Ik kwam via deze website in contact met Jan Pillaerds. Hij stond ooit bij de kerk van Nederasselt en voelde daar een ongebruikelijke warmte, waarna iemand hem erop wees dat hij op de leylijn Clervaux (Luxemburg)-Wijnaldum (Friesland) stond. Toen vervolgens bleek dat deze leylijn ook door zijn woonplaats Nuth loopt, was zijn nieuwsgierigheid helemaal gewekt en begon hij de lijn in zijn omgeving met een wichelroede in kaart te brengen. Nadat hij mij hierover informeerde hebben we diverse malen mailcontact gehad, onder andere over zijn vindingen op mijn geboorteplek in Maasbracht. Recent spraken we af om elkaar eens persoonlijk te ontmoeten.

Ik reis dus naar Zuid-Limburg en wordt door Jan hartelijk ontvangen. Onder het genot van een kopje koffie maken we kennis en wisselen we onze ervaring met wichelroede en pendel uit. Jan heeft een aantal plaatsen in gedachten waar hij samen met mij naartoe wil.

Nuth

Als eerste rijden we naar de Sint Bavokerk in Nuth. De Clervaux-Wijnaldum-lijn blijkt dwars door de kerk te gaan, ongeveer bij de entree. Omdat ik niet alleen op deze lijn gefocust ben, maar eigenlijk alle leylijnen zoek, vind ik er nog diverse, waaronder een die net naast de as van de kerk loopt. Jan was op zoek naar de Clervaux-Wijnaldum-lijn en kreeg daardoor geen reactie bij de andere lijnen. Het blijkt een mooie illustratie hoe belangrijk het is om te focussen op wat je met de met de wichelroede wilt vinden. We oefenen allebei met het veranderen van onze focus om te kijken wat voor effect dat heeft op de wichelroede. Door specifiek naar één bepaalde leylijn te zoeken blijkt de wichelroede ook alleen die aan te wijzen.

We gaan de kerk binnen en Jan vertelt dat het hek, dat de entree in de kerk afschermt van de rest van de kerk, er vroeger nog niet stond. Jammer, want nu kunnen we niet naar het leycentrum in het midden van de kerk. De zachte ondersteunende energie is hier echter ook goed voelbaar. De plek en de energie doen me denken aan de kerk van Escharen, waar deze leylijn ook dwars door de kerk gaat.

Wijnandsrade

Onze volgende bestemming is de Sint-Stefanuskerk in Wijnandsrade, een paar kilometer naar het zuiden. We parkeren langs de Körnerstraat. Naast de straat is een waterpartij met daarin een bergje met bovenop een groepje bomen in een cirkel. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt en ik vraag Jan wat dit is. Hij is er zelf echter nooit geweest en wij concentreren ons eerst op het vinden van de Clervaux-Wijnaldum-lijn. Jan weet al waar hij loopt en ik vind hem op dezelfde plek. Hij gaat ook hier dwars door de kerk en ook de energie voelt vergelijkbaar met Nuth. Ik loop met de wichelroede rond de kerk en vind ook hier nog andere leylijnen, zowel dwars door de kerk als door de as. Bij de apsis staat buiten de kerk een openlucht altaartafel en daar blijkt een kruising van leylijnen te zijn.

Dan kijken we hoe we bij het bergeilandje kunnen komen. Ik zie op de kaart Lourdesgrot Maria op de Motte staan. Het wordt steeds interessanter denk ik en zie op de kaart ook dat er een bruggetje naartoe gaat. Die leidt vanaf de kerk naar het kasteel ernaast en we zien daar dat het hek naar de tuin afgesloten is, dus zo kunnen we niet naar de motte. Dan proberen we het via de hoofdentree van het kasteel, oppert Jan, die het kasteel kent als kantoor van diverse bedrijven. De hoofdentree biedt toegang tot een binnenplaats en daar zien we dat we eenvoudig de motte op kunnen.
Er zijn twee paadjes omhoog en we nemen het linker paadje. Plotseling staat rechts van het pad een grot met daarin een Mariabeeld met een groot hek ervoor. Dit moet de Lourdesgrot zijn. Het pad wordt hierna steeds smaller en loopt uiteindelijk dood. Het pad kruist diverse leylijnen, waarvan één precies bij Maria. We lopen weer terug en nemen nu het andere pad. Dat leidt naar de top van de Motte. Ik ga daar binnen de bomencirkel staan en voel een zachte, maar heel krachtige energie. Dan loop ik met de wichelroede rond de bomencirkel en merk dat deze vrijwel continu uitslaat. Heel veel leylijnen kruisen elkaar dus hier, in de bomencirkel, bovenop de Motte.
Ik kijk nog eens goed rond naar alle bomen en het valt me op dat 7 van de 8 bomen een gesplitste stam hebben, meestal ook een teken dat er een energiebaan loopt. Wat een mooie ontdekking is deze plek!

(Voor dit artikel ben ik eens gaan zoeken naar meer informatie en vond dat dit de oudste Lourdesgrot van Nederland is. De grot werd in 1874 gesticht nadat een ernstig zieke frater van de Jezuïtenorde was genezen door bronwater uit Lourdes. De fraters bewoonden in die tijd het kasteel Wijnandsrade. Het Mariabeeld schijnt vaak gestolen te zijn, totdat men het stevige hek ervoor plaatste.)

