Ik (Theo) ging een dagje met Arjan Tax op pad door Rotterdam. Het werd een dag vol contrasten, tussen oorlogsleed en opluchting en bevrijding, tussen drukke stad en stilte-oase, tussen heden en verleden en tussen hoofd en hart. Op veel plaatsen waren die contrasterende energieën op enkele meters van elkaar te voelen en we beleefden zelfs een doorgang door een portaal naar het verleden. Ondanks het vroege voorjaar was het door de volle zon en afwezigheid van wind ook nog eens een heerlijk warme dag.

Kruisplein

Vanuit de P+R rij ik met de metro naar het Beursplein. Omdat alles erg mee zat loop ik verder naar het Centraal Station waar we afgesproken hebben. Ik heb in het verleden jarenlang gewoond en gewerkt in Rotterdam en terwijl ik door het stille centrum loop komen allerlei herinneringen boven. Mooie herinneringen, maar ook onaangename ervaringen en gevoelens. Daarmee confronteert Rotterdam mij al met de eerste contrasten. Ik weet dan nog niet dat er vele zullen volgen.

Als ik over het Kruisplein loop valt mijn oog ineens op hele rijen met dubbelstammige bomen. In de natuur is dat een mooie indicatie voor een energiebaan, maar dit ziet er echt door mensen gemaakt uit. Toch pak ik de wichelroede er even bij en tot mijn verbazing slaat die bij elke rij bomen uit. Ik voel ook de energie. Als ik Arjan ontmoet bij het standbeeld van de zelfverzekerde jonge vrouw met gebalde handen in haar zakken, vertel ik hem hierover. We dachten dat bomen zich zo ontwikkelden op energiebanen, maar vragen ons af of het ook andersom kan. Arjan laat mij ervaren dat je ook aan de aura van de boom kunt voelen dat hij een dubbele stam heeft.

Nieuwe Delftse Poort

We lopen over de Luchtsingel richting het voormalige station Hofplein. De Luchtsingel is een iconische houten voetgangersbrug, maar wordt nu deels gesloopt. Daarom moeten we een andere route zoeken en komen zo niet op de Hofbogen, de voormalige verhoogde spoorlijn, waar men een twee kilometer lang park van gaat maken. Bij het rondje van de Luchtsingel zien we dat één van de twee 80 jarige Populieren is afgezaagd. Op de stronk gaan we lekker in de energiestroom van de boom staan die gewoon door blijft stromen, zelfs als de boom weg is.

Aan de overkant van de straat staat de Nieuwe Delftse Poort, een kunstwerk dat met een stalen frame de oorspronkelijk Delftse Poort symboliseert. De eerste Delftse Poort dateert van 1375. De versie uit 1768 was het bekendste bouwwerk van de stad. In 1939 werd deze afgebroken om iets verder weer opgebouwd te worden, maar de materialen werden tijdens het bombardement van 1940 vernietigd. Bij de viering van vijftig jaar wederopbouw, in 1995 werd de Nieuwe Delftse Poort onthuld.

Arjan vraagt mij in de poort aan de kant van het Hofplein te gaan staan en ik voel er inderdaad krachtige energie. Ik kijk met de wichelroede en zie dat een energiekruising net iets ernaast ligt. Als ik daar ga staan voel ik de volle omvang van de opladende energie. Een mooie oplaadplek! Dan vraagt Arjan om naar de andere kant te gaan. Daar blijkt de energie heel anders en minder aangenaam. Arjan is hier vaker geweest en het valt hem op dat deze plek altijd rommeliger is dan de andere kant en hier vaak een waterplas staat en de andere kant niet. Zo blijkt energie ook in de zichtbare wereld zijn sporen na te laten.

Stadhuis

We lopen langs het politiebureau en gaan bij de zijpoort naar de binnenplaats van het stadhuis. Dit stadhuis werd gebouwd tussen 1914 en 1920 en overleefde op miraculeuze wijze het bombardement van 1940. De fontein, midden in de binnentuin, blijkt op een kruising van energiebanen te staan en ik voel er een heerlijke, zachte en vrolijke energie. ’s Zomers moet het hier nog mooier zijn, als alle bloemen in bloei staan en de gevels groen kleuren van de klimplanten. Via de hoofdentree verlaten we het stadhuis aan de voorkant.

