Ik verkende samen met Jorine enkele krachtplaatsen in Zeist en die bleken verrassen krachtig te zijn. Ik ken Jorine van onze intuïtieve opleidingen en we hebben in het verleden ook wel eens gezamenlijk krachtplaatsen in het buitenland bezocht. Ze wilde me nu graag eens enkele krachtplaatsen in haar woonplaats laten ervaren. Afgelopen week was het zover en op een prachtige zonnige lentedag rijden we allereerst naar het centrum van Zeist.

Oude Kerk

We parkeren (gratis) naast Slot Zeist en lopen vandaar naar de kerk. We lopen langs het Slot en ik pak even mijn wichelroede erbij omdat ik vermoed dat de Nassau Odijklaan, de oprijlaan naar het Slot ook een leylijn is. Dat blijkt inderdaad het geval.

De Oude kerk staat op een natuurlijke zandheuvel uit de laatste ijstijd. In de vroege Middeleeuwen was dit een heilige plek waar recht gesproken werd. In 1180 is er een tufstenen kerk gebouwd die een houten kerkje verving. Rond de kerk stond een verdedigingsmuur, waarvan restanten nu nog achter een glazen wand zijn te zien. In de 15e eeuw werd de kerk verbouwd in gotische stijl en rond 1840 wordt een nieuwe kerk gebouwd in neogotische stijl. De toren uit 1180, het oudste bouwwerk in Zeist, blijft toen behouden en werd alleen gemoderniseerd.

We lopen langs de kerktoren en ik vind een leylijn door de as van de kerk. Als ik aan de zijkant langs de kerk loop vind ik kruisende lijnen bij de toren, in het midden en 4 meter achter de kerk. Als we de middelste volgen, dan leidt die ons de trap op naar de kerk en daar zien we naast de kerk een grote zwerfkei liggen met enkele kleinere ernaast. Een plakkaat op de muur vertelt: Scandinavische gletsjersteen, in 1841 gevonden onder het koor dezer kerk en mogelijk met andere stenen, eenmaal deel uitmakende van een prehistorisch graf. Ik voel bij de steen een fundamentele, stabiele energie.

Dan lopen we naar de toren om te kijken of de kerk open is, maar alle deuren blijken gesloten, ook aan de zijkant en zo belanden we aan de achterkant. Daar vind ik weer de leylijn op vier meter achter de kerk en we gaan op het kruispunt van deze en de as van de kerk staan. Het voelt er geaard, ik voel een fundamenteel en stabiel ankerpunt. Jorine voelt iets soortgelijks en wil vervolgens ook de wichelroede wel eens uitproberen. Na een korte instructie en wat oefenpassen op een plek waar ze zeker geen leylijn tegen zal komen, probeert ze de leylijn te lokaliseren. Dat gaat haar vrij makkelijk af. Ik vermoed dat iedereen die zijn intuïtie goed ontwikkeld heeft, dit vrij eenvoudig kan.

Steencirkel

Jorine neemt me mee naar de tuin achter de kerkmuur. Via een zijstraatje komen we in de tuin naast de kerk en achter restaurant Lokaal Victoria, dat hier ook een terras heeft. Op het grasveldje staat een monumentale plataan en er ligt een cirkel van stenen. In de relatief kleine cirkel is een verrassend sterke energie voelbaar. Voor mij voelt het alsof ik een energiedouche krijg. Niet zoals bij een gewone douche van boven, maar de energie stroomt van onder naar boven. Wat een heerlijke oplaadplaats.

De cirkel blijkt op de leylijn te staan waar we net ook op stonden en die achter de kerk langs loopt. Vervolgens loop ik ook naar de imposante boom en merk dat die op een leylijn ligt die midden door de kerk gaat. Ik volg hoe deze vanaf de boom loopt en merk dat deze in een linksdraaiende vortex in de steencirkel eindigt. Verrassend en ook weer niet, want linksdraaiende vortexen zijn altijd een indicatie voor opstijgende energie (zoals ik ook op andere plaatsen ontdekte).

Tijd voor de lunch, dus gaan we naar Lokaal Victoria om van een heerlijke lunch te genieten.

