In ’t Gooi zijn sporen gevonden van wel 120.000 jaar geleden toen hier rendierjagers rondtrokken. Zo’n 8000 jaar geleden vestigden zich de eerste bewoners in het gebied en pas veel later, vanaf het jaar 1000 ontstonden de eerste steden. Enkele eeuwen eerder werden in dit gebied zogenaamde tafelbergen aangelegd, kunstmatig aangelegde heuvels met een afgeplatte top. Deze dienden als heilige plaatsen, waar men dichter bij de goden was en offers en rituelen uitvoerde. De tafelbergen werden onder leiding van een druïde op een redelijk sterk leycentrum opgeworpen met aan de voet van de heuvel een greppel en daarom heen een zeer lage wal. Om de heilige plek te beschermen werden er om de offerplaats op de heuvel enkele magische cirkels aangelegd. Er lag onder andere een magische cirkel rond de top, door de voet van de heuvel en door de lage wal.
Op de heuvels bedankte men de goden voor goede oogsten of goede visvangst. Iedere heuvel was gewijd aan een andere god of godin en werd op andere momenten vereerd met offers. De mensen zelf woonden buiten het heilige gebied en kwamen er alleen als er rituelen en offers werden uitgevoerd op de heiligdommen.
Na de middeleeuwen zijn deze plaatsen alleen nog als uitkijkposten in gebruik genomen.

Aalberg (Magdalenaberg)

Ik begin mijn tripje langs de tafelbergen bij de noordelijkste en rij naar rij naar de parkeerplaats van de Huizense voetbalvereniging aan de Bestevaer. Als ik uitstap merk ik dat het nog frisjes is, maar de zon aan het eind van de winter al kracht begint te krijgen. Ik loop door het bos naar het noorden en wordt verwelkomd door een roodborstje, één van de vele vogels die ik hier hoor. Het gezang van de vogels is de toegang tot de hemel hoorde ik ooit eens en die gedachte maakt me blij.

Op een gegeven moment zie ik tussen de bomen door het Gooimeer in de verte. Dan opent zich het bos helemaal en sta ik op de Aalberg. Vanhier heb je een prachtig uitzicht op het Gooimeer en Almere Haven in de verte. De platte top is aan de kant van het water omheind door een houten hekwerk en aan de andere kant wordt het uitkijkpunt begrensd door twee betonnen banken. Ik ga in het midden staan om de energie te voelen en stap intuïtief iets naar achter tot tussen de banken. Daar voel ik een voedende energie. Het is vooral de oorspronkelijke energie die erg aangenaam is, want erboven voel ik ook iets strakkere energie. Die heeft meer te maken met het latere gebruik van deze strategische locatie.

Dan pak ik mijn wichelroede erbij en vind een leylijn ongeveer evenwijdig aan het water. Deze gaat aan de oostkant eerst twee keer door een meerstammige boom en loopt vervolgens vrijwel door de betonnen banken. Tussen de banken is een kruising met een andere lijn dwars erop. Wat een mooi begin van de dag!

Eukenberg

Hemelsbreed slechts 500 meter naar het westen ligt de Eukenberg. Deze is bijna 14 meter hoog en is aangelegd boven op een stuwwal. Op mijn wandeling ernaartoe lijkt het alsof de bomen mij ernaartoe leiden. Telkens als ik een nieuw pad in moet slaan staat daar een meerstammige boom alsof deze mij zegt volg je de energie, dan moet je hier zijn. De Eukenberg is iets hoger dan de Aalberg en een trap leidt mij naar boven. De vlakke ronde top is helemaal met een houten hekwerk begrensd. Deze berg wordt veel meer ingesloten door het bos, met een opening naar het Gooimeer in de verte.

Ik voel hier een zachte energie en vind de energie hier minder sterk dan bij de Aalberg. Wel is er weer een kruising van leylijnen op de top. Door het bos en de weilanden loop ik weer terug naar de auto.

