Ik maakte met Splendid-travel een reis door het prachtige, betoverende Schotland, een reis vol magie, historie, indrukwekkende landschappen, mysterieuze meren en ongerepte natuur. En natuurlijk hele bijzondere krachtplaatsen.

Rosslyn Chapel

We halen eerst twee busjes op in Utrecht en via Breukelen, waar de meeste opstappen, rijden we naar IJmuiden en nemen de veerboot naar Newcastle. Dat blijkt best wel een aangename start van de reis. Lekker uitwaaien bij deze hitte (30° in september!), heerlijk eten in het restaurant, zonsondergang op zee, lekker slapen en de volgende morgen uitgerust aankomen in Engeland. Na wat inkopen bij de supermarkt en de twee laatste reizigers van het vliegveld halen, rijden we door naar Rosslyn Chapel in Roslin, zo’n 10 kilometer onder Edinburgh.

De Rosslyn Chapel werd gebouwd in de 15e eeuw door Sir William Sinclair, baron van Rosslyn en prins van Orkney. De kapel is gewijd aan de apostel Mattheus en wordt vaak geassocieerd met de Orde van de tempeliers en de vrijmetselarij. In de kapel zou volgens een legende de Heilige Graal verborgen zijn. Het boek en de film De Da Vinci Code gaven hier wereldwijd bekendheid aan. Daarnaast loopt er een energielijn van Lourdes via Stonehenge naar deze kapel. Een interessante locatie dus om onze reis te beginnen.

De kapel heeft de allure van een kathedraal, met luchtbogen en steunberen, maar is aanzienlijk kleiner. Binnen is de kapel voorzien van ingewikkelde versieringen en gedetailleerde beeldhouwwerken die Bijbelse verhalen, flora, fauna en mythologische figuren uitbeelden. Ik ervaar er een zachte ontspannende energie. Als eerste daal ik af naar de crypte.
In de energie voel ik dat hier eeuwenoude geheimen werden gekoesterd, iets wat de buitenwereld nog niet op waarde kon schatten. Wat je brengt is van waarde ook al weet de buitenwereld dat niet op waarde te schatten. Als ik vraag wat dan dat geheim is, komt er Je hart heeft antwoord op alle vragen.
Ik bedenk dat de Heilige Graal dus eigenlijk het inzicht is dat we in essentie krachtige spirituele wezens zijn met een menselijke ervaring. Door te leven vanuit ons hart kunnen we het leven optimaal leven.

Weer boven stem ik me af op de energie om te voelen waar ik naartoe moet. Als antwoord krijg ik dat ik gewoon op het bankje aan de zijkant moet gaan zitten. Ik ga zitten en blijk dan met mijn gezicht precies verlicht te worden door het kleine straaltje zonlicht dat van het bovenraam nog langs de brede kolom schijnt. Be the light that you are! hoor ik en Doe alleen wat het licht vertegenwoordigt en ik voel hoe het is om met al mijn keuzes en gedrag alleen maar voor licht te kiezen. Wat een mooie boodschappen!

Iemand attendeert me op een rijkelijk versierde kolom bij de ingang van de crypte. Hij voelt ook anders dan de rest. Hij straalt kracht een koninklijkheid uit. Dit is de Apprentice Pillar (Pilaar van de Leerling). Ik vraag aan een gids waarom deze zoveel mooier is dan de rest en zij vertelt in geuren en kleuren het verhaal van de Meester Metselaar die een bijzondere kolom had gemaakt en toen op reis ging. In zijn afwezigheid heeft zijn leerling een nog rijkelijker versierde kolom met vele symbolen gemaakt. Bij terugkomst was de meester niet trots op zijn leerling, maar heeft hem in jaloerse woede vermoord. De kop van de meester is gebeeldhouwd in de noordwestelijke hoek van de kerk en deze kijkt nu eeuwig uit op de mooie kolom van zijn leerling.

Ik loop nog even snel met de wichelroede rond de kapel om de resultaten thuis eens te onderzoeken in relatie tot de Energielijn Rosslyn-Stonehenge-Lourdes. Er blijkt in ieder geval een kruising van leylijnen in de crypte te zijn.
Morgen gaan we naar het eiland Mull, dus rijden we zonder tussenstops naar Oban, waar we overnachten.

