Ik werd benaderd door Winfried Timmers van de Stichting Steyl Inspireert met een vraag over leylijnen in kloosterdorp Steyl. Hij had van verschillende bezoekers en bewoners over bijzondere ervaringen gehoord. Ze voelden koude plekken in de kloostertuinen of werden bevangen door stilte, inzichten of rust. Ik kende Steyl nog niet en zo kwam het tot een afspraak om het eens te onderzoeken en zelf te ervaren. Winfried nodigde me uit in Missiehuis St. Michaël.

Missiehuis St. Michaël

Het Missiehuis is het moederhuis van de congregatie van de missionarissen van Steyl, één van de grootste religieuze gemeenschappen ter wereld. De heilige Arnold Janssen startte hier in 1875 een wereldwijde missionaire beweging. Vele duizenden mannen en vrouwen vertrokken vanuit Steyl naar alle werelddelen. De kloostergebouwen met hun kerken en tuinen zijn de getuigen van deze bijzondere geschiedenis en traditie.

Winfried ontvangt me met een kopje koffie en vertelt me hoe hij hier terecht gekomen is. Hij heeft altijd gewerkt op het raakvlak tussen kerkelijke organisaties en de maatschappij. In Steyl ambieerden ze om deze unieke locatie verder te ontwikkelen en zo kwam dit op zijn pad.

Winfried vertelt dat de drie congregaties, die Arnold Janssen oprichtte, tegenwoordig bestaan uit ongeveer tienduizend missionarissen, werkzaam in bijna 80 landen ter wereld. Een congregatie is een soort kloosterorde, vaak gericht sociale en charitatieve activiteiten, zoals scholen en ziekenhuizen of ontwikkelingswerk. Volgens Winfried lopen de activiteiten in het buitenland heel erg uiteen. Men kijkt waar de mensen behoefte aan hebben en probeert dat te ondersteunen. Het accent ligt tegenwoordig duidelijk op mensen ondersteunen/helpen i.p.v. mensen bekeren.

Kapellen

Na onze kennismaking laat Winfried mij de verschillende verdiepingen zien van het achthoekige torentje aan de zuidzijde van het huis. De eerste verdieping lijkt op een kapel. Hier worden vaak meditaties gehouden. Er staan stoelen in een kring langs de wand die deels warm rood gekleurd is. De energie is er heerlijk, aardend en ontspannen. Ik voel alsof ik er helemaal mag zijn.

Een verdieping hoger is de sfeer heel anders. De ruimte is leeg en de ramen staan open. Het lijkt alsof de energie hier naar buiten stroomt. De ruimte op de derde verdieping heet Bijbel Oase. Hier staan allemaal verschillende luie stoelen en een kast met bijbels in de meest uiteenlopende talen. De wand is blauw en het plafond paars. Ik voel hier geen verbinding, alsof iedereen iets anders wil. Winfried vult aan dat deze ruimte niet organisch is ontstaan, maar vanuit iemands wens.

Benedenkerk

Dan lopen we naar de benedenkerk. Achter in de kerk staat de sarcofaag van de heilige Arnold Janssen bij een prachtig gekleurd raam. Winfried vertelt hoe bij de ondergaande zon het zonlicht door dit raam knalt en de hele kerk verlicht. Dat moet een prachtig gezicht zijn. Ik vind de krachtigste energie tussen het graf en het raam. Ik voel er heerlijke, krachtige, opladende energie. Alles wat instort is de basis voor iets nieuws komt er bij me binnen. Winfried vertelt me dat Arnold Janssen had gezegd: Als alles verloren gaat, moet er iets nieuws beginnen.

Winfried vertelt dat de kerk bij de zaligverklaring van Arnold Janssen is gemoderniseerd, waarbij de fresco’s op de kruisgewelven grotendeels met pleisterwerk strak wit werden gemaakt. Het ziet er mooi en rustig uit. Ik bedenk dat vaak het omgekeerde gebeurt, dat oude fresco’s achter het pleisterwerk worden teruggevonden. Misschien gaan ze dat hier over een eeuw ook doen.

Via het Missiehuis gaan we naar de bovenkerk en het dringt dan pas tot me door dat het hier gaat om een dubbelkerk. Die heb ik met name in Italië veel gezien op de Michael-Apollo-lijn, maar in Nederland is deze kerk uniek.

Bovenkerk

De sfeer is hier heel anders. De kerk is hoger, veel lichter en de neo-gotische inrichting is bijna volledig behouden gebleven. Ik vind een kruising van energiebanen bij het altaar. Als ik er achter ga staan en de kerk in kijk, voel ik me niet echt geaard. Ik voel me er alleen voor staan. Alsof degene die hier altijd stond met niemand echt verbinding had. Volgens Winfried zou dat best kunnen. Dit was oorspronkelijk de kerk voor de priesters en studenten.
Winfried wijst mij op de twee reliekkisten, tegen de muren aan weerszijden van het altaar, beiden met echtheidscertificaat uit 1879. Ik voel er niets bij.
Achter het altaar met de aartsengel Michaël bovenop is een kleine ruimte met een privé altaar en een deur naar de het verblijf van de stichter. Hier kon deze zich in alle rust voorbereiden en bidden. Hier voel ik wel een sterke, aangename energie.

