Naar aanleiding van een nieuwsbrief stuurt Lucas de Groot mij een mail over een grafheuvellijn op de Veluwe en hij nodigt mij uit om eens langs te komen. Die plek is helemaal nieuw voor mij, dus na een afspraak in de buurt, rij ik naar hem. Maar eerst ga ik nog even op zoek naar de mysterieuze Woldbergstenen. Het levert weer een dag met mooie ontdekkingen en fijne energie op.

Woldbergstenen

In de Gelderse volks-almanak van 1843 staat een verslag van de wandeling van de heer Heinrich Werner, langs de Woldbergstenen. Deze zes zwerfkeien lagen ooit in een rechte lijn tussen Oldebroek en Nunspeet. Ze lagen allemaal een kwartier lopen van elkaar en elke steen lag in de nabijheid een waterbron. Ze stonden bekend onder de naam Woldbergstenen omdat ze aan de voet van de Woldberg lagen. Eén van de stenen stond bekend als offertafel en had de naam ‘Grieze Pinke’. Begin jaren 70 van de vorige eeuw vond een bosarbeider de steen tijdens zijn werkzaamheden in het bos en een toevallige passant wilde de steen graag hebben om zijn oprit te markeren. Zo is die steen terechtgekomen bij de ingang van Klaterweg 36.
Andere stenen liggen nu in het centrum van Doornspijk, langs de Rode Landsweg in Doornspijk en bij het Oranjepark in Nunspeet.

Op een vorige trip was ik al bij de steen in het centrum van Doorspijk geweest. Die vond ik niet bijzonder. Ook had ik de Grieze Pinke gevonden bij Klaterweg 36. Deze had wel een aangename energie, maar is niet zo makkelijk te bezoeken.
Nadat ik weer wat exemplaren van mijn boek heb opgehaald bij de uitgever, rij ik eerst naar de steen in Doornspijk. Ik vind de steen in de berm van de Rode Landsweg, naast de lange oprit naar een boerderij. De wichelroede geeft hier wel een kruising van energiebanen aan, maar ik voel er geen speciale energie.
Ik ben benieuwd of die in Nunspeet meer oplevert.

Nunspeet, Oranjepark

Begin jaren 1920 kocht de gemeente een oud, publiek toegankelijk eikenhoutbosje, met als doel dat het bleef behouden en om het natuurschoon te beschermen en het toerisme te bevorderen. In de crisisjaren ’30 werd het bosje, mede als werkverschaffingsproject, omgevormd tot wandelpark met vijver. Op verzoek van de Oranjevereniging kreeg het park in 1937 officieel de naam ‘Oranjepark’. De Woldbergsteen ligt naast de ingang, bij de kruising van de Kastanjelaan en de Bosweg.

Ik parkeer mijn auto erbij en loop naar de steen. Hier ervaar ik wel een bijzondere energie. Ik zak er in een diepe staat van Zijn. Op de achtergrond zie ik een fontein en, nieuwsgierig als ik ben, besluit ik een rondje door het park te lopen. Terwijl ik naar de vijver loop voel ik de energie van de steen verdwijnen, maar deze komt weer terug bij de rij bomen langs de vijver. Bij de eerste boom krijg ik een heldere boodschap: Stop met denken, moeten en doen. Ga Zijn en laat het leven zich van daaruit ontvouwen. Je mag het leven vanuit zijn nu nog dieper gaan ervaren. Wat een mooie boodschap!

Er gaat een energiebaan door de drie bomen en een kruisende lijn gaat door de bank bij de Moerascypres, iets verder langs de vijver. Ook de volgende banken staan op een energielijn en eigenlijk is overal rond de vijver aangename energie. Dat merk ik als ik aan het eind van de vijver doorloop naar het Corona-monument. Daar loopt geen energiebaan doorheen en is de fijne energie verdwenen. Wanneer ik terugloop en weer op het pad langs de vijver ben, voel ik het weer. Deze plek is een aangename verrassing.

Kroondomein Het Loo

De grafheuvellijn die Lucas bedoelde ligt grotendeels in Kroondomein Het Loo. Dit is het grootste aaneengesloten landgoed van Nederland. In 1684 kocht stadhouder Willem III, de achterkleinzoon van Willem van Oranje het middeleeuwse kasteel Het Oude Loo met de omliggende bossen en landerijen. In de eeuwen daarna hebben de Oranjes hun bezit steeds verder uitgebreid. Het Kroondomein heet zo omdat het eigendom is van de Nederlandse Staat, terwijl de ‘kroondrager’ (de koning of koningin) het gebruiksrecht heeft over het grootste deel van het domein. Vanwege dit gebruiksrecht en beschermd natuurbeheer zijn grote delen beperkt geopend voor publiek. Het Kroondomein bestaat uit een combinatie van uitgestrekte bossen, heidevelden, landbouwgronden en oude loofhoutbossen, wat zorgt voor een rijke flora en fauna, waaronder edelherten en wilde zwijnen.

