje, maar niet de krachtplaats die ik verwachtte.
Tägernhugel
De sterkste krachtplaats van Zwitserland zou zich in het dorp Aesch bij Forch, op privéterrein bevinden, langs de straat met de naam Tägernhugel. Twintig meter verder zouden drie kersenbomen staan waar je de energie wel goed kunt gaan voelen. De straat is een doodlopende weg in een villawijk. Parkeren is er niet toegestaan.
Na wat zoeken parkeren we in een doodlopend zijstraatje van de Hellstrasse in het verlengde van de Tägernhügel. Ik voel hier nog niets, wat me verbaast vlakbij zo’n krachtige plek. Als we lopend bij de Tägernhügel komen voel ik wel dat hier inderdaad sterkere energie is. Als ik aan het eind van de straat focus op de energie, dan voelt het als een ondergrondse vulkaan die zijn energie maar mondjesmaat op het aardoppervlak doorlaat. Mijn pendel ligt nog in de auto, dus probeer ik met de wichelroede de boviswaarde vast te stellen en kom niet verder dan 22.000. Zeker geen 750.000.
Dan gaan we op zoek naar de drie kersenbomen. Langs de Tobelstrasse zijn wat bomen die op de foto van de website lijken, maar niet echt toegankelijk zijn. Als we bijna terug bij de auto zijn, zien we naast Hellstrasse 18 drie bomen bij elkaar die lijken op de foto, maar het zijn appelbomen. Wel valt op dat van de vier bomen die er staan drie bomen een sterk gedraaide stam hebben! Hier blijken inderdaad energielijnen doorheen te gaan en op de kruising voel ik een krachtige vitale energie. Waarom zetten ze hier niet een bankje neer, vraag ik me af, want dat kan een grote aantrekkingskracht hebben en deze plek wat meer toegankelijk maken.
De plek van de Tägernhügel en waar we het groepje van drie bomen vonden (Bron: map.geo.admin.ch ©swisstopo)
Wehrmännerdenkmal
Aan de andere kant van het dorp Aesch staat een monument ter herinnering aan de soldaten uit Zürich die zijn omgekomen in de Eerste Wereldoorlog. Het 18 meter hoge bronzen beeld in de vorm van een vlam staat, door zijn vorm, in de volksmond bekend als de gfroore Furz, de bevroren scheet.
In een artikel over krachtplaatsen, waarin ook de Tüfels Chilen genoemd wordt, lees ik dat dit op een oude Keltische offerplaats staat. Er wordt gewaarschuwd dat je dit misschien beter kunt mijden, omdat het een boviswaarde van slechts 3.000 heeft.
Wij zijn benieuwd en rijden naar de betreffende heuvel, waar we onderaan kunnen parkeren. In de verte zien we het monument al staan. Het staat op een trappiramide. Ik loop naar boven en ga bovenin zitten. Terwijl ik geniet van het uitzicht voel ik een heerlijke, gemoedelijke, vitale energie. In een meditatie vraag ik me af waarom mensen een offerplaats als negatief ervaren. Dat is vanuit ons huidige perspectief. Vroeger was dit een positievere aangelegenheid. Ook het monument voor de Eerste Wereldoorlog voelt niet negatief. Ik voel vooral trots.
Als ik vervolgens met de wichelroede rondloop vind ik twee energiebanen die elkaar in het monument kruisen. Het blijkt dat Alla weer intuïtief op het bankje is gaan zitten waar de energiebaan doorheen loopt. Zij ontving een boodschap dat dit ooit een rituele plek was, waar werd geofferd aan de goden met als doel een goede oogst en overvloed. Ze vraagt of dat hielp en krijgt als antwoord: dat is afhankelijk van de intentie van de druïden. Met onze intentie creëren wij onze toekomstige ervaringen. Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo zijn.
We lopen de heuvel weer af en stoppen even bij het groepje bomen met vier bankjes, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt. Op de heenweg vond ik het jammer dat hier geen bijzondere energie is. Nu ontdek ik dat de energielijn aan de kant van het meer langs het bosje loopt. Op de banken aan die kant kun je het goed voelen en er heerlijk van genieten, terwijl je in de verte kijkt. Daarom zaten deze banken tijdens onze heenweg misschien wel vol en die aan de andere kant niet.