View this post on Instagram

A post shared by Theo Buijsrogge (@tbuijsro)

Lochbuie (Isle of Mull)

Na het ontbijt gaan we langs de supermarkt voor de lunch voor de komende dagen als we op de eilanden Iona en Staffa zitten. Daarna op de boot naar het eiland Mull. Dat levert prachtige vergezichten en doorkijkjes op van de Schotse eilanden en bergen, uitzicht op een kasteel en soms een speelse dolfijn. In de buurt van het kasteel voel ik een hele krachtige energie en ik vraag me af of het hele eiland Mull zo is, dat belooft wat. Maar na 5 minuten is het weer weg, dus dat was mogelijk een krachtige leylijn.

Op Mull rijden we naar Lochbuie, een gehucht aan de voet van de heilige berg Ben Buie. We stoppen bij een hek waarop staat dat we de witte stenen moeten volgen naar de steencirkel. Door het hoge gras lopen we naar het 700 meter verder gelegen weiland met twee Standing Stones en een Stone Circle. Ik loop naar de middelste staande steen die het dichtst bij het hek staat en wordt daar direct naar de steencirkel getrokken. Ik ben ver voor de groep uitgelopen en sta nu in mijn eentje in de cirkel. Het is een magisch moment. Het is doodstil, er staat geen wind en alleen in de verte hoor ik een enkele schaap of vogel. Ik voel me één met mezelf, zwevend in het niets, in het universum. Jij bent het centrum van het universum, volledig vrij, volledig autonoom, een creator met pure potentie. Wow, wat een fantastische energie. Het laat me ervaren wie ik in essentie ben.

Ik zie de groep verzamelen bij de staande steen. Tjeerd (van Splendid Travel) heeft besloten daar een oefening te doen. Met tegenzin verlaat ik deze plek om mee te doen. De oefening doe ik mee vanuit de energie van de cirkel, want dat is toch wel een groot verschil met hier.
Dan gaan we naar de cirkel en Tjeerd vertelt dat in zo’n cirkel niets toevallig is. Niet de stand van de steen en ook niet de vorm. Zo hebben puntige stenen mannelijke energie en die met een rechte bovenkant vrouwelijke energie. Ook vulkanisch en sedimentair gesteente heeft een andere energie. Zo konden de bouwers iets maken wat energetisch volledig in balans was.

Het intrigeert me en met de wichelroede bepaal ik welke stenen mannelijk of vrouwelijk zijn. De meest noordwestelijke is mannelijk. Aan weerzijde staan twee vrouwelijke stenen en de overige vier zijn weer mannelijk. Mooi symmetrisch dus. Ik loop ook rondjes om de leylijnen te vinden en als ik ze allemaal uitgetekend heb blijken er vier leylijnen elkaar precies in het midden te kruisen. Een ervan loopt in de richting van de staande steen. Als ik hem volg lijkt hij net langs de steen te gaan, maar op het laatste moment gaat de energie ineens dwars uit, door de steen. Daarna gaat hij met grote slingerbewegingen uiteindelijk door de eerste staande steen in de hoek van het weiland.

Ik vraag nog aan de middelste staande steen wat hij mij te melden heeft en krijg: Alles wat je manifesteert creëert een eeuwige (energetische) markering. Niets gaat verloren.

De steen in de hoek voelt als een ankerpunt waar de andere steen en de cirkel omheen bewegen. Ze staan natuurlijk stil, maar zo voelt het niet.

Halverwege het wandelpad dat we namen staat een bomencirkel en op de terugweg gaan we daar nog even voelen. Het is een groepje oude, indrukwekkende, kronkelige bomen. Het voelt als een plek om op adem te komen nadat je druk aan het creëren bent geweest.

