Met een groep van het CLI (Centrum voor Leven en Intuïtie) maakten we een bijzondere energiereis naar Italië. Daarbij bezochten we oeroude plaatsen in het centrum van Italië, in de omgeving van Viterbo, bij de grenzen van de provincies Lazio, Umbrië en Toscane. Dit gebied is vanaf circa 1000 voor Christus bewoond geweest door de Etrusken. Zij waren een hoogontwikkeld volk en de Romeinen danken, door vermenging van de volken, hun schrift, cultuur en godsdienst voor een groot deel aan de Etrusken. De Etrusken hadden een eigen taal en unieke cultuur, waarin er bijvoorbeeld volledige gelijkheid tussen man en vrouw bestond. We bezochten diverse krachtplaatsen waar sporen van de Etrusken en nog veel oudere culturen zijn te vinden en die millennia lang als heilige plaatsen zijn beschouwd.

Tempio di Demetra, Vetralla

De Tempio ligt midden in het bos. Het is even zoeken hoe we er kunnen komen. Uiteindelijk zetten we de auto langs de SP41 in het bos waar een bosweg begint. Na ruim 500 meter is er een open plek met enorme stenen. Aan een kant is een soort plateautje waar met stijgerpijpen een hekwerk is gemaakt om te voorkomen dat je ervan afvalt. Aan de andere kant kun je om een bosje naar beneden lopen en dan kom je achter en onder bij de indrukwekkende rots. Ingeklemd in een spleet tussen de rotsen staat een kleine Etruskisch-Romeinse tempel.

De energie is op en rond de rots goed voelbaar, Voor mij openbaarde het zich als een Orakel van de natuur, met veel authentieke kracht en weten over alle processen van de aarde. Ik kreeg als boodschap: ‘Geef de wereld een cadeau door helemaal jezelf te zijn’.

Necropoli di Santa Cecilia, Bomarzo

Het bezoek begint met een wandeling vanuit Bomarzo, tussen de hazelnotenbomen door en vervolgens door het bos waar we bij een open plek komen met een rotsbodem. Daarin is te zien dat er geulen zijn gemaakt die het beboste dal in lopen. De geul gaat soms over in traptreden en vervolgens in een bospad tussen grote, met mos, bomen en struiken overgroeide rotsen. Duidelijk zijn de sporen van eeuwenoude culturen te zien. Op verschillende plaatsen zijn schuilplekken of bassins in de rotsen uitgehakt. Ik voel me een beetje Indiana Jones, op zoek naar een eeuwenoude beschaving. Het grootste gevaar zijn echter slechts de muggen die hier rondvliegen. De dichte begroeiing geeft gelukkig wat bescherming tegen de hete zonnestralen.

Op een gegeven moment komen we bij een plek waar in de historie overduidelijk veel menselijke activiteit is geweest. Links staat een enorme vierkante rots als een enorme ‘stoel’ met een driehoekige leuning erachter. (Het leek voor mij op een menhir in de vorm van een stoel die ik recent had gezien, maar dan vijf keer zo groot). Hier gaan we energie stromen. De energie is echt waanzinnig mooi. Het voelt voor mij als thuiskomen in mijn essentie, het voelen van mijn kracht en potentie, zonder enige drang er iets mee te moeten doen. De energie zegt mij: ‘Je bent een met de aarde, de zon en het universum’. Wat een geweldige plek is dit!

We doen nog wat energieoefeningen met de groep en onderzoeken de omgeving. In de omgeving zijn vele stenen met holen, gaten en bassins. Naast de ‘stoel’ zijn restanten van een kerk en diverse uitgeholde stenen, waarschijnlijk graven. Het prikkelt de fantasie wat hier in de historie allemaal gebeurd is.

Minder dan een kilometer ten noorden van deze Necropoli ligt de Etruskische piramide van Bomarzo met naar het schijnt ook interessante energie. Wij zijn er niet geweest.

Sorgenti della Nova, Pitigliano

Hier staat een geheel begroeide, ovaalvormige rots van zo’n 300 meter lang in het landschap. Rond de 12e eeuw voor Christus was dit mogelijk het grootste bewoonde centrum van Midden-Italië. In de rots zijn diverse holen uitgehakt. Er zou ook een bron moeten zijn waar we naar op zoek zijn. ‘Sorgentie della Nova’ betekent tenslotte ook ‘bronnen van de Nova’. De Nova is de rivier die ten noorden van de rots loopt. We lopen via een zigzagtrap naar het plateau op de rots, maar vinden daar niets wat wijst op een bron. Beneden, aan de oostkant van de rots, vinden we twee grote holen. Daar is heldere, enthousiaste levensenergie voelbaar, maar geen bron. Aan de zuidkant van de rots blijkt een ravijn te zijn, een duidelijke indicatie dat hier water loopt. Of in ieder geval heeft gelopen, want na de huidige droge zomer staan veel rivieren droog. Dit riviertje lijkt echter plotseling op te houden. Dan blijkt dat het water waarschijnlijk ondergrond verder stroomt en op het weiland ten westen van de rots blijkt een grote boom de bron te markeren waar het water overvloedig naar de oppervlakte stroomt. Uit enthousiasme trekt iedereen zijn kleren uit en neemt een heerlijk verfrissend bad. Het blijkt ook heerlijk om te drinken.