Mooi, leerzaam en leuk: Der Pfad
De volgende dag rijden we naar Sattel, waar we met de kabelbaan de Mostelberg op gaan. Hier begint een heel bijzonder wandelpad: Der Pfad. Dit is een unieke wandelroute die je meeneemt op een reis door de natuurkrachten en de energieën van de aarde en natuur. Onderweg kom je langs verschillende plekken die energetisch interessant zijn zoals steencirkels, krachtplaatsen, wateraders, geomantische zones, megalithische stenen en nog veel meer. Langs de route van ongeveer 3,5 km en een hoogteverschil van 170 meter, staan op 27 plekken borden met een toelichting en oefeningen die je hier met een pendel, wichelroede, of je gevoel kunt doen. Voor ons dus een hele grote speelplaats.
Als er een oefening bij staat, om bijvoorbeeld met je wichelroede iets te vinden, dan staat de oplossing op de achterkant of bij het volgende bord. Het pad is een initiatief van de Radiästhetischen Vereinigung Ägerital, onderdeel van de Verband für Radiästhesie und Geobiologie Schweiz VRGS.
De route begint bij een waterbron die een hartvormig uitgeholde steen vult. Al snel komen we bij een steencirkel. De hele omgeving voelt goed, maar hier voelt het nog wat vitaler. Bij de volgende plek staat een poort van megalithische stenen. Het verschil in energie onder en buiten de poort is goed te voelen. Één van de pilaren staat op een waterader. Als oefening staat hier genoemd om uit te vinden welke. Mijn wichelroede geeft de rechter aan, maar ik weet nog niet dat de oplossing achter het bord staat.
Dat ontdek ik wel als ik enkele plekken verder een waterleiding zoek. Hier loopt in een klein weilandje een waterleiding kris kras onder de grond. De wichelroede stuurt me naar het hek en ik vraag me af of dat wel klopt. Als ik terug loop naar het bord zie ik de oplossing achterop staat. De leiding loopt inderdaad een stuk vlak langs het hek. Leuk!
In het bos komen we bij een plek waar een aantal bomen langs een energielijn staan. De vraag is welke boviswaarden deze bomen en de energielijn hebben. Het is interessant om te merken hoeveel variatie er tussen de verschillende bomen is. We lopen verder langs een stilteplaats, een energetische dubbelpiramide, door een geomantische zone, langs paden van wilde dieren en komen bij een plek met diverse meerstammige bomen. Hier staat keurig uitgelegd waarom de stam van de boom zich splitst. De boom past zich aan de energetische omstandigheden aan en compenseert het krachtveld met een vorm die afwijkt van de normale groei.
Halverwege de wandeling komen we bij een groot yin-yang symbool en een openbare barbecueplek. Een echtpaar probeert tevergeefs een vuurtje te maken en wij helpen ze om het vuur aan te krijgen. Leuk om voor hun een reddend engeltje te mogen zijn.
Vervolgens komen we bij een bijzondere steencirkel waarin de stenen volgens geomantische principes zijn geplaats, midden tussen alle bergtoppen in de omgeving. Helaas zijn de bomen eromheen inmiddels zo groot dat je die toppen hier niet kunt zien. Ik ervaar er geen bijzondere energie, maar voor Alla is dit het hoogtepunt van de wandeling en ze gaat in het midden zitten om haar boodschappen te ontvangen.
Ik loop ondertussen verder en het pad kruist een geomantische zone van zo’n 10 meter breed. Hierin lopen, volgens het bord, verschillende energielijnen, met afwisselende polariteit. Het doet me denken aan sjamaan Dean op onze reis door Zuid-Afrika. Hij liet ons op een pad ervaren dat er afwisselend energielijnen met mannelijke en vrouwelijke energie het pad kruisten. Ik onderzoek het hier en vind inderdaad in de zone afwisselend mannelijke en vrouwelijke lijnen.
Skywalk
Vanuit hier kunnen we over een lange hangbrug, met de naam Skywalk, terug naar het beginpunt. Dit is met een lengte van 374 meter een van de langste voetgangershangbruggen van Europa en dat willen we graag ervaren. Ik wil echter ook de laatste twee plekken van het energiepad ervaren en loop het dal in.
