Ik ging op pad om weer een plek uit het boek Leylijnen en leycentra in de Lage Landen te ervaren. Ditmaal Wijk bij Duurstede.

Wijk bij Duurstede is een vestingstad bij de kruising van de waterwegen Nederrijn, Lek, Kromme Rijn en het Amsterdam-Rijnkanaal. Tijdens de Romeinse tijd bevond zich op de huidige locatie van de stad een Romeins castellum genaamd Levefanum. De noordelijke grens (limes) van het Romeinse Rijk liep dwars door de stad. In de vroege middeleeuwen was deze plek bekend als Dorestad, een van de belangrijkste handelsplaatsen van Noordwest-Europa. Dorestad raakte echter in verval door aanvallen van Vikingen en/of het verzanden van de haven. In 1300 kreeg Wijk bij Duurstede stadsrechten en groeide uit rond een woontoren die later uitgroeide tot Kasteel Duurstede.

Zuidelijk of noordelijk pleintje naast de Grote Kerk?

Volgens het boek zou er een leycentrum zijn dat zich niet in de Grote Kerk bevindt, maar even ten zuiden ervan, op een pleintje tussen twee oude lantaarnpalen. Ook staat er een foto bij en ik probeer aan de hand daarvan te achterhalen waar ze precies bedoelden. Ten zuidwesten van de kerk is inderdaad een pleintje met enkele oude lantaarnpalen, maar het uitzicht matcht niet met de foto. Dus loop ik om de kerk heen en herken aan de noordkant wel wat er op de foto staat. Ik ben verrast als ik een zijstraatje zie dat leidt naar een klein binnenpleintje tussen de winkelstraat en de kerk. Hier staan inderdaad ook oude lantaarnpalen en ik probeer dezelfde foto te maken als in het boek.

Het leycentrum zou zich bevinden tussen de lantaarnpalen. Ik pak mijn wichelroede en zoek de leylijnen. Er loopt inderdaad een lijn ongeveer een meter noordelijk van de lantaarnpalen en ik vind ook een kruising. Ik ga op de kruising staan en direct klinkt de kerkklok. Dat is een mooi signaal denk ik en focus op de energie, maar voel niets bijzonders.
Een bouwvakker komt uit een van de gebouwen en kijkt mij aan. Ik vertel dat ik een energieplek zoek die dertig jaar geleden in een boek beschreven was. Hij zegt dat hij daar niets van weet en alleen weet dat dit vroeger het kerkhof was. Als ik het pleintje verlaat zie ik dat het zijstraatje inderdaad Oud Kerkhof heet. In dit zijstraatje vind ik ook een leylijn en hier voel ik wel wat, maar kan het niet onder woorden brengen.

Dan loop ik weer naar het zuidelijke pleintje en pak mijn wichelroede er weer bij. Ik vind het opvallend dat deze geen leylijn door de as van de kerk of de toren aangeeft. Dat ben ik al heel lang niet meer tegengekomen. Wel vind ik iets verder twee parallelle leylijnen: door de Peperstraat en door de boom op het plein. Ik ga op de bank naast de boom zitten en voel een plezierig ontspannen energie. Het Carillon klinkt weer en nu veel langer en vrolijker, alsof hij wil bevestiging dat ik de juiste plek heb gevonden. (De kerk laat blijkbaar elk kwartier van zich horen.)
Tien meter ten westen van de boom, naast de ondergrondse containers, is de aangename energie nog sterker voelbaar.

Wigholt Vleer bedoelde in zijn boek dus inderdaad het pleintje ten zuiden van de kerk.

Veldje van Mazijk

Iemand had mij de tip gegeven ook eens de energie in het kasteelpark te voelen, dus ik loop in die richting. Zo kom ik allereerst op het Veldje van Mazijk, een speeltuintje met een hele aangename energie. Ik ga op een bankje zitten voelen en ervaar hier een ontspanning als wanneer je iets spannends succesvol afgerond hebt. Ik voel hier ook veel bevestiging. Wat een aangename energie!

De leylijn door het Oud Kerkhof lijkt naar hier door te lopen, langs de bank en verder in de richting van het kasteel.

Kasteelpark Kasteel Duurstede

Ik volg de leylijn en kom uit bij Kasteel Duurstede. Van dit middeleeuwse kasteel zijn alleen de Donjon en de Bourgondische toren uit de 13e eeuw nog overeind. Het wordt nu gebruikt voor feesten en evenementen. Het kasteel staat in een grote waterpartij en de omwalling hiervan is in de 19e eeuw omgevormd tot een park.

Met de wichelroede loop ik een rondje door het park om het kasteel. De wichelroede slaat acht keer uit en wijst telkens naar het kasteel. De tweede keer bij een hele grote plataan. Deze laat mij voelen wat het betekent om in je kracht te staan en geeft mij een waardevolle boodschap: Wees jezelf, doe je ding en trek je van niemand wat aan. Natuurlijk pas je je aan aan je omgeving, maar niemand bepaalt wat jij bent en wat je doet. Dat bepaal alleen jij!

De derde keer dat de wichelroede uitslaat staat iets verder een hele grote beuk vol oude ingesneden letters. Hij zegt daarover: Geef geen aandacht aan anderen die iets met je doen, verspil er geen aandacht aan en ga gewoon door met je eigen ding. Ik vind het mooi om te ervaren hoe bomen altijd zonder enig ego reageren, in volledige acceptatie met dat wat er is. Het zijn geweldige leermeesters voor ons. Zeker op zulke energetisch krachtige locaties.

De ophaalbrug staat open en het kasteel zelf is nu niet toegankelijk. Jammer, want dat belooft ook een (energetisch) fijne plek te zijn. De omgeving is echter ook zonder kasteelbezoek zeker de moeite waard.
Ik loop terug naar de kerk en vind de energie daar nu wat minder krachtig overkomen nadat ik ook in de speeltuin en het kasteelpark ben geweest.

Dankjewel Wijk bij Duurstede voor deze mooie ervaring!