Ik mocht weer een lezing geven in Brasschaat en gebruikte de dag erna om weer wat krachtplaatsen in de provincie Antwerpen te bezoeken. Dat bracht me naar de Beerzelberg en kapellen op de Kruiskensberg en de Uilenberg en resulteerde in diepe inzichten, een mooie ontmoeting en bijzondere en unieke energie-ervaringen.

De lezing ging deze keer over mijn eerste boek Succeskompas, richting geven aan je leven en werk en eindigde met een oefening om je levensdoel te bepalen. Ritje Platteau, de organisator, begeleidde ons daarna in een lichtritueel, met sacrale dans rond een vuur, om de terugkeer van het licht te vieren. Ook liet ze ons licht en kracht geven aan ons levensdoel. ’s Avonds keken Ritje en ik met dankbaarheid terug op de mooie dag en de mensen die we hebben kunnen raken. Net als de vorige keer bezocht ik de volgende dag, langs de route naar huis, weer enkele krachtplaatsen.

Beerzelberg

De Beerzelberg is een zogenaamde getuigenheuvel. Een heuvel die getuige is van het vroegere landschap. Miljoenen jaren geleden lag België onder water en ter plaatse van de heuvel bevatte de bodem veel glauconiet, dat later oxideerde en ijzerzandsteen vormde. Toen de zeespiegel daalde, spoelde het gewone zand weg, en bleef het ijzerzandsteen achter als heuvel. Diverse van deze getuigenheuvels staan bekend als krachtplaatsen, zoals de Oudenberg in Geraardsbergen, de Kluisberg bij Ronse, Heist-op-den-Berg en de Kruiskensberg die ik straks nog wil bezoeken.

De omgeving van de heuvel is al duizenden jaren bewoond en de oude volksbenaming ‘het Tummeke’ doet vermoeden dat er mogelijk ooit een tumulus of tombe op de top heeft gelegen. In de 18e was de Beerzelberg bebost, met op de top een open plek waar 27 dreven op uitkwamen. De dreven (wegen met bomenrijen erlangs) waren elk gericht op een kerktoren in de omgeving. Aan het begin van de 20e eeuw werd het bos gekapt en raakte het gebied begroeid met heide. Later diende het gebied als militair oefenterrein en als locatie voor fiets- en motorcrosswedstrijden, voordat het uiteindelijk een natuurgebied werd. Volgens het boek Krachtplaatsen en Leylijnen in Vlaanderen markeerden de 27 dreven evenzoveel leylijnen die in het krachtcentrum op de top bij elkaar komen. Van alle dreven is alleen de Hallaardreef nog deels in takt.

Krachtcentrum

Ik parkeer langs het Bergstraatje, aan de voet van de berg. Het is grijs en somber weer, dus ik heb de hele berg voor mij alleen. Het valt me direct op dat er veel meerstammige bomen zijn. Dat verbaast me niets als er inderdaad zoveel leylijnen zijn. Ik volg een paadje naar boven en kom bij het informatiebord aan de rand van de open plek. Het hoogste punt lijkt verder weg te liggen en als ik er naartoe loop wijst de wichelroede telkens naar een plek in het hoge gras. Ik loop er in een rondje omheen en kom inderdaad op ongeveer 27 energiebanen die naar de top lopen.

Ik ga in het krachtcentrum staan en de boodschappen en inzichten rollen gelijk binnen: Wees zacht voor jezelf. Veroordeel jezelf niet. Je bent goed zoals je bent. Je kunt niet altijd vooraf weten wat de beste keuze is. Probeer niet altijd het beste te doen of zelfs de perfecte keuze te maken. Maak gewoon een keuze die bij jou past en ga er helemaal voor. Twijfel niet.

Dat was een mooi antwoord, want mijn vrouw was niet mee omdat ze ziek was en onderweg belde mijn zoon, die alleen woont, ook al dat hij ziek was. En ik wil natuurlijk een goede partner en goede vader zijn. Daarom twijfelde ik om dan maar de krachtplaatsen links te laten liggen om direct naar huis te rijden (wat achteraf niet nodig bleek).

