Ik kwam in contact met Willem Verjans, een onderhoudstechnicus, maar vooral een sjamaan. Als sjamaan is hij onder andere bezig met krachtplaatsen en leylijnen. Hij is gefascineerd door Waterloo, dat vlak bij zijn woonplaats ligt en organiseerde er vorig jaar al eens een internationale drum-ceremonie. Op een kruispunt bij zijn huis, waar hij vaak reed, meende hij telkens de energie van Waterloo te voelen. Zo ontdekte hij een mogelijke leylijn. Hij nodigde me uit om samen een dagje op pad te gaan en een en ander te onderzoeken.

Op een natte lenteochtend rij ik naar België en wordt ontvangen met een heerlijk kopje koffie. Willem laat op de kaart zien welke leylijn hij ontdekt heeft. Deze loopt van een kruising bij Lennik via kerkjes en de zendmast in Sint-Pieters-Leeuw naar Waterloo. Ook vertelt hij dat er een lijn loopt van het torentje in Den Haag (dat volgens het boek Leylijnen en Leycentra in de Lage Landen een leycentrum is) naar de Leeuw van Waterloo. Vervolgens stappen we in de auto en rijden naar Waterloo.

De Leeuw van Waterloo

De leeuw van Waterloo is een monument ter nagedachtenis aan de beroemde grootschalige Slag bij Waterloo in 1815. Hierin werd Napoleon definitief verslagen door een coalitie van Britse, Nederlandse, Hannoverse en Pruisische legereenheden.
Slechts 40 dagen na de veldslag gaf koning Willem I van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (dat ongeveer Nederland en België omvatte) al opdracht voor een monument. Er kwamen vele voorstellen, maar uiteindelijk werd gekozen voor een conische piramide van 40 meter hoog met bovenop een 28 ton zware leeuw op een sokkel van 4,5 meter. In 1826 was de bouw ervan gereed.

Leylijnen naar de heuvel

De Leeuw van Waterloo, ofwel Butte du Lion, zoals men het in dit Franstalige deel van België noemt, ziet er indrukwekkend uit. We parkeren op de parkeerplaats en stappen uit. Gelukkig is het droog, maar de zon is nog niet doorgebroken en er staat een behoorlijk windje, waardoor het erg koud is. We lopen de parkeerplaats af in de richting van de vermoedelijke leylijn uit Den Haag. Ik geef Willem ook een wichelroede en samen kijken we waar deze een reactie geeft. We vinden enkele leylijnen, waaronder een hele brede. Zou dit de lijn uit Den Haag zijn? Ik voel er weinig. De andere twee hebben een wat lichtere energie en wijzen direct naar de Leeuwenheuvel.

Dan lopen we naar de andere kant van de inrit en lopen langs het veld, dat naast de afrit van de snelweg ligt. Hier zou ergens de leylijn naar Lennik lopen. We vinden er inderdaad twee brede leylijnen. De energie is echter heel verschillend. De een heeft een heerlijke zachte, vrouwelijke energie en de andere een wat stevigere en wat verwarrende, mannelijke energie.
Ik zeg tegen Willem dat ik toch ook wel even naar de Leeuw toe wil en dus kopen een entreekaartje. We willen eigenlijk alleen de heuvel zelf ervaren, maar omdat we ook toegang hebben tot het museum en het panorama, lopen we daar ook even doorheen. Alle details over de veldslag hoeven we echter niet te weten, dus we lopen snel door het museum. Het panorama is wel interessant om te zien, een ronde ruimte met rondom schilderingen van de veldslag. Dan lopen we naar buiten, naar de heuvel.

Heuvel vol leylijnen

We besluiten eerst met de wichelroede een rondje om de heuvel te lopen. We beginnen bij de trap en lopen met de klok mee. Tot mijn verrassing blijft de wichelroede maar uitslaan. Na 10% van de omtrekt gelopen te hebben is de wichelroede al 30 keer uitgeslagen, daarna is het echter even minder, of zelfs een stuk helemaal niets. Als ik bijna rond ben krijg ik weer heel veel signalen. Uiteindelijk tel ik 78 keer dat de wichelroede uitslaat. Ik ben benieuwd of die lijnen ook allemaal naar de top lopen, dus loop met de wichelroede omhoog. Het is een behoorlijke klim, er lijkt geen einde aan te komen. Uiteindelijk blijkt de wichelroede 32 keer uit te slaan, waarvan het meest in het tweede deel.