Ook richten we onze aandacht nog even op de oude vulkaan en heilige berg Ben Buie. In de energie heb ik er een gesprekje mee. Hij voelt heel vrolijk en zegt: Dit is wat ik wilde manifesteren en ervaren. En ik ben er nog steeds mee bezig. (Eerst is de berg gevormd door een vulkaan en nu bepalen andere natuurkrachten zoals erosie zijn vorm.)
Wat wil jij manifesteren? Laat je daarbij niet beïnvloeden door wie of wat dan ook. Jij bepaalt dat helemaal zelf. Laat niemand bepalen wat jij doet, jij bent volledig vrij.
En de maatschappij dan, daarin ben je toch niet volledig vrij? vraag ik.
Dat is de omgeving waarin je iets creëert, dus dien je daar rekening mee te houden, als randvoorwaarde, meer niet.

Met de busjes rijden we een kilometer verder naar de baai met de naam Loch Buie, waar we bij een café wat te eten en drinken kopen en dat onder het genot van de prachtige omgeving consumeren. Daarna wandelen we op eigen gelegenheid een stukje langs de kust waar een oude toren (Moy Castle) en een klein kerkje (St. Kilds’s Church) staan.

De inzichten in Lochbuie gingen voor mij over creëren en keuzes maken. In het kerkje wordt daar nog aan toegevoegd: Je bent vrij om je eigen keuzes te maken, maar elke keuze heeft zijn consequenties. Ga niet in de emotie, maar bekijk neutraal je keuzes en de consequenties. En maak dan je keuze.

Iona

We overnachten in Fionnphort, van waaruit de ferry naar Iona vertrekt. Na het ontbijt lopen we naar de ferry die ons in 10 minuten naar Iona brengt. Volgens Freddy Silva (Scotland’s hidden secret past) stond er ooit een cirkel van 360 stenen nabij de plaats van de huidige abdij. De rituele heuvel met de naam Hill of Angels bestaat nog steeds. De originele naam van het eiland was Hy-ogh-na, wat ‘de ring van het volk van Orion’ betekent. Dit zou verwijzen naar een groep van magische priesters wiens traditie werd voortgezet door de Druidhe, de Culdee, en heilige vrouwenordes die op het eiland woonden voordat ze door het katholicisme werden verdreven. In 565 stichtte de Ierse heilige Columba een klooster (Iona Abbey). Dit klooster werd de bakermat van het Schotse christendom en de kern van een heel netwerk van kloosters, abdijen en bisdommen in de hele Keltische wereld. Het eiland is een heilige plaats waar verschillende koningen van Schotland, Ierland en Noorwegen werden begraven.
Ook geologisch is het eiland interessant omdat aan de westkant gesteente met de naam gneis voorkomt dat meer dan 2 miljard jaar oud is. Wat zou dat met de energie doen?

Allereerst gaan we naar de Nunnery, een voormalig 13e-eeuws augustijner nonnenklooster. Door de reformatie werd het klooster in 1560 ontbonden en verviel het tot een ruïne. Uit het niets valt er ineens een regenbui, maar die houdt niet lang aan, waarna het de rest van de dag droog blijft. We doen samen een energieoefening, waarna we de nunnery (energetisch) verkennen.
Ik voel het afwezig zijn van een referentiekader, Je bepaalt helemaal zelf wat je hier wilt doen.
Ik begrijp het niet echt, maar het zal duidelijker worden bij onze volgende stop, St Oran’s Chapel, 300m noordelijker, op de begraafplaats naast Iona Abbey.

St Oran’s Chapel is een begraafkapel uit 1100 en de oudste constructie van Iona. Op de begraafplaats zouden vele koningen begraven zijn.

De energie in de kapel doet me denken aan de steencirkel van gisteren en laat me weer mooie inzichten doorvoelen.
Jij bent het centrum van het universum, eeuwig en oneindig. Je hebt alle mogelijkheden. Dat is je essentie.
Doordat je gekozen hebt naar de aarde te komen voel je beperkingen. Sommige zijn reëel (je kan niet zelf vliegen), de meeste zijn echter irreëel (gecreëerd door jouw denken). Laat die laatste los. Wordt je bewust van je gedachten en emoties die niet jouw essentie vertegenwoordigen.

