Hoewel ik voor mijn nieuwe boek al 80 krachtplaatsen in Noord-Brabant heb bezocht en beschreven, ben ik toch nog enkele potentieel interessante plekken tegengekomen. Na een regenachtige ochtend rij ik daarom ’s middags een rondje door het Brabantse land. Dat brengt me bij diverse monumentale lindebomen, die eeuwenlang het sociale en bestuurlijke hart van een dorp waren. Hier werd vergaderd, recht gesproken, markten gehouden, gefeest en gedanst. Zonder uitzondering leveren ze mij ook mooie energie-ervaringen op. Dat geldt zeker ook voor de twee kapellen met zalige energie, die ik op mijn rondje bezoek.

Annenborchboom in Rosmalen

De Annenborchboom staat op de plek van een oud klooster. Het begon met het middeleeuwse kasteel Rodenborch, gebouwd rond 1400 als mottekasteel met een voorburcht. Dit kasteel diende, vanwege de wateroverlast in de winter, aanvankelijk als zomerverblijf en werd later uitgebreid met een kapel en andere ruimten. Rond 1500 werd het kasteel omgevormd tot het klooster Sinte-Annenborch, gesticht door ridder Jan van Baexen, voor de zusters augustinessen uit Den Bosch. De zusters stonden bekend om hun natuurkennis, gebruik van kruiden en hun zorg voor armen en zieken. Het klooster werd verwoest in de Tachtigjarige Oorlog en raakte, na een gebruik als gevangenis en boerenhoeve, in verval.
Op de motteheuvel die resteerde, werd in de tweede helft van de 18e eeuw een Hollandse linde geplant: de huidige Annenborchboom.

Vlierstruiken

Ik rij naar Rosmalen en kom, midden in een woonwijk, bij een cirkelvormige heuvel met bovenop een boom die prachtig vol in het blad staat. Bij nader inzien blijkt het rond de boom vol te staan met vlierstruiken, die de ruimte onder de boom volledig opvullen.
Boven loop ik met de wichelroede een rondje om de boom. Hij slaat zeven keer uit. Als elke energiebaan door de boom loopt, zou ik er toch acht moeten vinden? Ik loop daarom nog een keer rond en vind weer zeven energiebanen.

Ik probeer niet uit te zoeken hoe dat kan, maar zoek een plek waar ik dicht bij het hek rond de boom kan staan. De energie is heel aangenaam en de vlierstruiken staan vol in bloei en trakteren mij op een zoete geur. Vanuit deze hoogte kijk ik neer op de gebouwen om me heen. Het voelt hier alsof je buiten de wereld staat. Hier hoef je daar even geen aandacht aan te geven en kun je alles lekker loslaten. Alle aandacht mag nu naar jezelf gaan.
Terwijl ik weer terugloop, bedenk ik hoe mooi het is als je zo’n heerlijke plek in je woonwijk hebt.

Marialinde in Oisterwijk

De Marialinde staat in De Lind, het centrale dorpsplein van Oisterwijk. In 1388 schreef men over deze boom al dat dit de grootste en schoonste linde van het land was. Waarschijnlijk werd hier, rond de tijd dat Oisterwijk stadsrechten kreeg in 1212, een linde geplant als symbool voor rechtspraak en marktrecht.  In de 19e eeuw verkeerde de boom in een zeer slechte staat. In het vermolmde hart van de boom groeide echter een nieuwe uitloper, die uitgroeide tot de huidige boom.

Het is Hemelvaartsdag en behoorlijk druk als ik in Oisterwijk aankom. In de Gemullehoekenweg vind ik nog een parkeerplek. Wanneer ik van daar De Lind oploop, voel ik al een heel aardige energie. Ik vermoed dat er een energiebaan door de as van het plein loopt, van kerk naar de boom en verder. Dat blijkt inderdaad het geval.
In de lindeboom kruist deze een andere energiebaan dwars erop. Ik ga op de bank rond de indrukwekkende boom zitten, aan de kant van de kerk. Tot mijn verrassing is de energie hier echter niet aangenaam. Ik probeer vervolgens elke kant waar een energiebaan naar de boom loopt en overal is de energie wel aangenaam. Ik ga aan die ene kant nog eens zitten voelen en voel geen angst, maar een soort drukkende energie, die ik echter niet thuis kan brengen.

