De afgelopen jaren heb ik vele krachtplaatsen bezocht en met de wichelroede de energiebanen hiervan in kaart gebracht. Daarbij vielen me diverse zaken op, waardoor ik ontdekte dat energiebanen zich dynamisch aanpassen om te komen tot een energetisch evenwicht.

Observaties

Enkele van mijn observaties:

• De term leylijnen wordt gebruikt als synoniem voor energiebaan of energielijn. Omdat een leylijn per definitie een rechte lijn is, denken velen dat energie ook altijd door rechte banen stroomt.
• Als ik een energiebaan met de wichelroede in kaart breng, dan blijkt deze heel vaak niet overal recht te lopen.
• Onze voorouders bouwden hun heiligdommen op krachtplaatsen. In opdracht van de Paus werden deze heilige plaatsen door de Kerk overgenomen en gekerstend. Na 1350 veranderde dit, voornamelijk door de invloed van de pestepidemie, die een groot deel van de Europese bevolking trof. De kerkelijke autoriteiten, waaronder paus Clemens VI, concludeerden dat deze heilige plaatsen en energielijnen mogelijk besmet waren met heidense invloeden en daarom verantwoordelijk konden zijn voor de ramp. Hierdoor werd het bouwen van kerken op dergelijke locaties stopgezet.
• In vrijwel alle kerken, ook die van na 1350, vind ik een energiebaan door de as van de kerk en een kruisende energiebaan door de toren en het altaar.
• Grote zwerfkeien, met krachtige energie, liggen altijd op een kruising van energiebanen, ook al is de steen elders gevonden en daarna verplaatst
• Een bomenlaan heeft vrijwel altijd een energiebaan erdoorheen lopen.
• Ik kan me niet voorstellen dat al die kerken, zwerfkeien en bomenlanen op energiebanen en energiecentra zijn geplaatst of ’toevallig’ op de juiste plek terecht zijn gekomen.
• Naast grote, lange en krachtige energielijnen zijn er vele kleinere energiebanen te vinden

Conclusies

Dat breng mij tot de volgende conclusies:

Net zoals het menselijk lichaam van bloed wordt voorzien door middel van een stelsel van slagaders, aders en haarvaten, zo wordt ook de aarde voorzien van energie middels een netwerk van grotere en kleinere energiebanen. Die vormen zich op een natuurlijke manier, zoals een rivier stroomt, via de weg van de minste weerstand en dus niet noodzakelijk recht.

Kerken zijn na 1350 niet op energiecentra gebouwd, maar er zijn wel energiecentra ontstaan doordat eeuwenlang mensen die plek met hun aandacht (en dus energie) hebben gevoed. In de kerk richtte iedereen altijd zijn aandacht op het altaar en als men niet in de kerk was, dan richtte men de aandacht altijd op wat zichtbaar was: de toren. Zo zijn daar energiecentra ontstaan die er eerder nog niet waren.

Een zwerfkei is een brok energie en als die ergens weggehaald wordt en verplaats naar een andere plek, dan moet het energetisch netwerk van de aarde een nieuw evenwicht vinden en dat wordt gevonden door energiebanen door de zwerfkei op de nieuwe plek te laten stromen.

Bomen zijn een levend, energetisch organisme, waardoor een rij bomen automatisch de energie ertussen geleidt. Zo gaat de energie door de bomenlaan stromen en ontstaat daar dus een energiebaan.

Samengevat is het netwerk van energiebanen en energiecentra dat de hele aarde omvat en energetisch voedt een dynamisch geheel. Bij lokale veranderingen past dit netwerk zich aan, waarbij kleinere energiebanen makkelijker zullen verplaatsen. Hoe groter en krachtiger een bestaande energiebaan is, hoe meer energie ervoor nodig is om die te beïnvloeden.