Dan gaan we naar de Iona Abbey. De abbey is leuk om te zien, maar geen energetische hotspot. Indrukwekkend zijn de grote Keltische kruisen voor de Abbey, met vele symbolen en Bijbelse scenes. Het grote kruis, St Martin’s Cross, staat al ruim 1200 jaar op deze plek. Ook leuk is de muur met quotes over Iona. Een heel toepasselijke vind ik “… a thin place where only tissue paper separates the material from the spiritual.” (George Macleod, founder of the lona Community, describing this holy isle).

Wel een energieplek is de heuvel vóór de Abbey, de Hill of Angels, nu beter bekend als Writing Hill of Columba. Op deze plaats zou de Heilige Columba het Book of Kells hebben geschreven. Het Book of Kells, dat ook wel Book of Columba wordt genoemd, is een buitengewoon verfraaid middeleeuws manuscript dat de vier evangeliën van het Nieuwe Testament bevat. Het staat bekend om zijn prachtige kalligrafie, levendige illustraties en religieuze betekenis en is een van de meest gekoesterde wonderen van middeleeuws Europa.
Voor mij voelt het op de heuvel alsof je hier makkelijker de energie van je essentie op aarde kunt brengen.

We eten de lunch in het tuintje voor de Abbey en komen dan als groep weer bij elkaar en lopen naar de berg Dun I. Met 101 meter is deze het hoogste punt van het eiland. Hier bevindt zich de Well of Eternal Youth (Bron van de Eeuwige Jeugd). Dit is een natuurlijke poel tussen de rotsen, ten noorden van de top. Volgens Keltische mythen heeft St. Brigid uit Ierland in de 6e eeuw de kleine waterpoel gezegend bij een bezoek aan Iona tijdens de zomerzonnewende. De zegen was bedoeld om genezing en vernieuwing te brengen aan allen die een nieuw begin in hun leven zochten. Die zouden dan hier hun gezicht moeten besprenkelen met het water uit deze poel. In het Gaelic betekent ‘Hebrides’ de Eilanden van Brigid, en Iona is er een van.

De energie is er overweldigend, een onuitputtelijke, krachtige bron van levensvreugde en plezier.
Dat komt vast niet door de zegening van Brigid, maar van het miljarden jaren oude gesteente dat hier aan de oppervlakte komt. Het voelt alsof dat gesteente de oerenergie van de aarde bevat die op de meeste plaatsen onder dikke lagen aarde is verdwenen en daardoor wat gedempt doorkomt, maar hier in volle kracht voelbaar is.

We lopen nog naar het strand aan de noordkant van het eiland en verlaten dan, helemaal opgeladen, het eiland. Wat een mooie dag weer vandaag.

Staffa

De volgende dag lopen we weer naar de ferry, maar nemen nu de boot naar Staffa. De naam Staffa komt van het Noors voor staf, kolom of pilaar eiland. Het eiland is bekend om de vele basaltkolommen en bijzondere basaltgrotten. De grootste grot is Fingal’s Cave en bij het eiland aangekomen varen we eerst hier dichtbij, waarna we om de hoek afmeren. Van daaruit lopen we over de basaltblokken langs de rots naar de grot. Het is heel indrukwekkend die grote basaltkolommen en ook de verschillende kleuren die ze hebben gekregen door aanslag van zeeorganismen aan de onderkant en allerlei mossen aan de bovenkant. In de grot begint iemand op een dwarsfluit te spelen wat bijdraagt aan de bijzondere sfeer. Ik voel hier de energie van het helse vuur, de kracht van de vulkaan en de rust daarna waarin dit moois werd gecreëerd. Soms heb je even chaos nodig om het mooiste tot stand te brengen.
Buiten de grot ga ik verder voelen en ik ervaar een hele serene rust. Als een Tibetaanse bowl die steeds stiller trilt tot het bijna niet meer voelbaar is. Probeer te voelen hoe lang gebeurtenissen uit het verleden nog door blijven trillen.

Ik loop via een trap naar boven op het eiland, waar je het hele eiland van 12 hectare kunt overzien. Het is prachtig zonnig weer en overal waar ik kijkt zie in in de verte andere eilanden en de bergen van het eiland Mull.