Trouwlaantje

Aan de andere kant van het Oude Raadhuis ligt een 200 meter lange lindenberceau, een pad dat overdekt wordt door monumentale linden die ernaast staan. Het kreeg de naam Trouwlaantje, omdat de bruidsparen door dit laantje op romantische wijze naar het stadhuis kunnen lopen. Toen het stadhuis nog een kapel was, werd het Onze Lieve Vrouwenlaantje genoemd.
Tussen het Trouwlaantje en het Raadhuis staat de Vrijheidseik, die dateert uit de tijd van de Franse Revolutie. Deze eik werd eind 1794 geplant, nadat de Fransen Oisterwijk binnen waren getrokken om de idealen van vrijheid, gelijkheid en broederschap te vieren. Als symbool van de nieuwe, democratische tijd kregen veel plaatsen in Nederland zo’n boom. Dit is de enige overgebleven vrijheidsboom uit die tijd in Nederland.

Van de Marialinde loop ik naar de andere kant van het Raadhuis en in het Trouwlaantje voel ik weer die aangename energie. Wanneer ik weer terugloop naar het Raadhuis, vind ik nog een energiekruising tussen de vrijheidsboom en een kunstwerk aan de andere kant van het pad. Dat kunstwerk, bestaat uit een bronzen boomstronk waarvoor een afgietsel van de Vrijheidseik is gemaakt, ter ere van 800 jaar Oisterwijk. Ook hier fijne energie.

Mariakapel

Naast de linde stond vanaf de 15e eeuw de Mariakapel van Onze Lieve Vrouw van Mirakelen aan de Linde. De kapel was een belangrijk centrum van Mariaverering en aan het Mariabeeld in de kapel werden verschillende wonderen toegeschreven. Na de Vrede van Münster in 1648, toen katholieke erediensten verboden werden, werd het beeld door particulieren in veiligheid gebracht. De kapel werd hergebruikt als school en raadhuis, en in 1899 werd hier een nieuw raadhuis gebouwd. In 1910 werd het Mariabeeld herontdekt op een zolder van een café aan De Lind en ondergebracht in een eigen kapel in de Sint Petruskerk.
De kerk aan het oostelijke eind van De Lind is de Johanneskerk uit de 20e eeuw. Sinds 1972 heeft deze ook een Mariakapel.

Die dag ken ik het verhaal van de Mariakapel in de Petruskerk nog niet en hoewel de Johanneskerk niet zo oud is, ben ik wel nieuwsgierig wat de energie daar doet. De kerk is gesloten, maar de Mariakapel aan de zijkant is wel open. Het is een eenvoudige kapel in de hoek van de kerk. Links kan ik door een spijlenhek de kerk in kijken en rechts is een altaar van Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand, met bloemen en kaarsen. Aan de muur hangt een eenvoudig blaadje van een icoon van Maria met Kind, omlijst door een kunstzinnig smeedijzeren frame met florale motieven.
Zou het echte icoon tijdelijk ergens anders zijn, vraag ik me af. De energie is in ieder geval heel indrukwekkend. Hier mag je alles loslaten. Ik voel me volledig gezien en gewaardeerd en omhuld met helende energie. Wat een zalige plek!
Er blijkt een energiekruising in het altaar te zijn en als ik de energiebaan naar buiten volg, kom ik aan de kant van De Lind, waar ik als eerste de heerlijke energie voelde. Nu snap ik waarom.

Gebodenlinde in Hilvarenbeek

De Gebodenlinde op de Vrijthof werd in 1676 als jonge boom geplant naast een oudere linde, op een plek die al eeuwenlang het hart van het dorp vormt. Onder de Gebodenlinde werd vroeger recht gesproken en kondigde het dorpsbestuur de dorpsgeboden af. Daar komt zijn naam dus vandaan. In 1923 werd een tweede linde geplant, zodat bij het verdwijnen van de oude linde de traditie kan worden voortgezet.

Wanneer ik naar de lindeboom loop, blijkt hij midden in een kermis te staan. Tussen alle drukte ga ik op de bank rond de boom zitten om de energie in me op te nemen. Te midden van de drukte van alle mensen, de muziek, het getoeter en de sirenes voelt de boom als een stil oog in de storm.
Maar echt ontspannen wordt het niet, door de diepe dreunende muziek en de stank van snacks, oliebollen en zoete snoep. Mijn externe zintuigen worden te veel geprikkeld om hier nog zinvolle energie-ervaringen op te doen. Ik ga daarom snel door naar een volgende krachtplaats.