Lucas woont aan de rand van Epe en heeft een prachtige zelfpluktuin met bloemen en groente, met de naam Geheime Tuin. Het is een wat verborgen paradijsje.
Hij vertelt me dat er wateraders door zijn woonkamer liepen en dat die inmiddels geneutraliseerd zijn. Met de wichelroede lopen we rond het huis om de energiebanen te lokaliseren en ervaren. Ik kan ze nog steeds vinden door zijn woning, maar volgens Lucas voelde het wel meteen heel anders toen het werd geneutraliseerd met een object iets verderop in de grond.

Grafheuvellijn Niersen-Epe

Lucas vertelt dat er 50 grafheuvels op een energielijn liggen, die loopt van Niersen naar Epe en eindigt bij de Sint Maartenskerk in Epe. We pakken de auto en Lucas rijdt ons naar de Gortelseweg. Waar deze de grafheuvellijn kruist stoppen we langs de weg en stappen uit.
Hier ligt een grafheuvel vlak langs de weg en we vinden er een brede energiebaan met krachtige, heel ontspannen energie. Het is echter druk met paarden en vooral paardenkoetsen, op het zandpad langs de grafheuvel. Ze komen aan de lopende band langs. Het blijkt de Eper Paarden4daagse te zijn, een grootschalig evenement waarbij ruim 600 paarden en koetsen tochten door de natuur rond Epe maken.

Lucas neemt me daarom mee naar de Wildweg, iets verder langs de Gortelseweg. Daar ligt ook een groep grafheuvels in de bossen. Terwijl we er lopen, komen we langs een buis in de grond met bovenop een deksel met een handvat. Ik denk dat het een peilbuis van het waterleidingsbedrijf is, maar dat blijkt niet het geval. Lucas trekt de buis aan het handvat omhoog en draait hem een kwartslag. Zo blijft hij in de hoge stand staan. Het blijkt een informatiepaaltje met tekst en enkele voorwerpen. Bij verschillende archeologische vindplaatsen in de regio vind je zo’n paaltje.  Als je het niet weet, zou je er zo langslopen.
Het pad dat we volgen, loopt tussen de grafheuvels door en daar voel ik een weldadige energie. Iets verder in het bos ligt nog een grafheuvel. Lucas vertelt dat de boswachter hem heeft gezegd dat hier vaak herten komen slapen, een signaal dat er goede energie moet zijn.

Monumentale bomen 

Op monumentaltrees.com had ik gelezen over een 300 jaar oude lindeboom in Gortel en nu we in de buurt zijn, willen we er graag even naartoe. We rijden weer terug over de Gortelseweg naar Gortel en nemen daar de onverharde Lankertsweg. Wanneer we tussen de bomen uit zijn, zien we links struiken met daarachter de lindeboom.

Toen Gortel in 1906 onderdeel werd van het Kroondomein, gingen veel boeren, wegens de economische malaise, aan de slag als bosarbeider. Mogelijk is daarom een boerderij langs de Lankertsweg verdwenen. De leilinde die erbij stond heeft het wel overleefd en is nu bijna 300 jaar oud. Deze linde staat in een rijtje met drie lindebomen. Er staan ook een monumentale beuk en eik vlakbij.

We parkeren langs de weg en lopen er naartoe. Achter de struiken zien we de drie lindebomen en, iets verder de vrijstaande beuk en rechts de eik in een rij bomen die het perceel begrenzen.
De drie lindebomen staan op een energiebaan. De energie vind ik er echter niet zo zacht als bij de grafheuvels waar we net waren. Lucas reageert met: dat is natuurlijk niet zo raar, want hier is veel gebeurd.

Vrijstaande beuk

Terwijl Lucas de lindeboom verder onderzoekt, loop ik naar de beuk. Vandaar kan ik de drie lindebomen goed zien en valt me op dat ze, hoewel niet even oud, wel alle drie even hoog zijn. Opvallend is ook dat de bladeren aan de onderkant een hele scherpe begrenzing hebben, alsof iemand ze op een bepaalde hoogte heeft gesnoeid.
De energie bij de beuk is veel fijner en ik krijg als boodschap: Trek je nergens wat van aan.
De eik staat in het verlengde van de drie linden, maar met struiken eromheen, dus die laten we voor wat het is.

Het is inmiddels al laat en daarom zien we ervan af om de kerk in Epe te bezoeken die aan het eind van de grafheuvellijn staat. En waarschijnlijk houdt de lijn daar niet op. Ook aan de andere kant gaat deze verder naar mogelijk de Galgenberg bij Niersen en de Hunneschans bij Uddel. Die bewaren we voor later onderzoek. Ik bedank Lucas voor deze mooie ervaring en rij opgeladen en voldaan door naar huis.

Meer informatie:

• Alle genoemde krachtplaatsen met de exacte coördinaten en een toelichting staan op de krachtplaatsen-kaart.
• Lucas de Groot organiseert soms wichelroede excusies. Heb je belangstelling, neem dan contact met hem op: lucasjedeg@hotmail.com
• De foto’s zijn van mij (Theo), tenzij anders vermeld. (Soms zijn met AI mensen verwijderd.)