Met de boot varen we terug en meren af in de haven van Iona, waarna iedereen op eigen gelegenheid de middag invult. Ik besluit naar de zuidkant te lopen. Het is prachtig zonnig weer, zonder wind, dus langzaam gaan steeds meer kledinglaagjes bij mij uit. Dit is echt a-typisch weer voor deze plek en ik geniet met volle teugen van het prachtige landschap. Het pad voert over een golfbaan langs de kust. Koeien houden hier het gras kort. Helemaal aan de zuidkant ligt Columba’s Bay. Een baai met een strand van grote afgeronde kiezels. Bij de rots in het midden herken ik de energie van gisteren op de berg Dun I.

In het gras achter het strand zijn met de kiezels twee labyrinten gemaakt. Ik loop de grootste met een persoonlijke vraag en krijg een helder antwoord. Dan loop ik de heuvel op om een foto te maken. Tussen de rotsen bevindt zich veel veen met heide bovenop. Daar zie ik diverse paden lopen. Ik hou er niet van dezelfde weg terug te lopen, dus besluit een paadje te volgen, dan kan ik een halve kilometer verder wel weer een wandelpad op mijn kaart oppikken denk ik.
Dat blijkt echter niet zo simpel als gedacht. Het veen is soms een veenmoeras en de hoogteverschillen zijn vaak aanzienlijk zodat het een soort doolhof wordt om in de juiste richting te komen. Uiteindelijk vind ik toch het pad op mijn kaart, maar dat is niet overal veel duidelijker. Vooral waar grote plassen in het veen zijn hebben mensen allerlei routes gevolgd en is er geen duidelijk pad meer. Als ik het dorp weer in zicht heb en weet hoelang ik nog te lopen heb ga ik lekker in het lange gras liggen met uitzicht over het eiland en de omgeving. Ik geniet van de stilte, de zon en het prachtige landschap.

Eind van de middag brengt de ferry ons weer naar Fionnphort op Mull, waar we in het lokale restaurant heerlijk eten.

Skye

De volgende dag is een reisdag naar Skye en om wat probleempjes met de busjes op te lossen. Die waar ik in rij gaf de afgelopen dagen een melding van te lage bandenspanning, maar er leek niets aan de hand. Nu meldt hij dat een band lek is. Zo ziet het er niet uit, maar we gaan toch maar naar het dichtstbijzijnde pompstation op Mull om te tanken en lucht in de banden te pompen. Het is een tankstation met een klein gebouwtje in the middle of nowhere en de man van het station haalt een antiek compressortje tevoorschijn en meet handmatig de druk in de band. Bij een echt tankstation moeten we het nog eens overdoen zegt hij want zijn compressortje is niet sterk genoeg voor zo’n busje. Volgens de bus is de band in ieder geval niet meer lek en als we later in de bewoonde wereld een moderne luchtpomp gebruiken blijft de hele melding weg. Dan krijgt het busje van Tjeerd echter een systeemmelding over de uitlaatgassen waarmee hij direct naar de garage moet. Het is na kantoortijd, dus nu geen advies van de verhuurder wat te doen. De volgende ochtend blijkt men de melding te bagatelliseren en is deze gelukkig ook verdwenen.

Tijdens de nacht trekt een depressie over en de volgende ochtend is het grotendeels droog met nog een enkel buitje in de ochtend. Die tovert een prachtige regenboog voor ons als we vertrekken naar de Fairy Pools. Dit zijn een reeks kristalheldere poelen en watervallen in de rivier de Brittle, die vanaf de berg door een uitgestekte vallei stroomt, een indrukwekkend landschap. De naam Fairy Pools komt voort uit lokale legendes en folklore met verhalen over feeën en mystieke wezens die deze betoverende plekken bewoonden.

Aan het begin van het pad langs de rivier beginnen we met energie stromen, waarna iedereen op eigen gelegenheid verder loopt. Het is koud door de wind die door het dal waait en de zon die nog onvoldoende sterkte heeft. Verder stroomopwaarts wordt het aangenamer en geniet ik met volle teugen van het indrukwekkende landschap en de energie van de rivier.