Laurenskerk

Wonderbaarlijk overleefde niet alleen het stadhuis, maar ook de Laurenskerk de bombardementen. Echter niet ongedeerd, want de houten steiger die rond de toren stond vatte vlam door de brandende gebouwen erom heen. Daardoor werd een groot deel van de kerk zwaar beschadigd en wilde men deze ook slopen. Dit werd echter door Hitler tegengehouden door de kerk onder kunstbescherming te plaatsen. Na de oorlog, in 1952 legde koningin Juliana de eerste steen voor de restauratie, die pas in 1968 werd voltooid.

Ik vertel Arjan dat ik hier eerder was en buiten, op een bankje bij het koor, de heldere energie had ervaren. Hij vertelt dat er ooit een heilige boom op de plek achter het altaar stond en dat de energie binnen nog sterker is. Helaas is er een begrafenis aan de gang, waardoor we niet naar binnen kunnen

Kubuswoningen

De Kubuswoningen, die tussen 1982 en 1984 werden gebouwd, zijn belangrijke iconen van de stad en zijn gebaseerd op het idee van bomen in een bos. Elke woning is een gekantelde kubus, die de ‘kruin’ vormt en rust op een zeshoekige betonnen paal, die fungeert als de ‘stam’ van de boom. Samen vormen ze het Blaakse Bos.

We lopen omhoog naar het pleintje tussen de kubuswoningen en Arjan vraagt me hoe het daar voor mij voelt. Ik focus me op de energie en voel me steeds op het verkeerde been gezet. Dat is ook wat Arjan ervaart: chaos. Hij ziet dat gereflecteerd in de winkeltjes hier. Die houden het nooit lang vol, ondanks dat hier veel toeristen komen.
We filosoferen hoe het zou zijn om hier te wonen en zien dan dat er een kubus geopend is om te bekijken. Zonder aarzeling stappen we naar binnen. Op het entreeniveau voelt het eigenlijk best aangenaam. We staan daar in het midden van de kubus en ik denk even dat het twee piramides zijn die tegen elkaar liggen, maar is natuurlijk niet het geval. Een kubus bestaat uit zes driezijdige piramides. Een verdieping hoger is de energie onaangenamer en helemaal boven is het weer anders. Het is een mooie plek, met veel licht en uitzicht en de energie varieert heel sterk. Een hoek met een zitje is een heerlijk meditatieplekje met fijne energie, terwijl een andere hoek minder aangenaam is. De overgang is vrij abrupt en twee plekken vlak bij elkaar voelen heel anders.

Joods Kindermonument

Het Joods Kindermonument is een halfronde stalen boog met de namen van 686 Rotterdamse Joodse kinderen van 0 tot 12 jaar, die vanuit Loods 24 werden gedeporteerd naar vernietigingskampen. Het monument staat naast een overgebleven muur van Loods 24, die tijdens de Tweede Wereldoorlog diende als verzamelplaats voor de deportatie van Joodse Rotterdammers.

Via de Oude Haven en de Willemsbrug steken we de Maas over, richting de Wilhelminapier. Bij het Joods Kindermonument staan we stil en voelen de energie. De energie van deze gruwelijke gebeurtenis is hier nog goed voelbaar. We vragen ons af waarom mensen, ondanks dit soort monumenten en hoe gruwelijk iedereen het ook vindt, zich niet wat meer inhouden tijdens conflicten.

Wilhelminapier

De Wilhelminapier was ooit het vertrekpunt voor vele emigranten die naar Amerika vertrokken met de Holland-Amerika Lijn, waarvan het hoofdkantoor op de kop van de pier stond. In dit iconische gebouw is tegenwoordig Hotel New York gevestigd. Vanaf 2000 is het voormalige havengebied getransformeerd naar een moderne stadswijk met veel hoogbouw. Langs de kade worden tegenwoordig soms cruiseschepen afgemeerd.