Leeuwenberg (Venusberg)

Vanuit de Eukenberg nog 1,5 km verder naar het zuidwesten ligt de Leeuwenberg of Venusberg. Deze ligt op privéterrein, heeft een gracht eromheen en is niet openbaar toegankelijk. Ik was daar vorig jaar met een vriend en voelde op afstand dat er zeker heldere energie is. Omdat de berg niet toegankelijk was hebben we toen een wandeling gemaakt in het bos aan de westkant ervan, waar diverse gebouwen van het Internationaal Theosofisch Centrum staan. Ook energetisch een fijne plek.
Voor vandaag sla ik deze berg dus over en rij naar openlucht zwembad Sijsjesberg dat haar naam ontleent aan de direct ernaast gelegen berg.

Sijsjesberg (Saturnusberg)

De Sijsjesberg ligt direct achter de grote fietsenparkeerplaats en ik volg een paadje naar boven. Pff, het is nog steiler dan de voorgaande en bovenop vind ik geen nette, vlakke top, maar een geërodeerde zandbult. Ik voel er ook weinig. Steeds steiler en steeds minder energie denk ik over de drie bergen waar ik inmiddels geweest ben. Ik vind met de wichelroede ook geen leylijnen op de top.
Dan loop ik aan de andere kant naar beneden en zie onder aan de heuvel enkele meerstammige bomen. Daar blijken de leylijnen te lopen en één ervan, een driestammige eik, staat zelfs op een kruispunt. Ik voel er een aangename, zachte energie. Vervolgens volg ik de energie en zie dat deze zo’n 12 meter van de top over de flank van de berg loopt. Vervolgens gaat deze door de boom met dubbele stam die naast de parkeerplaats, aan het begin van het paadje naar boven, staat.
Ik vind het toch wel een bijzonder fenomeen die meerstammige bomen op een leylijn. Terwijl ik de parkeerplaats afloop word ik verrast door de laatste boom in de fietsparkeerplaats. Deze heeft ook een dubbele stam, zij het dat de stam zich iets hoger pas splitst. De wichelroede bevestigt dat deze ook precies op dezelfde leylijn staat. Bijzonder!

Tafelberg

Ik kijk waar ik even kan lunchen en zie naast de Tafelberg in Blaricum een restaurant. Dat komt goed uit. Na een heerlijke uitsmijter wandel ik naar de Tafelberg die tot de 17e eeuw Kooltjesberg heette vanwege de kolen die gebruikt werden om hier een vuur te maken als baken voor schepen op de Zuiderzee. Ik ben verrast want het ziet er heel anders uit dan vier jaar geleden. De berg blijkt na mijn bezoek zijn gerenoveerd.
De trap naar boven is verplaatst naar de kant van de heide en de top is voorzien van een rond gemetseld plateau, waarop de richting en afstand naar diverse omliggende plaatsen en bergen zijn gemarkeerd. Van de tafelbergen in de omgeving ontbreken de Leeuwenberg en de Trapjesberg. Toevallig ligt die laatste in de richting van de trap naar de heide. De Tafelberg in Zuid-Afrika staat er dan wel weer bij. Ook is te zien dat de grens tussen Huizen en Blaricum precies door de bergtop gaat. Omdat beide dorpen de Tafelberg opeisten, zou in de tijd van Napoleon besloten zijn de grens precies over het midden te leggen.

Als ik me concentreer op de energie, dan voel ik me gecentreerd in mezelf. Het voelt als een centraal punt, een centrale as. Het doet me denken aan het Keizer Karel Plein in Nijmegen. De wichelroede wijst op een kruising van meerdere leylijnen op het hoogste punt.

Woensberg (Wodansberg)

Vanuit de Tafelberg loop ik door het bos naar het noorden en vervolgens door Blaricum. Het valt me op dat de energie aan het eind van de Dwarslaan heel zacht en aangenaam is. Ik passeer enorme villa’s en vraag me af of de eigenaren zich ook bewust zijn hoe aangenaam de energie hier is. Aan de oostkant van Blaricum loop ik de Woensberg op. Deze is heel anders dan de andere. Het lijkt meer op een natuurlijke heuvel. Boven op de heuvel staan sierlijk dansende boompjes. Ik voel hier een relaxte, ontspannen energie.