Grafheuvel Grensweg

Na de lunch lopen we naar de auto, rijden naar de wijk Kerckebosch en lopen daar het bos in. Jorine vertelt dat ze de grafheuvel per toeval ontdekte en er nu vaker naartoe loopt. De grafheuvel vond ik niet op de ondergrond van mijn kaart, nog die van Rijksmonumenten of The Megalitic Portal, waar elke grafheuvel op te vinden is, dus ik ben benieuwd. (Ik vond hem wel op Utrechtse Heuvelrug op de Kaart.)

We komen bij een open plek in het bos naast het pad met een cirkelvormige bult en netjes een informatiepaaltje dat de grafheuvel markeert. Jorine gaat op de heuvel zitten op haar favoriete plekje. Ik ga iets verder zitten en zie als eerste een soort ritueel voor me waarin overledenen worden vereerd en ik voel heel veel respect voor het leven en de overledenen. Dit herken ik van heel veel grafheuvels. Vervolgens voel ik een grote verbondenheid met de kosmos, de aarde en het leven. En al die aspecten zijn hier volledig in balans. De energie laat me zien hoe eindeloos veel mogelijkheden er zijn om met de aarde-, kosmos- en levensenergie iets te ervaren. Ik krijg als boodschap: Het is wat het is, snoep van alles (van alle mogelijke ervaringen), maar blijf in balans!
Wat een indrukwekkende en heerlijke plek is dit. Ik snap nu waarom Jorine hier zo graag naartoe komt. Ze boft maar dat ze dit vlakbij huis heeft liggen.

Dan lopen we naar het pad om te kijken of er ook leylijnen vindbaar zijn. Ik word weer verrast want de wichelroede slaat heel vaak uit. Als ik van de andere kant nog eens check, kom ik soms op een andere plek uit. Ik vermoed dat de leylijnen vrij breed zijn en de wichelroede uitslaat zodra ik de lijn instap. Dat is dan van weerskanten ergens anders, dus dat vraagt om een nader onderzoek. Ik vraag de wichelroede nu het begin van de leylijn aan te wijzen, vervolgens het midden en tenslotte het eind. Zo vind ik uiteindelijk 5 leylijnen variërend in breedte van 0,5 to 3,5 meter. Verrassend!

Het wordt nog verrassender als ik de leylijnen volg. Ze blijken allemaal te eindigen in een vortex op de grafheuvel of er vlakbij. drie linksdraaiend en twee rechtsdraaiend. Zou dat verklaren waarom de energie hier niet gericht is op de aarde of de kosmos, maar beiden en voelbaar in balans zijn? Het is werkelijk een heel bijzonder plekje.

In het zand van het pad teken ik de gevonden lijnen om het Jorine te laten zien. Ze merkt heel terecht op dat er misschien ook wel lijnen van de andere kant lopen. Dus lopen we naar de achterkant van het open veldje, dat begrensd wordt met een takkenhaag en lopen hierlangs met de wichelroede. Dat levert nog twee lijnen op. Eentje die een beetje slingerend naar het pad loopt en lijkt op te gaan in de middelste leylijn en een andere die weer eindigt in een rechtsdraaiende vortex!

Ik vraag me af waar de leylijnen door het pad naartoe gaan en kijk op de kaart wat in die richting is. We zien daarop een rond patroon in de paden met ‘Amfitheater’ erin. Jorine zegt dat dit het KNVB terrein is. Dat is helemaal omheind, maar er zit ook een poort in. Er staat een bord bij dat waarschuwt voor bewaking met honden, maar haar ervaring is dat er nooit loslopende honden zijn.
We lopen het bos in en vinden inderdaad de poort, maar deze is afgesloten met een zwaar hangslot. Dan maar langs deze kant van het hek het pad weer terug naar huis volgen. We wandelen en genieten nog volop van het zonnige, warme weer en het mooie bos.
Thuis op haar terras drinken we nog wat en praten na over de mooie dag en de verrassend krachtige energie-ervaringen. Jorine, bedankt voor deze mooie dag!

(De exacte plek van de beschreven krachtplaatsen vind je op de krachtplaatsen-kaart.)