Via de rechtbank lopen we naar de Wilhelminapier en gaan bij Hotel New York even lunchen. Dankzij het prachtige weer kunnen we dat lekker op het terras buiten doen. Daarna lopen we naar het kunstwerk ‘Lost Luggage Depot’, dat symbool staat voor het afscheid dat emigranten hier namen. Arjan vraagt om eens helemaal op de hoek van de kade te gaan staan voelen. Helemaal op de hoek voelt niet veilig voor mij, dus kan ik de energie niet zuiver voelen, maar bij de bolder die daar staat, voel ik vrijheid en ongekende mogelijkheden. Misschien was dat het idee waarmee veel emigranten hier naar Amerika vertrokken.

Portalen

Langs de kade lopen we terug, over het houten dek langs het World Port Center, dat lijkt op een scheepsdek. Aan het eind van het gebouw vraagt Arjan me om naar een plek te lopen die hij als portaal ervaart. Als ik er doorheen loop, ervaar ik dat de energie ineens veel dichter wordt. Zo ervaart hij het ook en we focussen nog wat meer op die energie. Het lijkt alsof je hier de oorspronkelijke vertrekhal instapt, waar een grote mensenmassa dicht op elkaar staat. Een bijzondere plek waar je zo van het heden in het verleden stapt!

We lopen over de Erasmusbrug weer terug naar het centrum en nemen de Westerstraat richting de Veerhaven. Arjan vertelt dat hier ook in de energie een overgang voelbaar is, namelijk de brandgrens, de begrenzing van het verwoeste gebied in Rotterdam. Ik voel, terwijl ik over het trottoir loop, inderdaad een subtiel verschil tussen spanning aan de ene kant en vrijheid en opluchting aan de andere kant. We delen onze verwondering dat dit na 85 jaar nog steeds voelbaar is.

Historische Tuin Schoonoord

De Historische Tuin Schoonoord is een unieke groene oase in het centrum van Rotterdam. Het begon in 1706 als buitenplaats met de naam ‘Rust en Lust’. Later werd de naam veranderd in Schoonoord en toen het gelijknamige herenhuis in 1926 werd vervangen door een nieuwe villa, werd een deel van de tuin afgesplitst en verkocht aan Jacob Mees. Die gebruikte het als privétuin en zijn erven besloten in 1973 de tuin vrij toegankelijk te maken. Voor het kleine oppervlak biedt de tuin een verrassende diversiteit aan flora en fauna.

Via de Parklaan komen we bij Het Park. Hier lopen we langs en nemen een bruggetje naar een ijzeren poort die de ingang naar Schoonoord markeert. Het is opvallend stil hier en een prachtig groene omgeving. Echt een oase in de stad, hoewel ik in eerste instantie geen bijzondere energie ervaar. Dat verandert als we bij een waterbak, bestaande uit twee in elkaar overgaande ronde delen, komen. Het water loopt er ritmisch eerst vooral in het ene en dan in het andere deel. In het linker deel leidt dat dan tot een ronde stroom, terwijl aan de andere kant geen stroom ontstaat, terwijl het er toch heel symmetrisch uit ziet. Een mooie illustratie van met het natuurlijke ritme meestromen of er tegenin stromen. Ik probeer met mijn handen het water in de rechterkom te geleiden, maar wat ik ook doe, er ontstaat geen soepele stroming.
De energie is hier heel aangenaam en we zien iets verder een mooie bank waar je heerlijk kunt genieten van de waterbak, de planten en de energie.

Kathedraal van de Heilige Nikolaas

Deze Grieks-orthodoxe kathedraal werd tussen 1954 en 1957 gebouwd met de opbrengst van een crowdfunding-achtige actie onder Griekse rederijen en Griekse schepen die de haven van Rotterdam aandeden. De kathedraal is van buiten eenvoudig, maar het interieur is rijk beschilderd met kleurrijke Bijbelse voorstellingen in de Grieks-Byzantijnse stijl.