De naam Woensberg is, net als woensdag, vernoemd naar Wodan, de oppergod van de Germaanse mythologie. Ik had gelezen dat er een Heilige Eik zou staan bij een kruispunt van zes wegen. Hier zou een Asatru-groep, die naar de Noors/Germaanse mythologie leeft, rituelen uitvoeren. Ik zoek op de kaart naar een Heilige Eik, maar vind niets. Dan komt er een vrouw met haar hond langs en ik vraag of ze iets weet over een Heilige Eik. Dat zegt haar niets, maar er is wel een boom waar ze graag bij zit en ik vraag of ze me die wil wijzen. Dat doet ze graag en ze vraagt waar ik mee bezig ben. Ik leg het uit en ze is erg geïnteresseerd. Ze brengt me bij een veldje met een rond pad eromheen en ‘haar’ boom erachter. Zou dit de plek van de rituelen zijn?

Bij ‘haar’ plekje voel ik niet zoveel, maar in het centrum van de cirkel wel: hele fijne energie om los te laten. Ze loopt met haar hond weer verder en ik pak mijn wichelroede erbij. Er loopt een leylijn door de cirkel, maar niet door het centrum. Op de leylijn in de cirkel voel ik verrassend genoeg minder energie dan in het centrum. Dan zie ik dat de leylijn naar een tweede grote boom leidt en ik loop ernaartoe. De boom heeft een dubbele stam en dat verrast me niet meer. Ik moet even zoeken hoe ik er tussen het struikgewas door naartoe kan en als ik er dan naast sta voelt het er heerlijk als thuiskomen bij een goede vriend.

Tevreden over deze ontdekking loop ik weer terug naar Blaricum. Langs de Woensbergseweg zie ik een hele grote boom tussen een heg staan en deze straalt een enorme kracht uit. Hij laat zien wat kracht is en nodigt mij uit om ook helemaal mijn kracht te stromen en het onderste in mij boven te halen. Heel indrukwekkend!
Onder de indruk van de energie van deze boom ga ik ook even voelen bij de minstens zo hoge den die iets verder langs de weg staat. Die voelt echter niet bijzonder.
Door het bos en langs de Tafelberg kom ik weer bij de auto.

Trapjesberg

Ik rij naar de parkeerplaats bij het voormalige revalidatiecentrum Trappenberg, waar de Trapjesberg achter ligt. Het wordt nu echter verbouwd tot park met zorgwoningen en voorzieningen en parkeren is niet mogelijk. Daarom rij ik om naar Bikbergen en loop van de andere kant door het bos naar de Trapjesberg.

Tijdens de werkverschaffing, begin 1900, is de oorspronkelijke heuvel opgehoogd tot 23 meter. Met de trap loop ik omhoog. Bovenop ligt een cirkelvormige betonnen bank. Deze is half volgestort met zand. Ik vraag me af wat ze aan het maken zijn. In de cirkel voel ik wel een stevige en rustige energie, ondanks de naastgelegen bouwwerkzaamheden. Ik vind twee leylijnen door de top die bijna parallel lopen.

Aan de voet van de heuvel ligt een kuil met diverse zwerfkeien eromheen. Ik ga lekker in het zon, op een van de keien zitten. Hier valt even alles van me af. Het is een heerlijk relax plekje. Dan loop ik naar de andere kant van de kuil, waar de stenen in de schaduw liggen en het aanzienlijk frisser is. Ook daar voel ik echter dezelfde relaxte energie, misschien nog wel sterker.

Ik loop terug naar de auto en merk dat mijn schouderpijn van vanochtend aanzienlijk is verminderd. Zouden deze energieplekjes daar aan meegewerkt hebben? vraag ik me af. Wat het antwoord ook is, ik heb in ieder geval weer een mooi dagje achter de rug en helemaal tevreden rij ik naar huis.

Meer informatie

• Leylijnen.com Achtergrondinformatie over het ontstaan en gebruik van tafelbergen
• Pansopia.nl Informatie over de verschillende bergen: Aalberg Leeuwenberg Sijsjesberg Tafelberg Woensberg
• Bronnen-krachtplaatsen.nl Informatie en ervaring van een bezoek aan de Tafelbergen

Alle genoemde krachtplaatsen staan ingetekend op de interactieve kaart met krachtplaatsen.