Vervolgens kreeg ik als inzicht: Je bent heel goed in achteraf iets loslaten, maar vooraf juist niet. Toen begreep ik ineens waarom het thema perfectie jarenlang geen issue leek, maar het toch wel bleek te zijn. Ik kon namelijk makkelijk achteraf accepteren hoe iets gelopen is, maar kon vooraf moeilijk accepteren dat ik geen optimale keuze maak. Dat komt voort uit je verantwoordelijkheidsgevoel voor anderen. En ook, nog dieper, de angst om afgekeurd of zelfs gestraft te worden voor je daden. Vertrouw er gewoon op dat je de juiste keuze maakt. Je wordt geleid!

Markeringssteen

Dankbaar voor deze inzichten besluit ik het ook maar direct in praktijk te brengen en vraag: Leid me dan maar eens naar de steen. Ik had foto’s gezien van een steen die het hoogste punt markeert, maar hier ligt hij niet. Met de wichelroede word ik niet veel wijzer waar die zou kunnen liggen, dus bekijk ik de foto’s op Google Maps. Daar zie ik dat de steen bij de voet van een enkelstammige boom langs het pad staat. Dat maakt de selectie al een stuk kleiner en ik vind de steen uiteindelijk makkelijk, vlak bij het informatiebord.
Hij is veel kleiner dan ik dacht. Je ziet hem makkelijk over het hoofd. Hij ligt niet echt op het hoogste punt en ook niet op één van de 27 leylijnen, maar wel op een energiebaan die dwars erop loopt. Voor de energie hoef je er niet naartoe. Als het krachtcentrum door het hoge gras moeilijk bereikbaar is, kun je ook gewoon op de bank langs de open plek gaan zitten. Daar is de krachtige energie ook goed voelbaar en krijg ik weer een boodschap binnen: Een streven naar harmonie kan ook resulteren in controle en perfectie. Laat het gewoon zijn. Je bent alleen verantwoordelijk voor de harmonie in jezelf!
Vervolgens wordt het ineens een stuk lichter en breekt bijna de zon door.

Kapel Kruiskensberg

De kapel is een bedevaartsplaats, wat ontstond in de 13de eeuw, toen volgens een legende een herder hier van een felle en hardnekkige koorts genas nadat hij water had gedronken uit een lokale bron. Ter herdenking van deze miraculeuze gebeurtenis werd een kapel en later een kruisweg gebouwd. De huidige kapel zelf stamt uit 1861, gevolgd door de oprichting van een ijzeren kruis in 1864 en de toevoeging van zeven kapelletjes met kruiswegstaties in 1895

Oorspronkelijk werden hier lapjes stof aan een heilige linde gehangen. De lapjes worden nu aan het raam en de deur van de kapel gehangen. In de loop der tijd trok het vooral veel dames met de ‘koorts der verliefdheid’. Op Goede Vrijdag worden hier traditioneel, door meisjes die een goede man willen hebben, kousenbanden aan de tralies van de kapel gebonden.

Ik heb hier afgesproken met An Baert, organisatiecoach en auteur van het boek Van Binnenuit. Ruim 10 jaar geleden kwam ze een aantal keer bij de bijeenkomsten van het Spiritueel Ondernemers Netwerk, die ik toen organiseerde. Vorige week kruisten onze paden weer toen ze enkele exemplaren van het boek Michael-Apollo-lijn kocht.

Energiebanen

De parkeerplaats ligt iets verder dan de kapel en ik loop vandaar naar de kapel. Het bos is kaal, grijs en nat. Bij de kapel zie ik enkele meerstammige bomen en daar begin ik de energiebanen te zoeken. Er loopt een brede energiebaan, iets afwijkend van de as van de kapel. Hij omvat het kruis en het grootste deel van de kapel. In de kapel kruist deze met een andere brede lijn en in het kruis met een smallere.

Ik ga naast het kruis staan en voel een heel relaxte energie, waarin alles van me af valt en in de grond verdwijnt. Dan loop ik naar de gesloten deur. Daar hangen allemaal lapjes aan. De energie is er heel anders. Ik vind het aanzienlijk minder aangenaam. Hier is het moeilijker loslaten en ervaar ik vooral de energie van zorgen en spanning. Aan de achterkant van de kapel zijn geen ramen met doeken en hier voelt het voor mij weer een stuk aangenamer.