We lopen langs de Westzeedijk naar het Koningin Emmaplein. Daar staat een monumentale Bruine Beuk die in 1890 bij aanleg van het plein is geplant. Hij heeft een mooie authentieke energie en ik vertel Arjan over mijn ervaring met echt oude bomen, zoals de 4.000 jaar oude boom in Sardinië.

Dan steken we de dijk over naar de kathedraal. Die is helaas gesloten, wat jammer is, want volgens Arjan is hij prachtig van binnen. Buiten is de energie echter goed voelbaar. Het voelt heel aangenaam en relaxt.

Museumpark

Vanuit de kerk lopen we verder het Museumpark in. We kijken eerst even bij het G.J. de Jongh monument, ter nagedachtenis aan de voormalige directeur van gemeentewerken die eind 19e eeuw een enorme impuls aan de haven van Rotterdam gaf. Aan de andere kant van de Rozentuin zien we twee groepjes van drie watercypressen. We gaan tussen het eerste groepje staan en dat voelt wat gesloten. Dan gaan we tussen de andere staan en daar ga ik helemaal open, bloei op en voel me blij. Wat een verschil! Arjan merkt op dat de meeste mensen op het gras bij die andere bomen zitten. Veel mensen voelen zich vertrouwder bij die andere energie en hij oppert dat een verschil is tussen hoofd en gevoel. We lopen weer even terug om bij de andere bomen te voelen en dat resoneert inderdaad met hoofdenergie.

We lopen naar de indrukwekkende Bloempot, de bijnaam voor het spiegelende gebouw van het Depot Boijmans Van Beuningen. We lopen eromheen, op zoek naar de ingang om naar het dak te gaan, maar het blijkt op maandag gesloten.

Op de route naar het Beursplein komen we nog langs de monumentale plataan naast de Witte de Withbrug. Deze boom overleefde het bombardement en hij heeft voor mij een passende boodschap: Don’t worry, be happy.

Via de hippe Witte de Withstraat, de culturele en culinaire hotspot van Rotterdam, komen we bij het Beursplein. Daar nemen we de metro naar mijn auto.

Buitenplaats De Tempel

Buitenplaats De Tempel is een van de laatst bewaarde buitenplaatsen aan de rand van Rotterdam. De buitenplaats werd in de 18e eeuw door de burgemeester van Rotterdam gesticht om de onrustige stad te ontvluchten en om zijn status uit te drukken. De oorspronkelijke tuinstijl is niet, zoals elders vaak gebeurde, vervangen door nieuwe tuinstijlen die in de mode kwamen, maar deze liet men hier naast elkaar bestaan. Zo vind je hier de 18e-eeuwse geometrische stijl, de 19e-eeuwse landschapsstijl, en de vroeg 20e-eeuwse architectonische tuinstijl.

Ik had eerder De Tempel ontdekt en wil dat graag aan Arjan laten zien, dus rijden we daarheen. De navigatie leidt on naar de afslag Rotterdam-Airport van de A13, en vervolgens aan de andere kant weer naar de oprit. Daar moeten we op een parallelweggetje komen, maar die zie ik niet, zodat we op de andere kant van de A13 in de file terechtkomen. Bij het Kleinpolderplein keren we weer en proberen het nog eens. Nu zien we de bestrate weg naast de asfaltweg wel en komen we bij de parkeerplaats van Natuurmonumenten.

We lopen door het afwisselende gebied en ik laat Arjan de energetische hotspots zien en ervaren, zoals de treurwilg bij de Zwanenvijver, de vlonder naar het weiland en de bomencirkel. Tenslotte lopen we naar de oudste eik, in de voortuin van het landhuis, die ik de vorige keer gemist had. Dit is inderdaad een bijzondere boom met een krachtige energie.

Daarmee ronden we deze prachtige dag af. Arjan bedankt voor de vele mooie nieuwe plekken die ik heb ervaren!

Meer informatie

• Wil je ook een krachtplaatsenwandeling met Arjan maken, meld je dan aan op zijn website: creatorofmagicplaces.nl
• Alle genoemde krachtplaatsen met de exacte coördinaten en een toelichting staan op de krachtplaatsen-kaart.
• De foto’s zijn van mij (Theo), tenzij anders vermeld.