Vervolgens bezoeken we nog diverse andere ruimten, zoals de Arnold-Janssen-zaal, een meditatieruimte. Hier voel ik me uitgenodigd om stil te zijn en mijn aandacht naar binnen te richten. De andere ruimtes die we bezoeken hebben elk een unieke aankleding. Elke ruimte heeft een accent van een regio in de wereld waar de missionarissen actief zijn. Elke ruimte voelt ook anders. Het is bijzonder hoeveel verschil in energie er waar te nemen is.

We verlaten het missiehuis en gaan samen even lunchen. Winfried geeft me nog wat suggesties voor interessante plekken in de kloostertuin, waarna we afscheid nemen. Ik ga op eigen gelegenheid de kloostertuin bezoeken.

Kloostertuin

De kloostertuin uit 1875-1900 van het klooster St. Michaël is volledig ommuurd en toegankelijk door twee poorten. Ik neem de poort aan de zuidkant tegenover het Missiehuis en loop eerst naar de tuin achter het Gregorklooster aan de rechterkant. Achterin kom ik bij een Mariabeeld. Ik voel er een hart-openende energie. Terwijl ik naar het midden van de kloostertuin tegenover het Missiehuis loop en geniet van de heerlijke energie, zie ik twee eekhoorns die achter elkaar aanzitten. Ze lopen een grote boom op en neer.

Heerlijke boom

In het midden van de kloostertuin vind ik een energiebaan die me in de richting van de grotten leidt. Hij gaat door een grote boom, waar ook een kruising met een andere energiebaan is. De energie is hier heel aangenaam en op het bankje naast de boom ga ik even lekker baden in deze heerlijke energie.

Ik loop het bos in en zie een grasveldje met een standbeeld en een grote boom. Hier gaat de energielijn ook doorheen en dat is voelbaar. Ik bezoek vervolgens de verschillende grotten, maar bij de ingang vind ik de energie niet zo bijzonder. Dat geldt ook voor het Jezusbeeld op de berg waar de grotten in zitten. Ook tussen de vier bomen die ervoor staan voel ik niets bijzonders. Dat had ik niet verwacht.

Dan loop ik weer langs de heerlijke boom en vraag me af of de energielijn door de vijver met het standbeeld in de grote weide aan de kant van het Missiehuis gaat. Ik zie dat de heg eromheen in een punt loop en verwacht dat het de vorm heeft van een hartje, maar het blijkt, samen met de ronde vijver, de vorm van een oog te hebben. Tot mijn verrassing vind ik hier geen bijzondere energie. De brede energielijn loopt ten zuiden hiervan door het grasveld naar het missiehuis.

Ik verlaat de kloostertuin bij de Parkstraat en ga aan de andere kant door de poort van het noordelijke deel van de kloostertuin. Ik zie op een bordje dat de kloostertuin overdag open is en lees ‘Respecteer de stilte’. Het eerste wat ik hoor is echter het geluid van spelende kinderen op de weide in het park. Ik hou zoveel mogelijk rechts aan om hier weg van te blijven en kom zo bij een watertoren. Dit pad loopt echter dood en ik loop terug om een een doorgang te vinden door de muur die ik zie. Dit is de muur van de Begraafplaats en bij het einde van de weide kan ik er doorheen.

Begraafplaats

Zo kom ik bij de entree van de begraafplaats. Het is hier heel stil. Niet alleen door afwezigheid van geluid, maar ook in de energie voel ik een hemelse stilte. Hier mag je alles laten rusten komt, krijg ik als boodschap. Er loopt een energielijn door de as en genietend van de stilte loop ik naar de kapel aan het einde. Daar staat aan weerszijde een bankje. Helaas voel ik op de bankjes de energie minder sterk. Terwijl ik langs de zijkanten terugloop, merk ik dat de energie vooral op het middenpad voelbaar is.

Winfried had me verteld dat ik zeker even naar de plek moest waar Arnold Janssen altijd zat, ergens op het hoogste punt in het noordoosten. Ik neem dus het achterste pad. Dat leidt me langs de rand van de kloostertuin, maar ik zie geen hutje, prieeltje of iets dergelijks. Als het pad naar beneden gaat besluit ik door het bos naar het hoogste punt te lopen. Ik vind hier niets en mijn wichelroede geeft ook geen aanwijzingen voor wat ik zoek. Dan vind ik wel een meerstammige boom met daarachter een rood bankje langs een pad. Dit pad loopt langs een weilandje helemaal achterin de kloostertuin. Ik ga op de het rode bankje zitten. Heerlijk, ver weg van de drukte, in een hemelse stilte en rust, met een energie die dat gevoel ondersteunt.

