Ik werd benaderd door Dorien Leijzer uit Gendringen in de Achterhoek. Zij verbaasde zich erover dat er zo weinig krachtplaatsen bij haar in de buurt op de krachtplaatsen-kaart stonden en nodigde me uit om eens langs te komen. Met haar en deels met haar wichelroede-vriendinnen, bezochten we diverse krachtplaatsen in de omgeving. Dat leverde bijzondere ontdekkingen met afwisselende energieën op: aardend, hartopenend, mannelijk, vrouwelijk, rustgevend, bevrijdend en meer, soms vlak naast elkaar. Heel bijzonder!

Engbergse Bos

Na ontvangst met een heerlijk kopje koffie, rijden we naar het naast het dorp gelegen bos. Het is rustig, dus we kunnen bij de ingang van het bos langs de Engbergseweg parkeren en hoeven daarom niet naar de parkeerplaats verderop. We lopen het bos in en bij een kruising van paden houden we links aan, de heuvel op. Ik voel de energie lichter en zachter worden en zie boven op de heuvel enkele meerstammige bomen. We stellen allebei vast dat de energie hierdoorheen stroomt. Er loopt ook een energiebaan door een bank. Daar gezeten, voelt de energie aangenaam zacht aan. Bij de achterste boom is de energie voor mijn gevoel het krachtigst en voelt zacht en vitaal. Hij geeft kracht zonder dwingend te zijn wat ik met die kracht moet doen. Het voelt natuurlijk ongedwongen. Dorien vertelt dat ze deze boom altijd knuffelt. Ik begrijp nu waarom.

Dorien vertelt vervolgens dat er een bijzondere cirkel is op deze heuvel. Dit was een open plek, maar blijkt nu helemaal vol te staan met scheuten van nieuw bomen. De plek heeft energetisch een diameter van circa 15 meter en blijkt precies op de kruising van de energiebanen te liggen die we eerder door de meerstammige bomen hebben gevonden. Binnenin voelt het nog zachter dan eromheen en ik krijg als inzicht: Je hoeft niets, je bent alles al.

Dorien loopt daarna in de richting van de bank en blijft op een plek staan, waar de energie anders is. Zo voelt het voor mij ook. Ik voel hier een uitnodiging om mezelf groter te maken. Wat een bijzondere plek is dit!

We lopen terug langs de twee enorme mammoetbomen. Helaas is een ervan omgewaaid en enkele meters boven de grond afgebroken. de andere staat fier overeind, maar is er slecht aan toe, want zijn nieuwe top is afgestorven. Zijn energie voelt heel ingetogen, alsof hij zich aan het hergroeperen is nadat hij een slag heeft verloren.

Maartenskerk in Etten

We rijden naar de Oude Kerk in Etten die ook wel Maartenskerk wordt genoemd. De oudste delen van deze kerk dateren van rond het jaar 1000. Het grootste deel dateert van 1440, toen ook de 12e-eeuwse toren werd verhoogd. Schade door oorlogen en brand werden in de loop der jaren telkens snel hersteld In 1787 werd een deel van de kerk afgescheiden voor onderwijs aan kinderen. De scheidingsmuren zijn bij restauratie in de vorige eeuw weer verwijderd.

We lopen met de wichelroede om de kerk en vinden een brede lijn door de as die de hele kerk omvat en kruisende lijnen door de toren, in het midden en door het koor. De energiebanen door het koor blijken afwisselend een mannelijke en vrouwelijke kwaliteit te hebben. Omdat René, de man van Dorien, lid is van de Plaatselijke Commissie, die namens Stichting Oude Gelderse Kerken, de kerk beheert heeft zij de sleutel en kunnen we ook binnen kijken.