Boven eerst even uitpuffen en dan maak ik een aantekening over het aantal leylijnen dat de trap kruist in mijn mobiel. Deze neemt het verkeerd over en ik zie ’te rap’ staan in plaats van trap. De boodschap is helder, uit nieuwsgierigheid ben ik weer eens te snel gelopen. Ik mag best rustiger aan doen, het is geen wedstrijd!

Het zonnetje komt inmiddels regelmatig tevoorschijn en met de heldere lucht geeft dat een heel mooi uitzicht. Ik loop een rondje om de leeuw en vind hier slechts 8 leylijnen, ongeveer door de hoekpunten en de assen van de sokkel. De meesten die we beneden gemeten hebben gaan dus niet door de top. Een groot aantal moet dan van het oosten, over de helling van de berg, naar het noordwesten stromen, in de richting van de mannelijke en vrouwelijke leylijnen die we eerder in het veld tegenkwamen.

View this post on Instagram

A post shared by Theo Buijsrogge (@tbuijsro)

Symbool van verandering

De wind maakt het zelfs in de zon nog wel fris, dus gaan we uit de wind en in de zon op de basis van de sokkel zitten. Ik focus me op de energie van deze plek en ervaar dat deze de oude energie van macht en de baas zijn over anderen vertegenwoordigt. Ik voel ook dat die energie aan het veranderen is. Duidelijk is dat de oude energie zijn kracht sterk aan het verliezen is. Er zit ook heel veel verwarring in, over hoe dan wel en waar wil dit naartoe? Het voelt alsof de zachte energielijnen die we gevoeld hebben de verandering voeden en helend werken voor deze plek.

Naar aanleiding van deze energie-ervaring filosoferen we samen over de verandering waar we in zitten. Ik kan me voorstellen dat deze plek, van een symbool van macht en overwinning, in de toekomst gaat veranderen in een symbool van het onbewuste gedrag van de generaties voor ons en een aansporing om dat definitief achter ons te laten en te kiezen voor licht, liefde en verbinding.

Sint-Pieters-Leeuw

Inmiddels heb ik wel behoorlijk honger, mijn lichaam laat weten dat de tijd dat ik normaal lunch al heel lang achter ons ligt. We besluiten te kijken wat we onderweg naar onze volgende bestemming tegenkomen. De leylijn van Willem loopt in de richting van de zendmast bij Sint- Pieters-Leeuw en verder naar Lennik. Zo belanden we in Sint-Pieters-Leeuw, waar Willem een Grieks restaurantje kent. Lunchtijd is echter voorbij, dus ze zijn gesloten. Er is echter een feestje in het dorp, met tenten, banken, muziek en een eettentje. Dat alles ter ere van de Chilitrappers, een fietsclub die 1000 km gaat fietsen voor het goede doel. We doen graag mee en halen bij het eettentje een heerlijk bord Chili con Carne. Wat een mooie verrassing toch weer.

Sint-Laurentiuskerk

We rijden naar de Sint-Laurentiuskerk en als we daar aankomen is Willem zelf verrast, want hij dacht hier nooit geweest te zijn, maar ziet in de verte de triomfboog van het kasteel van Gaasbeek. Deze triomfboog werd opgericht ter ere van Napoleon en was twee jaar voor de slag bij Waterloo afgebouwd. Willem vertelt dat hij op een leylijn staat die door een bomenlaan en een vijver van het kasteelpark gaat en in het zuiden doorloopt naar Reims in Noord-Frankrijk. Dan zou die ook door deze kerk stromen en dat gaan we eens onderzoeken.