Bij een waterval voel ik wat volledige overgave en vertrouwen is. De waterval illustreert wat volledige overgave is, waar echt geen controle en helemaal geen verzet mogelijk zijn. Het roept me op om me niet te verzetten tegen lichamelijke ongemakken of de richting waarin het leven mij beweegt.

Boven in de vallei wordt het pad steeds moeilijker begaanbaar. De vallei is grotendeels bedekt met veen, dat veel water vasthoudt en overal naar de rivier laat stromen. Het is hier wel een stuk aangenamer, er is minder wind en ook minder mensen lopen zover door. Ik zoek een plekje voor mijn lunch en een gesprekje met de rivier.
Vanmorgen liet iemand mij een kaartje trekken en daarop stond Regie. Ik was verbaasd, want ik krijg steeds boodschappen over overgave, vertrouwen, meebewegen met de stroom en vraag de rivier hoe ik dit moet plaatsen. Ik krijg een mooi antwoord: Regie gaat om de keuzes die je maakt. De keuze om met de stroom mee te gaan is ook regie. Het is een keuze voor leven vanuit liefde, in tegenstelling tot keuzes vanuit angst en verzet.
Word je ook bewust wanneer je ruimte hebt om te kiezen. In een rustige poel kun je kiezen hoe je verder stroomt, in een waterval even niet.

Dan vraag ik nog aan de rivier waarom stromend water zo’n herrie maakt en krijg als antwoord: Omdat we er plezier in hebben. Net als mensen in de achtbaan. Ik moet erom lachen en loop met plezier terug naar het begin van het dal.

Vanmiddag gaan we met de ferry naar het eiland Lewis. Het is te krap om langs de oostkust van Skye te rijden, die ik op mijn vorige reis zo indrukwekkend vond. We maken wel een korte stop in Portree, de ‘hoofdstad’ van Skye. Het is een charmant stadje met mooie gekleurde huizen langs de haven, wat met de hier voor anker liggende boten en de bergen erachter mooie plaatjes oplevert.

Er zijn veel mensen die nog even voor vertrek in het restaurant bij de ferry willen eten. Wij sluiten achteraan aan en krijgen onze bestelling nog net op tijd. Skye zwaait ons uit met een prachtige dubbele regenboog. Ons bezoek was kort, maar krachtig en roept zeker om meer.

Lewis

Het eiland Lewis vormt samen met Harris (het zuidelijke schiereiland) het grootste eiland van de Buiten-Hebriden. Het eiland heeft een rijke prehistorische geschiedenis met enkele van de oudste structuren en steenformaties in Europa.

Na aankomst van de Ferry rijden we in het stikdonker (het is nieuwe maan) naar het Gearrannan Blackhouse Village. Hier overnachten we in een traditioneel Blackhouse, gemaakt van dikke stenen en een dak van riet en gras.

De volgende morgen rijden we naar de nabijgelegen Callanish Standing Stones. Deze verzameling staande stenen staat op een heuvel en heeft de vorm van een kruis met een cirkel in het midden. De stenen bestaan uit Lewisiaans gneis van miljarden jaren oud. De constructie is 200 jaar ouder dan Stonehenge en wordt ook wel het Stonehenge van het Noorden genoemd. Je zou Stonehenge misschien beter het Callanish van het Zuiden kunnen noemen. De megalietenbouwers kwamen overigens oorspronkelijk uit de regio Armenië en je vind hun werken dan ook op de hele route naar hier (zoals Sardinië en Bretagne). De namen Callanish en Stonehenge klinken ook verdacht veel als Carahunge, een soortgelijke, maar wel veel oudere formatie van wel 220 stenen in Armenië.

De energie van Callanish is buitengewoon indrukwekkend. Vanaf het noorden loopt een dubbele rij stenen naar de cirkel in het midden. De noordwestelijke eindsteen zuigt me als het ware naar de cirkel. Ik volg deze energie met de wichelroede en kom bij de volgende steen, waarna de energiestroom naar het midden tussen de stenenrijen verder gaat naar de cirkel. Daar gaat hij door een van de cirkelstenen en stroomt tegen de klok in binnen langs de steencirkel. Tussen de grote staande steen in het midden en de steencirkel bevindt zich een kleinere cirkel met daarin een tombe. Als de energie aankomt bij die kleinere cirkel volgt hij die tot de grote staande steen, waar hij recht in de tombe stroomt.