We voelen allereerst de energie onder de toren. Die voelt stevig, vooral in de hogere chakra’s. In het midden ga ik op een stoeltje op de energiebaan zitten en voel juist stevigheid in de onderste chakra’s, zonder heel aardend te zijn.
In het koor wordt het echter pas echt interessant. De afwisselde mannelijke en vrouwelijke energiebanen leiden tot verschillende ervaringen op plaatsen die slechts een meter van elkaar liggen. Dat is goed te ervaren bij de lange tafel met stoelen die er staat. Gezeten op de stoel aan de kop van de tafel voel ik een stevige, aardende energie. Als ik echter twee stoelen verder ga zitten, voel ik een hartopenende energie en blijheid en geluk. Ik vraag Dorien om op de stoel tegenover me te gaan zitten en terwijl ik aantekeningen maak over mijn ervaringen, roept zij: ‘Mijn hart gaat hier open’. Precies wat ik op dat moment aan het schrijven ben! Het viel me al eerder op dat we de energie regelmatig met dezelfde woorden beschrijven.

Kluunpand

Voordat we gaan lunchen, gaan we nog even langs het Kluunpand, een moerasachtig gebied ten zuiden van Gendringen. Het is een met veen dichtgegroeide oude rivierbedding die uit water, bos en moeras bestaat. Iemand had op Facebook geschreven dat er een krachtige energie is, die voor haar genezend werkte. In de zomer zouden er ook veel vuurvliegjes zijn. We lopen vanaf de Prins Bernhardstraat door het bos en vervolgens langs het bos naar een waterplas. Daarna kunnen een stuk het gebied inlopen. Het is verder echter behoorlijk ontoegankelijk door het vele water, omgevallen bomen en bramen. Volgens Dorien was het vroeger beter begaanbaar. Ik voel er een energie van vrijheid en creativiteit. De bomenrij aan het eind van de plas markeert een energiebaan met blijmoedige energie. We gaan weer terug en Dorien neemt zich voor in de zomer de vuurvliegjes eens te gaan zoeken.

Antoniuskapel bij Sinderen

De kapel is in de 12e eeuw gesticht door de eigenaar van het Huis Sinderen en deze bidkapel diende zowel de kasteelbewoners als het landvolk uit de omgeving. De oorspronkelijke houten kapel werd in 1660 door storm verwoest en twee jaar later herbouwd in steen. Vanaf 1770 werd de adellijke familie van kasteel Sinderen in een eigen grafkelder onder de kapel begraven. Later volgde bijzettingen op de begraafplaats rond de kapel. De dorpsbegraafplaats lag iets verderop en in nu een weiland. Tot 1853 was de kapel ook in gebruik als dorpsschool. Daarvoor is er aan de oostzijde een stukje aangebouwd. In 1875 werd kasteel Sinderen verkocht en kort daarna afgebroken. Van het sloopmateriaal zijn vijf grote boerderijen gebouwd. Het klokje van de kapel wordt tegenwoordig nog steeds geluid als er een sterfgeval op Sinderen is.

Na een lekkere gastvrije lunch bij Dorien en René rijden we allereerst naar Silvolde om Willy op te halen en gaan vervolgens naar de Antoniuskapel. Er is een kruising van energiebanen in het koor. Ik voel er rustige, bevrijdende energie. De dames zijn ondertussen bij de graven en nog verder naar achteren, bij een grote boom in de hoek aan het kijken. Er loopt van die boom een energiebaan naar de bomenrij langs de laan naar de Kasteelweg. Omdat het harder begint te regenen laten we het hierbij en rijden terug naar Silvolde.

Oude Mauritiuskerk in Silvolde

Op de locatie van de kerk is rond 1100 een kapel gebouwd van oersteen, ijzerhoudende stenen die in de omgeving veel voorkomen. In de 13e en 15e eeuw is de kapel verbouwd en uitgebreid tot de huidige kerk. De massieve toren stond oorspronkelijk los van de kerk, maar de tussenruimte is later bij het schip gevoegd. Van de torenspits is in de 18e eeuw de top vervangen door een Toscaanse koepel, waarmee het zijn huidige unieke uiterlijk kreeg.