Op de eerste plek staat dat je je bij bomen kunt opladen, maar ook ongewenste energie kunt afvoeren. Opladen doe je door met je handen boven je hoofd tegen de boom te gaan staan. Dat was ooit mijn eerste energie-ervaring en ik vind het nog steeds heerlijk om de energie via de boom door me heen te voelen stromen. Afvoeren doe je door je handen naar beneden te laten hangen en daar tegen de boom te houden. Vraag de boom je energie af te voeren, hou je hoofd dicht bij de boom en haal zeven keer diep adem, staat er verder nog op het bord. Wat leuk, weer iets nieuws geleerd.
De laatste plek is een bron. Het water, het ‘bloed van de aarde’, komt hier uit de aardlagen. Hoewel er maar een klein beetje water uitdruppelt voel ik er een hele fijne energie, een bron van levensenergie en vitaliteit. Helemaal opgeladen klim ik weer terug naar het begin van de brug, waar ik samen met Alla overheen loop. Zo komen we weer bij het beginpunt van deze unieke, leerzame en prachtige wandeling.
We nemen niet de kabelbaan, maar lopen terug naar de auto om nog wat langer van de prachtige omgeving en het mooie weer te genieten.
Spectaculaire kamwandeling bij Stoos
Onze volgende trip gaat naar Stoos, vlak bij Schwyz in het gelijknamige kanton. Het is zaterdag en belooft heel warm te worden, dus als we bij de Stoosbahnen aankomen zijn alle parkeerplaatsen vol. 300 Meter verder vinden we gelukkig nog een plekje. Er staat een een hele lange wachtrij bij de kabelspoorbaan, maar die wordt gelukkig redelijk snel kleiner. Dan gaan we met de steilste kabelspoorbaan ter wereld omhoog met een helling die oploopt tot 110%. Door de ronde cabines die tegenovergesteld draaien, blijft de vloer onder onze voeten gewoon horizontaal.
Boven in het autovrije bergdorp Stoos lopen we naar de stoeltjeslift die ons in twee etappes naar de Fronalpstock op 1920 meter brengt. Daar hebben we werkelijk een grandioos uitzicht. Na een korte wandeling rond de top en een lunch with a view, besluiten we naar beneden te gaan en in Stoos bij een andere stoeltjeslift omhoog naar de Klingenstock (1935m). Daar blijkt dat deze lift over een half uur stopt, dus we moeten besluiten of we terug gaan of over de kam naar de Fronalpstock lopen, waar de lift tot ’s avonds door gaat.
Het is prachtig weer en we hebben alle tijd, dus we besluiten de kamwandeling te maken. Dat blijkt een goede keuze. De wandeling wordt beschreven als een van de meest spectaculaire wandelroutes in Zwitserland, met adembenemende uitzichten op de Zwitserse Alpen en meer dan tien meren. In die beschrijving kunnen we ons helemaal vinden. Een biertje aan het eind maakt het helemaal af. Wat een mooie dag!
Albishorn
De volgende dag wordt gekenmerkt door buien die de warme lucht verdrijven. Dat wordt dus een relaxed dagje thuis, waarin we kunnen bijkomen van onze ervaringen en indrukken. Resteert nog één dag, waarin we een korte wandeling maken naar de bergketen achter het huis. We rijden een stukje en lopen een stukje naar Bergrestaurant Albishorn. Hier heb je prachtig uitzicht op de Zürichsee aan de ene kant en de Zugersee aan de andere kant van de berg.
Na de lunch lopen we een stuk over de kam naar de top van de Bürglen (915m). Als we hier op de top op het bankje gaan zitten zie ik tegenover ons een driestammige boom. Daar voelt het nog vitaler en heel bevrijdend. De energielijn die hier doorheen gaat blijkt net langs het bankje te lopen. Als je aan de kant van de steen, die de top markeert, dwars op het bankje gaat zitten, kun je de energie goed voelen. Jammer dat ze de bank niet een meter opgeschoven hebben.
Ik zie op de kaart vlakbij nog een bron en loop er alleen naartoe. Dat betekent 60 meter afdalen en weer terug omhoog. Helaas blijkt de bron energetisch niet interessant. Op ons gemak lopen we weer terug naar de auto en rijden naar huis. Daar maken we alles klaar om morgen te vertrekken. Zo ronden we een prachtige week vol mooie ervaringen en ontdekkingen af.
Meer informatie:
Alle genoemde krachtplaatsen zijn opgenomen op de interactieve kaart.
Meer krachtplaatsen in Zwitserland:
0 Comments