Gulpen

Na deze mooie ervaring rijden we naar Gulpen, bij mij alleen bekend van de Gulpener Bierbrouwerij. Jan leidt ons naar de Oude Kerktoren op de begraafplaats. Daar loopt een leylijn diagonaal ten opzichte van de toren, niet door de toren, maar net door de hoek aan de kant van de graven. De energie hier voelt als een zachte bedding.

Deze leylijn loopt ongeveer parallel aan een lange leylijn die Jan heeft ontdekt. Deze loopt van de nieuwe Petruskerk in Gulpen, via de Josefkapel in Hilleshagen en kasteel Lemiers naar diverse kerken in Aken. Jan heeft deze lijn de Josef-Petrus-lijn gedoopt.

We parkeren vervolgens onze auto bij de nieuwe Petruskerk en, terwijl het flink begint te regenen, gaan we eerst even lunchen in het stadje. Terug bij de Sint-Petruskerk lopen we er met de wichelroede omheen. Naast de Josef-Petrus-lijn die door de as van de kerk loopt vinden we enkele lijnen dwars erop. De kerk is helaas gesloten, maar dicht bij de voordeur voel ik een zachte bekrachtigende energie. Bij een van de leylijnen in het midden voel ik ook een verlichtende energie. Allemaal niet heel sterk, maar zeker voelbaar.

Hilleshagen

We rijden door het prachtige heuvellandschap van Zuid-Limburg richting Hilleshagen. Af en toe komt zelfs de zon tevoorschijn die het allemaal nog mooier maakt. We stoppen bij de Sint-Josefkapel. De kapel werd in 1947 gebouwd door de inwoners van Hilleshagen als dank voor de bescherming tijdens de oorlogsjaren. Boven het altaar in de kapel staat een beeld van de heilige Jozef met een kind in zijn armen. Op het altaar zelf staan beeldjes van Maria en Jozef.
Terwijl ik voor het altaar sta hoor ik heel nadrukkelijk de razende auto’s die voorbijkomen. Ze zijn extra goed hoorbaar door de natte straat waar ze overheen rijden. Ik voel het contrast tussen de drukke auto’s buiten en de rust binnen. De ‘maatschappelijke ratrace’ is niet waar je moet zijn, hiér is het echte, rijke leven. En zodra de auto’s zijn verdwenen lijkt het wel of deze plek verlicht wordt. Wat een mooi plekje!

Er blijken meerdere leylijnen door de kapel te gaan, waaronder één door de as en één schuin, over het pad naar de kapel.

Ransdaal

Als laatste bestemming gaan we naar Ransdaal. Hier staat ook een kerk op de Clervaux-Wijnaldum-lijn, maar eerst gaan we naar een bijzondere kruising, de kruising van de Kampstraat en de Ransdalerstraat. Dit is het Drielandenpunt van Ransdaal. De Ransdalerstraat werd in de 9e eeuw de grens tussen het land van de heren van Wijlre die bij het Heilige Roomse Rijk hoorden en de heren van Schin op Geul die bij het Bourgondische Rijk hoorden. In 1661 kreeg de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden ook een stuk van Ransdaal in handen en ontstond een drielandenpunt. Na Napoleon werden de landsgrenzen gemeentegrenzen en tot Ransdaal in 1951 een eigen school kreeg moesten de kinderen aan de ene kant van de Kampstraat in Schin op Geul naar school en aan de overkant in Klimmen.

Op de kruising ligt een ronde plaat waar de drie delen op aangegeven staan. Door middel van ronde stalen plaatjes in het straatwerk zijn de eerste meters van de grenzen gemarkeerd. Er lopen ook leylijnen door de Kampstraat en de Ransdalerstraat die elkaar kruisen op een meter naast het officiële drielandenpunt. De energie is er heerlijk relaxt, maar deze plek nodig niet uit om daar lekker van te genieten omdat je continu op je hoede moet zijn voor het verkeer. Dan kun je beter bij het Christusbeeld gaan staan dat precies in het verlengde van de Kampstraat tegen de geven van het gebouw bij de kruising staat.

Leuk om, op zoek naar leylijnen, ook te ontdekken hoe deze een rol hebben gespeeld in onze historie. We gaan ze een stuk verder bij de Sint Theresiakerk ook opzoeken. Op de trappen voor de kerk blijkt er een leylijn door de as van de kerk te gaan. Dit is niet de Clervaux-Wijnaldum-lijn, want die loopt net iets verder en schuin naar de kerk. Beide kruisen elkaar onder de toren. Parallel aan de kerk, maar erbuiten, lopen er nog twee lijnen aan weerszijde. Dwars erop lopen er ook twee, met een kruising onder de toren en mogelijk bij het altaar. Ik ga bij de deur onder de toren staan en voel een relaxte energie, alsof ik languit onderuitgezakt in een luie stoel zit.

Daar moeten we het bij laten en we rijden weer terug naar Nuth. Ik ben erg onder de indruk van het Limburgse land en de heerlijke, zachte en relaxte energie die ik er heb ervaren. Voor mijn gevoel heb ik nog maar een minuscuul stukje gezien en ervaren van wat er in Zuid-Limburg te vinden is, dus dat vraagt zeker om meer. Jan, bedankt voor de uitnodiging en de leuke dag.

De genoemde krachtplaatsen staan allemaal ingetekend op de interactieve kaart met krachtplaatsen.