Ik ga bij elke steen van de cirkel staan en vraag wat deze mij te melden heeft. Ik krijg een hele verzameling antwoorden die ik het best kan omschrijven als de 13 geboden voor het leven vanuit je essentie (Leef je missie; Je wordt geleid en ondersteund; Neem het niet te serieus; Wees liefdevol voor jezelf, anderen en je lichaam; (Streng:) doe geen stoute dingen, schaadt anderen niet; Blijf jong en nieuwsgierig; Zoek regelmatig de stilte in jezelf op; Geniet van je successen; Geniet van de liefde; Eer je moeder; Koester je familie; Wees helemaal jezelf, jij bent het centrum van jouw leven; Maak ook plezier)
Bij de grote steen in het centrum voel ik: wijsheid over leven verankerd in kosmisch weten. De tombe tenslotte voelt als een portaal om door tijd en ruimte te reizen.
Wat is dit een bijzondere plek is dit!

We lunchen in het Visitor Centre en doen daarna gezamenlijk nog een oefening voordat we naar Callanish II en III rijden. In de omgeving van de grote steencirkel staan namelijk zo’n 12 andere steencirkels en andere overblijfselen die allemaal een volgnummer hebben gekregen.

Callanish III voelde voor mij zacht, vrouwelijk en healend. Hier wisselen we een healing met elkaar uit.

Dan loop ik naar Callanish II, die voor mij speels, vrolijk en feestelijk blij aanvoelt. Ik geef hier aan twee groepsgenoten een reading.

View this post on Instagram

A post shared by Theo Buijsrogge (@tbuijsro)

De volgende dag gaan we eerst langs Dun Carloway Broch, een ronde, stenen torenachtige structuur met een dubbele muur. Een interne trap tussen die muren biedt toegang tot de verschillende verdiepingen. De vorm lijkt op de Nuraghes in Sardinië, maar dan een stuk groter.

Het is niet echt een krachtplaats, maar je voelt wel de geborgenheid en veiligheid van een gemeenschap bij elkaar. We doen een energieoefening, maar ik kan mijn aandacht er niet bijhouden omdat die in beslag genomen wordt door een probleem met een van mijn kinderen dat mij bezig houdt.

Dan rijden we weer naar Callanish en als ik tussen de stenen sta is het gepieker meteen voorbij en mijn aandacht weer helder. Een hele bijzondere ervaring!
In de oefening kijken we naar de ontwikkeling van de mens in de huidige tijd en wat deze plek daarover te vertellen heeft. Voor mij voelt deze plek als een tijdloze vertegenwoordiging van de energie van de essentie van het leven. Daar bewegen we in de huidige maatschappij nu vanaf een dat is een doodlopende weg. Hier kunnen we de oorspronkelijke energie weer ophalen.

Vervolgens doen we hier een afsluitende oefening, waarbij we in gedachten alle krachtplaatsen van de reis nog eens één voor één bezoeken en de energie van die plek in een grote kom plaatsen. Als alle energieën erin zitten, mengen we die door elkaar en kijken wat de resulterende energie is. Voor mij voelt dat als: Helemaal Zijn in licht, liefde en levensgeluk, autonoom, onafhankelijk en in harmonie met het leven om me heen.

Hierna beginnen we op gemak met de terugreis. Allereerst naar Stornoway, de hoofdstad van Lewis, dan met de ferry naar Ullapool en vervolgens nog een uurtje rijden naar het Highland Hotel in Strathpeffer. Morgen rijden we dan naar Newcastle om ’s nachts weer naar Nederland te varen.

Touchstone Maze

Het Touchstone Maze is een labyrinth met een pad dat tussen grote stenen loopt. Deze stenen komen uit heel Schotland, waaronder 3 miljard jaar oude gneiss stenen, marmer uit Skye, leisteen van de bodem van een 370 miljoen jaar oud meer en stenen met fossiele vissen en voetafdrukken van Dino’s. De stenen zijn allemaal uitgelijnd op zonsopgangen en zonsondergang tijdens belangrijke momenten in het jaar. Dit kunstwerk dateert van 1995.