Jezus en Maria

Als ik het pad weer volg, kom ik mensen tegen. Omdat ik in het Missiehuis alleen maar buitenlandse talen heb gehoord, vraag ik eerst of ze Nederlands spreken. Dat blijkt het geval en ik vraag ze naar een prieeltje, maar ze weten van niets. Als ik verder loop, zie ik het na enkele meters aan de linkerkant, boven de Lourdesgrot. Ik verwachte iets voor één persoon om zich terug te trekken, maar dit is een afdak met een lange bank, waar wel 10 mensen ruim kunnen zitten. De energie is er rustig, maar niet heel sterk.

Vervolgens loop ik naar een Mariabeeld op mijn kaart. Het blijkt echter een beeld van een zegenende Jezus te zijn. Ik voel me hier gezegend en alles valt van me af. Later ontdek ik dat dit beeld op de Heilige Hart Heuvel staat. Ik neem me voor dit op de Openstreetmap te gaan corrigeren.

Ik loop weer terug en kom bij de Mariagrot. De energie is hier veel fijner dan in het prieeltje erboven. Er staat een groot aantal banken bij en ik ga er zitten om van de energie te genieten en in een meditatie krijg ik een mooi antwoord op een vraag die mij al enige tijd bezig hield.

Als ik terug loop voel ik ineens weer sterkere energie. Dit is de energielijn door de begraafplaats. Iets verder gaat deze, in weer een ander tuingebied, ook door een standbeeld van Antonius.

Helemaal opgeladen verlaat ik de Kloostertuin richting de botanische tuin.

Botanische tuin Jochumhof

Voordat Steyl een kloosterdorp werd, was het een overslagplaats voor verschillende goederen. Rijke handelaren lieten er riante villa’s bouwen. Zo ook de koopmansfamilie De Rijk, die hier een groot landhuis lieten bouwen. Dit landhuis werd in 1889 gekocht door Arnold Janssen en verbouwd tot klooster. In de achtertuin van het zogenaamde ‘Gezellenhuis’ startte pater Peter Jochum in 1933 een botanische tuin, ter ondersteuning van het biologieonderwijs op de priesteropleiding. Vanuit alle werelddelen brachten missionarissen plantenzaden naar Steyl. In 1971 werd het werk van Pater Jochum overgenomen door een stichting en werd de tuin naar hem vernoemd. In de jaren daarna werden verschillende tuinen aangelegd, waaronder de heemtuin, de kruidentuin en de Tiglientuin.

Volgens een bordje bij de ingang is de entree drie euro, zonder controle op betaling. ‘We rekenen, in de geest van het Kloosterdorp, op uw eerlijkheid’, staat erbij. Ik betaal netjes per pin en ga op zoek naar fijne energie. Die vind ik bij een achthoekig prieel aan het water en het paadje langs de Maas, waarlangs borden met gedichten staan. De heerlijke energie nodigt uit om hier op het bankje te zitten en of helemaal op te gaan in de gedichten.

In het zuidoostelijke deel van de tuin staan bij verschillende bomen tafeltjes en stoeltjes. Het lijkt alsof ze precies op de plekken met fijne energie zijn neergezet.

Grote oude bomen

In de noordoostelijke hoek kom ik nog een tulpenboom tegen met een ingetogen energie. Op een bordje staat dat deze 225 jaar oud is. Volgens het Landelijk Register Monumentale bomen staan hier echter geen bomen ouder dan 125 jaar. Deze tulpenboom met nummer 1689229 dateert van 1910.

De grootste boom staat buiten de tuin, in het naastgelegen straatje Sequoiahof. Hier zijn enkele huizen rond een reuze Sequoia gebouwd. Terwijl ik er naartoe loop, voel ik ook sterke energie bij de grote eik en kastanjeboom in het begin van het hofje. De Sequoia markeert een kruising van energielijnen. Natuurlijk, denk ik dan.

Onder de indruk van de vele energierijke krachtplaatsen hier in Steyl, verlaat ik het prachtige kloosterdorp. Ik kom hier graag eens terug en zal dan ook de stiltekapel in het Heilige Geestklooster en de kapel van het Heilig Hart Klooster bezoeken. In de kloosters leven nog een groot aantal missiezusters, maar de kapellen zijn (deels) toegankelijk voor bezoekers.
Winfried bedankt voor deze bijzondere dag!

Meer informatie

• De genoemde krachtplaatsen staan ingetekend in de interactieve kaart met krachtplaatsen.
• Kloosterdorp Steyl Inspireert
• Kloosterdorp Steyl op Facebook