Dan komt An aanlopen en we begroeten elkaar. Ze is benieuwd wat ik op zo’n krachtplaats doe. Ik laat zien hoe ik met de wichelroede de energiestromen oppik om te kijken waar zich kruisingen met mogelijk de krachtigste energie bevinden. Daar ga ik dan de energie voelen. An probeert de wichelroede ook en heeft het eigenlijk direct door. Dan vraag ik haar naar haar ervaring bij het kruis. Ze voelt er ook alles van zich afvallen. Als ze vervolgens naar de deur van de kapel loopt, deinst ze echter achteruit. Die energie is voor haar te heftig.
Ik vertel dat ik geleerd heb dan ook te focussen op de oorspronkelijke energie van deze plek uit de tijd dat er nog geen mensen waren. Als we dat doen ervaren we allebei hele krachtige, vrolijke, vrije levensenergie.

An vertelt dat ze vaak in dit bos wandelt, maar de kapel dan meestal links laat liggen en is blij nu te ervaren dat dat eigenlijk ten onrechte is. Ze neemt zich voor hier niet zomaar meer aan voorbij te lopen.

Uilenbergkapel

Deze kapel in Herenthout dateert van 1704, maar de Mariaverering op deze plek gaat terug tot 1640. De kapel staat op een verhoging en heeft een toegangspad met aan weerszijden een rij leilinden. Ik vertel An dat een bomenlaan meestal de energie geleidt en laat met de wichelroede zien dat dat hier ook het geval is. Dan wijst An naar de andere kant en zie ik dat het pad eigenlijk het verlengde is van de kaarsrechte straat genaamd Uilenberg. Die buigt vóór de kapel af en loopt er vervolgens langs.

Met de wichelroede lopend langs de kapel, vinden we allebei een kruising bij de voordeur en één in de kapel, mogelijk bij het altaar. Ik ga bij de voordeur staan en voel heel sterk de energie van de lange rechte weg over me heen stromen. Ik voel daarin vooral veel haast en op zijn best een energie die je voedt om in beweging te blijven. Het voelt voor mij niet echt aangenaam en heel anders dan de vorige kapel. Aan de zijkant voelt het rustiger. Ik ervaar er een activerende energie, die hier echter niet zo opdringerig is. Achteraan bij de kapel voelt het alsof je in de luwte van de drukte en de energie staat. Alsof die massa energie van de weg aan de voorkant door de kapel wordt tegengehouden.

Splitsing

An wijst me op de wegen achter de kapel. De weg aan de voorkant is daar gesplitst in tweeën en ze vraagt of de energielijn hier dan ook wordt gesplitst. Dat is een interessante vraag en met de wichelroede stellen we vast dat het inderdaad zo is. Wat bijzonder!

De splitsing is ’toevallig’ ook symbolisch relevant, want An vertelt dat ze op een splitsing staat in haar leven met de keuze om haar aandacht volledig op haar eigen bedrijf te richten. Daarin richt ze zich op systeemopstellingen en dat is waar ze echt blij van wordt. Ik vertel ook over mijn transformatie afgelopen jaren en hoe vele krachtplaatsen me daarin telkens een zetje in de goede richting hebben gegeven. Volgens An ben ik wel heel erg veranderd, van een verlegen introverte man naar iemand die krachtig overkomt. Leuk om te horen.
We bedanken elkaar en keren, ieder via onze eigen route, huiswaarts. Ik kijk terug op een prachtige dag, waarin de krachtplaatsen in België wederom mijn verwachtingen overtroffen hebben.

Meer informatie

• Alle genoemde krachtplaatsen met de exacte coördinaten en een toelichting staan op de krachtplaatsen-kaart.
• De foto’s zijn van mij (Theo), tenzij anders vermeld.
• Boek Krachtplaatsen en Leylijnen in Vlaanderen
• Alle artikelen over België