Het kerkje dateert van de 12e eeuw en er stond hier al een houten kapel in de 5e eeuw. We vinden een leylijn door de as van de kerk en één dwars erop, net rechts van de entree. Ook vinden we inderdaad die leylijn van kasteel Gaasbeek naar Reims, diagonaal door het linker deel van de kerk stromen. Ik ga op die lijn, bij de muur eens voelen en ervaar een krachtige, maar ook onvrije energie. Als ik focus op de oorspronkelijke energie van deze plek, dan ervaar ik wel weer veel vrijheid, die echter in de richting van het kasteel wordt beperkt.
Dan roept Willem dat ik buiten de kerkmuur eens moet komen voelen op deze leylijn. Ik loop de omheinde begraafplaats vóór de kerk uit, naar de naastgelegen weg en voel daar inderdaad een veel aangenamer energie. Het voelt als bevrijding. Wat bijzonder!

Dan lopen we naar die andere leylijn dwars door de kerk. Die gaat ongeveer richting Waterloo en op de straat gaan we staan voelen wat voor energie er is. We ervaren het allebei als die zachte, vrouwelijke energie die we in het veld voor de Leeuw van Waterloo hebben ervaren. Voor de zekerheid lopen we ook nog eens vijf meter verder en voelen daar inderdaad niets bijzonders. Dit zou dus die leylijn van Willem kunnen zijn. Dat gaan we checken op het kruispunt bij Lennik, maar mijn nieuwsgierigheid naar het kasteel Gaasbeek is gewekt, dus ik vraag Willem daar eerst even langs te rijden.

Kasteel van Gaasbeek

Het kasteel werd oorspronkelijk gebouwd in de 12e eeuw als een middeleeuwse burcht. Door overerving, verovering en aankoop wisselde het domein meermaals van eigenaar. Iedere eigenaar liet het naar zijn smaak en de heersende mode verbouwen en uitbreiden. In 1921 werd het aan de Belgische staat geschonken met de wens om er een museum van te maken. En dat is het sinds 1924 nog steeds.

We rijden naar de parkeerplaats en lopen vervolgens over het pad tussen het park en de kasteeltuin naar het kasteel. Daar is mooi te zien dat de leylijn door de triomfboog ook een echte zichtlijn is door het hele park. deze lijn loopt naar de kasteeltuin en dus niet door het kasteel. We vragen ons sowieso af waarom die tuin niet tegen het kasteel aan ligt zoals je meestal ziet, maar 200 meter er vandaan ligt.

Het pad naar het kasteel leidt je naar een grote poort met een enorme afbeelding van een leeuw erboven. Dit pad markeert weer een leylijn, die een andere kruist in de fontein van de binnentuin van het kasteel. Lopend met de wichelroede worden we regelmatig aangesproken door nieuwsgierige mensen en dat leidt telkens tot een leuk praatje. Het is al laat, dus we hebben weinig tijd om hier wat uitgebreider rond te lopen, dus we laten het hierbij.

Kruising bij Lennik

We rijden naar onze laatste bestemming, het kruispunt waar Willem vaak rijdt en telkens een bijzondere energie voelt. We rijden van Lennik over de Negenbunderstraat naar de N285. Waar deze kruisen parkeren we en loop ik met de wichelroede over de zebrapaden. Ik vind een leylijn ongeveer over de Negenbunderstraat en de energie voelt hier inderdaad heel lekker. Het voelt alsof alles hier van me af valt.
In de verte zie ik de zendmast van Sint-Pieters-Leeuw, die de richting markeert naar de Leeuw van Waterloo. Er lijkt dus inderdaad een energiestroom van hier, via de kerk naar deze Leeuw van Waterloo te lopen.

Daarmee komen we aan het eind van deze enerverende dag en we rijden terug naar Willems huis. Ik denk terug aan de verrassende energie bij de Leeuw van Waterloo en merk op dat we wel heel veel Leeuwen tegengekomen zijn vandaag. De leeuw staat voor kracht, moed en onverschrokkenheid, maar is van nature niet agressief. Hij is een natuurlijk leider en zorgzaam voor de groep. De leeuwekracht is verbonden met de vrouwelijke energieën, die geboorte en nieuwe macht schenkt, lees ik hier. Dat sluit mooi aan bij mijn ervaring bij de Leeuw van Waterloo. De leeuw leidt ons in de transformatie naar een nieuw bewustzijn en geeft ons de kracht om het oude los te laten en te kiezen voor licht, liefde en verbinding!
Dankjewel Willem voor deze mooie dag!