Het stortregent als we bij de kerk aankomen, dus wachten we even tot het iets minder is. Ondertussen vertellen we Willy over de mannelijke en vrouwelijke energiebanen in de Oude Kerk van Etten. Als we allemaal met een wichelroede om de kerk lopen kijken we daarom specifiek naar de kwaliteit van de energiebanen. Vervolgens wisselen we onze ervaringen uit en discussiëren over mannelijke, vrouwelijke, linksdraaiende en rechtsdraaiende energie. Willy gebruikt namelijk een pendel om vast te stellen of energie mannelijk of vrouwelijk is. De pendel geeft dit met de draairichting aan. We stellen vast dat het belangrijk is dat je in jezelf duidelijk vaststelt wat links- en rechtsdraaiend voor jou betekent.
We zijn het erover eens dat de energiebaan door de as vrouwelijk van aard is. En dat er vier kruisende energiebanen zijn: door de toren, in het midden en eentje net voorbij de kerk. Alleen die laatste is vrouwelijk, de rest is mannelijk. Bij de toren voelen we allemaal een loslatende bevrijdende rust of iets wat daar op lijkt.

Landgoed Slangenburg

Onze laatste bestemming is Landgoed Slangenburg, rond het kasteel uit de 14e eeuw dat rond 1700 werd uitgebreid en verfraaid. Het landgoed eromheen heeft een uniek lanenstelsel, aangelegd in de vorm van een trapezium met het kasteel in het midden. In 1895 kocht Arnold Passmann ongezien het landgoed voor de verwachte houtopbrengst. Hij werd echter verliefd op het landgoed en laat een grote restauratie uitvoeren, gevold door de aanleg van een familiebegraafplaats. Omdat het Duits eigendom is wordt het na de Tweede Wereldoorlog onteigend. Daarna dient het een tijd als Benedictijns klooster, totdat ze elders op het landgoed een nieuwe abdij hebben gebouwd. Het kasteel is nu van Stichting Monumentenbezit, heeft een restaurant en is open voor rondleidingen en zelfs overnachtingen.

Dorien heeft met Suzanne, nog een wichelroede-vriendin, afgesproken. Zij heeft een kaartje van een workshop van 10 jaar geleden, waarin ze langs diverse plekken werden geleid om te voelen hoe verschillend energie kan zijn. We volgen diezelfde route en komen eerst bij de begraafplaats.
De begraafplaats is vierkant en wordt omgeven door een gracht en een muur. Midden op de begraafplaats is een kruising van energiebanen. Ik voel daar een ultieme rust. Willy vindt het echter niet zo aangenaam. Als ik in de energie zoek, dan voel ik links achterin wat verdriet hangen. Als we allemaal op onderzoek uitgaan dan ervaren we dat het te maken heeft met een vrouw die in haar leven iets nog niet afgerond lijkt te hebben. Er ligt daar inderdaad een vrouw in een graf met het haar echtgenoot, die overleden is nadat het landgoed al was onteigend.

We lopen verder langs het hertenkamp en steken een bruggetje over naar een pad langs het water aan de ene kant en een bomenrij aan de andere kant. Aan het eind van die bomenrij is het volgende interessante energiepunt. Ik voel er een onrustig energie, onmacht en het lijkt alsof ik buiten mezelf wordt getrokken. Voor Dorien voelt het alsof ze hier iets niet mag en kan. We staan vlak naast een kilometerslange bomenlaan. Het verrast me dat hier geen energiebaan doorheen loopt. Op een of andere manier is de energie hier disharmonisch en verstoord. Wel bijzonder!

Via de Kasteellaan lopen we weer terug. We passeren nog een energiepunt. Vreemd genoeg ligt dit niet midden op de as, maar in de linker berm. Het voelt wel aangenaam aan.
We zijn een beetje teleurgesteld dat we geen heerlijke krachtige energieplek hebben gevonden. Tegelijkertijd zijn we ook onder de indruk van de afwisselende energieën die we hier hebben ervaren.

We nemen afscheid van Suzanne, brengen Willy weer naar huis en rijden naar Gendringen, waar ik afscheid neem van Dorien. Dankjewel Dorien voor deze mooie dag vol afwisselende energieën

Meer informatie

• Alle genoemde krachtplaatsen met de exacte coördinaten en een toelichting staan op de krachtplaatsen-kaart.
• De foto’s zijn van mij (Theo), tenzij anders vermeld.
• Wil je ook de Oude Kerk van Etten van binnen bezoeken, neem dan contact op met René Leijzer van de Plaatselijke Commissie.
• Natuur- en recreatiegebied Engbergen