Gerechtslinde in Nuenen

De lindeboom op het dorpsplein De Berg is met een stamomvang van 6,6 meter de dikste linde van Nederland. De leeftijd wordt geschat op ongeveer 400 jaar. Tijdens noodweer in 1994 braken enkele zware takken af en stelde men ernstige aantasting door de tonderzwam vast. Daarom werd de kruin toen afgezaagd, zodat een prieellinde overbleef. Ook werd iets verder op het plein een nieuwe linde geplant, ter toekomstige vervanging van de huidige Gerechtslinde.
25 jaar later werd in het donker stiekem een nieuwe zomerlinde geplant in de oude holle stam van de Gerechtslinde. Dit was een ludieke en illegale stunt van de oud-prinsen van de Nuenense carnavalsvereniging De Dwersklippels. De burgemeester besloot later dat de boom mocht blijven, mits de oud-prinsen jaarlijks op 28 december een plechtigheid organiseren om waardig stil te staan bij de collectieve verantwoordelijkheid voor de oude en nu ook de nieuwe boom.

Prullekes

Ik kom vanuit een van de zijstraten aangelopen en zie als eerste de nieuwe linde uit 1994. Hij staat in het ‘Prullekeshof 2000’, een cirkel van stenen muren en een spiraalpad met namen van kinderen. Het is opgedragen aan alle prullekes, jonge kinderen in het Nuenens dialect, die in 2000 geboren zijn. Het symboliseert hoe ze vanuit de stam in steeds grotere kringen draaien, binnen de beschermde muren van het Prullekeshof, en tenslotte uitwaaieren op hun eigen levenspad.
Ik loop het pad in omgekeerde richting, als symbolische reis naar het centrum, naar inzicht, zelfontdekking en verbinding met mijn innerlijke zelf. De linde in het centrum staat op een energiekruising met aangename energie en een van de energiebanen loopt naar de oude Gerechtslinde.

Tussen beide Lindes staat het monument voor Van Gogh, die in Nuenen woonde en daar de basis legde voor zijn latere meesterschap.

Bij de oude Gerechtslinde voel ik vooral wijsheid. Ik vraag om wijsheid over een probleem, maar de energie laat de situatie verdwijnen en nodigt me uit er weer fris in te stappen. Wijsheid ontstaat als je alles vergeet wat je weet en het weer opnieuw gaat ontdekken. Wat een bijzonder inzicht!

Heilige Kruiskapel in Hooidonk

Hooidonk is een buurtschap op de grens van de gemeenten Nuenen c.a. en Son en Breugel. Sinds de 9e eeuw staat hier een watermolen die gebruikt werd als koren-, olie- en houtzaagmolen. In 1146 werd er een nonnenklooster gesticht dat uitsluitend bestemd was voor dames van adellijke komaf. Tijdens de inwijding van het klooster onderzocht bisschop Bonifatius van Lausanne een splinter van het Heilig Kruis, dat daar aanwezig was. Hij dompelde het onder in water, waarna deze zonk en er bloeddruppels uit vloeiden. Door dit Wonder van Hooidonk kreeg de priorij veel bekendheid en groeide uit tot een bedevaartsoord.
Na de vrede van Münster moesten de nonnen het klooster in 1650 verlaten en twee eeuwen later is het afgebroken. Alleen de kelders zijn nog over. In 1954 is er met de fundamenten een nieuwe kapel gebouwd en is er een parkje aangelegd met een kruisweg met beeldhouwwerken van Piet Schoenmakers.

Visioen

Omdat ik in de Hooidonkse Kruiskapel eerder een prachtig visioen kreeg, kan ik die natuurlijk niet overslaan, nu ik in de buurt ben. In dat visioen zag ik toen hoe ik mijn ego als een beknellende jas kon afleggen, waardoor mijn lichtlichaam bevrijd werd. Het was een zuiver en stralend beeld dat ik het liefst had willen vasthouden, maar het verdween met de boodschap: Dit was je voorbeeld, nu mag jij het laten zien. Het was een uitnodiging om voortaan te leven als dit lichtwezen: in de wereld, maar niet van de wereld.

Als ik het terrein oploop voel ik de energie al en ik ga direct op het bankje in de kapel zitten waar ik de vorige keer ook zat. Ik krijg geen visioen zoals de vorige keer, maar wel een helder inzicht over een lastige situatie.

Voldaan van al die mooie plekken en inzichten rij ik naar huis.

Meer informatie

• Meer monumentale bomen vind je op monumentalebomen.nl, bomenbieb.nl en monumentaltrees.com.
• Bijzondere bomen per provincie: bomenstichting.nl
• Alle genoemde krachtplaatsen met de exacte coördinaten en een toelichting staan op de krachtplaatsen-kaart.
• De foto’s zijn van mij (Theo), tenzij anders vermeld. (Soms zijn met AI mensen verwijderd.)