Tijdens de voorbereiding van de reis zag ik dat het labyrint vlak bij ons hotel lag omdat ik deze bijzondere plek ooit voor mezelf had gemarkeerd om nog eens naartoe te gaan. Ik vraag aan Tjeerd of we er naartoe gaan, maar het past niet in het programma. Ik wil er wel naartoe lopen, maar dat blijkt lasting want we komen vlak voor zonsondergang aan en moeten morgen rond zonsopkomst alweer weg.
Uiteindelijk besluit ik direct na aankomst er naartoe te lopen en vraag aan de rest van het busje wie er mee wil. Iedereen is verbaasd dat ik na zo’n lange dag niet gewoon lekker wil bijkomen. Dan ga ik dus alleen.
Ik had uitgerekend dat het 15 minuten lopen was, maar had er niet mee gerekend dat het dorp in een dal ligt en het labyrinth op een heuvel. Toch hou ik het tempo erin en ben rond zonsondergang bij het labyrinth. Ik wacht even om op adem te komen en loop dan het labyrinth met de vraag of het inderdaad wat overdreven is dat ik dit doe en het antwoord is duidelijk: Nee, dit is helemaal wat je moet doen. Het is voor jou niet alleen belangrijk om krachtplaatsen te verzamelen en te delen, zoals je al doet, maar ook dat je mensen inspireert met je met eigen ervaring op die plaatsen.
In het centrum van het labyrint voel ik de energie van deze plek. Het voelt heel geaard. Ik voel hier hoe ik de energie van Callanish op aarde moet zetten. Wat fijn dat ik hier naartoe gelopen ben, nu voelt de reis voor mij helemaal rond. Ik loop snel weer terug naar het hotel en ben precies op tijd om aan te schuiven bij het diner.

View this post on Instagram

A post shared by Theo Buijsrogge (@tbuijsro)

De volgende ochtend vroeg op. Na een uurtje even tanken en dan slaat het noodlot toe. Mijn bus start niet meer. Het is zondagochtend, de verhuurder is onbereikbaar en de hulpcentrale heeft een eindeloze telefonische wachtrij. Dan bedenk ik dat het waarschijnlijk het alarm is dat tijdens alle boottochten telkens irritant afging. Op een of andere manier is de startonderbreking geactiveerd. Dan is de batterij van de sensor bij de sleutels misschien leeg denk ik. Een reservebatterij is nu nergens te koop dus probeer ik de batterij van het andere busje en ja hoor, de auto start weer. Batterij weer terug en we kunnen beiden op pad. Nu alleen de motor niet af laten slaan wat wel al een paar keer gebeurd is. We redden het tot een supermarkt halverwege de rit, kopen daar batterijen en komen op tijd bij de boot naar Nederland aan.

Op de boot kunnen we relaxen en tijdens een rondje over de dekken kom ik Tjeerd tegen. Ik ben nu een aantal reizen met hem mee geweest en we zijn het samen eens dat de plekken van deze reis wel heel indrukwekkend zijn. En ook dat een energiereis meer inzichten geeft dan een enkele krachtplaats. Het is alsof de verschillende krachtplaatsen van zo’n reis telkens een ander facet belichten waardoor het inzicht in het totale plaatje nog completer wordt. Als ik kijk naar de essentie van de inzichten op de energiereizen van de afgelopen twee jaar, dan zie ik daar ook heel goed mijn ontwikkeling en transformatie in terug.

Dank aan Tjeerd Gorter voor de organisatie en begeleiding en de reisgenoten voor de aangename reis.

Praktisch en meer informatie

De energie-ervaringen zijn mijn persoonlijke ervaringen, dus dat betekent niet dat je dezelfde ervaringen zult hebben. Wel dat er wat te ervaren is.

De reis werd georganiseerd en geleid door Tjeerd Gorter van Splendid Travel.

Alle krachtplaatsen met de exacte coördinaten staan op de krachtplaatsen-kaart.