Eremo di Poggio Conte, Ischia di Castro

Het stortregent en daarom gaan we eerst even naar Manciano voor inkopen. Zo’n 12 kilometer ten zuidoosten van Manciano zetten we de autos in een bocht van de SP 109 langs de kant en lopen verder over de onverharde landweg. Het leidt ons naar een groot weiland met enkele koeien langs een rivier. Een hond komt enthousiast aanlopen en zal ons de hele reis naar de Eremo (hermitage of kluizenaarsplek) vergezellen. In het dal is de energie al voelbaar. Ik voel de energie van volledige vrijheid om te doen wat je zelf wilt, niemand kijkt, niets hoeft, niets moet, niets wil, alles kan. Heerlijk!
Het pad langs de rivier gaat over van een weiland naar een bos en wordt steeds smaller, met af en toe een bruggetje over een beek. Het eindigt in een grote natuurlijke ruimte met een waterval aan de ene kant en ingericht met banken aan de andere kant. Enkele tientallen meters hoger zijn grotten in de rots gemaakt, waarvan de linker een soort deur heeft en een rond gat erboven. Dit is een kerkje dat is versierd met sculpturen en fresco’s met geometrische, florale en symbolische motieven. Vanwege het bewolkte weer is het binnen erg donker en zien we er weinig van. Het gaat ons echter om de energie en terwijl de hond relaxed voor de ingang ligt, stromen wij hier energie. Het voelde voor mij iets minder vrij dan ik in het dal en de natuurlijke ruimte bij de waterval had gevoeld.

Op de banken bij de waterval geniet ik volop van de energie en geven we elkaar een healing. Terug bij de auto’s begint het weer te regenen en komen we andere wandelaars tegen. Mooie timing dus.

Update: Een vriend las dit artikel en besloot naar deze plek te wandelen. Dat deed hij op 23 september (dus rond de equinox), vlak voor zonsondergang. De foto’s die hij liet zien waren indrukwekkend. Het blijkt dat bij de zonsondergang tijdens de equinox de zon precies in de grotkerk schijnt! Een donker hol verandert dan in een prachtig verlicht kunstwerk.

^{Tijdens de equinox-zonsondergang schijnt de zon precies in het kerkje (foto’s: Paul Martijn)}

Cascate del Mulino, Terme di Saturnia

Als afronding van de energiereis gaan we naar Terme di Saturnia, waar een natuurlijke heilzame bron is. De naam Saturnia komt van de god Saturnus. Volgens een oude legende zou Saturnus, in een gebaar van woede en minachting voor de menselijke strijdlust, een bliksemschicht hebben geworpen die een krater opende waaruit een bron van heet en zwavelhoudend water ontstond. Het wonderbaarlijke water kalmeerde de zielen van de mensen en leidde hen naar een tijdperk van vrede en voorspoed, een gouden eeuw, waarvan Saturnus de heerser was.

Het blijkt inderdaad wonderbaarlijk lekker te zijn. Waar de krachtplaatsen een weldaad zijn voor het energetische lichaam is dit een weldaad voor het fysieke lichaam.

Praktisch

Locatie op krachtplaatsen-kaart: regio Viterbo

Locatie op Google Maps: Tempio di Demetra, Necropoli di Santa Cecilia, Sorgenti della Nova, Eremo di Poggio Conte, Cascate del Mulino

Meer informatie

Naar aanleiding van bovenstaand artikel wees iemand mij op de website van Selma Sevenhuizen die uitgebreid onderzoek heeft gedaan naar het Etruskische landschap en hier onder andere een boek over schreef (http://selmasevenhuijsen.nl/project/etruscan-landscapes/). Zij schrijft: “…..De Etruskische landschappen rond het Bolsena-meer, in het gebied waar Toscane, Lazio en Umbrië elkaar raken, staat vol met oude heilige schatten. Overblijfselen van tempels, graven, oude altaren, heilige paden, waterbronnen en raadselachtige symbolen zijn overal om je heen, vaak op verrassende plekken in verborgen valleien. Samen vertellen ze een tijdloos verhaal van de reis van de ziel – tijdens haar verblijf op aarde en tijdens haar lange kosmische reis. Het is een wonderbaarlijk verhaal van de heiligheid van de aarde, van de verbinding tussen aarde en hemel, van balans tussen het vrouwelijke en het mannelijke goddelijke, en van wedergeboorte en wedergeboorte…..“

Dit is precies waar we geweest zijn en wat ik heb ervaren!