Ik dacht dat ik inmiddels bijna alle (60) krachtplaatsen in Noord-Brabant wel eens bezocht had. Op de krachtplaatsen-kaart stonden nog maar enkele grijze stippen. Na wat research vond ik er echter nog een aantal en dus plande ik een tripje langs enkele van die onbekende plaatsen. Dat leverde weer mooie inzichten en ervaringen op.

Elshout

Ik begin bij de Wonderbare Moederkapel in Elshout. Hoewel ik al ontelbare malen over de snelweg langs Drunen ben gereden had ik geen idee dat aan de andere kant van de snelweg het dorpje Elshout ligt. Volgen een legende verscheen Maria hier in de 12e eeuw. De legende vertelt dat een boer heel dorstig was toen hij vlas aan het zaaien was. Toen naderde er een voor hem onbekende vrouw die hem water uit een nabije sloot te drinken aanbood. De boer dronk het en dit was het heerlijkste wat hij ooit gedronken had. Tijdens het drinken voelde hij de liefde voor Maria in zich opkomen. Hij beloofde toen om een Mariakapel ter ere van haar te bouwen als het vlas rijp was. De volgende dag zag hij dat het vlas op wonderbaarlijke wijze al rijp was en de boer begon direct met het bouwen van een kapel. Daarin plaatste hij een beeldje van Maria dat sindsdien vereerd wordt als de Wonderbare Moeder. De kapel is een bedevaartsoord en is in de loop der tijd diverse malen vernieuwd. In 2021 is de kapel uitgebreid en gerenoveerd.

Ter plaatse wijst de wichelroede aan dat er een leylijn rechts van de as door de kapel loopt. Op het bankje rechts voorin voelt het dan ook wat aangenamer dan links. Ik voel er een warme Maria-energie.  Jij mag helemaal zijn wie je wil zijn.

Den Hout

Ik rij de snelweg A59 verder naar het westen en ga eraf bij Made om naar de Heilige Eik in Den Hout te gaan. Ik ben er al eens geweest en vond de energie van de boom niet zo indrukwekkend. Hij voelde niet heel vitaal aan, terwijl ik van anderen las dat ze wel enthousiast waren over de energie ervan. Het ligt op de route en het schijnt dat energieën sterker voelbaar zijn bij volle maan en dat was gisteren. Dus ik ga er nog eens voelen, nu ook voorzien van een wichelroede.
De boom is ongeveer 750 jaar oud en ooit door de bliksem gespleten. Hij ziet er best vitaal uit, hoewel hij aan de binnenkant helemaal zwart is van roet en sterk overhelt. Een tak lijkt losgebroken, maar dat blijkt niet het geval. Hij wijst naar de grond omdat de hele boom scheef staat. Rond de boom staan heel veel paddenstoeltjes, waarschijnlijk als gevolg van het natte weer van de afgelopen dagen.

De boom blijkt op een kruising van leylijnen te staan. Hij houdt de energie heel dicht bij zichzelf en voelt voor mij daardoor veel minder krachtig dan veel andere bomen op een willekeurige plek.
Ik vind de energie toch nog steeds niet erg indrukwekkend en rij via het dorp weer terug. Daar valt mijn oog plotseling op de kerk waar ik langs rij. Ik rij een stukje achteruit, parkeer de auto en stap uit. Voor de kerk staat een groot Christusbeeld. Ik ga voor dit Heilig Hartbeeld staan en voel een zachte, helende energie. Het voelt als een plek om uit te rusten. Wat een heerlijke verrassing.

Liesbos

Het Liesbos is het grootste zomereikenbos van Nederland. Hier stond ooit een eik die in gebruik was als koortsboom (ook wel lapjesboom genoemd). In 1931 is deze op last van de toen net opgerichte parochie Liesbos gekapt. Ik las uiteenlopende verhalen over dat er nu een plataan staat die als koortsboom gebruikt wordt en een cirkel van beuken waar er nog maar twee van over zouden zijn. De verhalen zijn niet eensluidend en dat maakt het heel verwarrend. Het zou ergens in de buurt van restaurant Boswachter Liesbosch zijn, dus ik start daar mijn zoektocht. Ik parkeer voor het restaurant en loop over het lege terras naar de achterkant, waar een pad begint, eigenlijk het verlengde van de weg naar het restaurant. Het pad wordt gemarkeerd met eikenbomen aan weerszijde. Dat geldt ook voor de vier grote wegen die samen met het pad een vijfsprong vormen. Op deze vijfsprong voel ik een heerlijke, rustige, helende energie, waar je makkelijk even alles los kunt laten. Ik ga op de bank langs de vijfsprong zitten en geniet van de energie. Af en toe komt er iemand langs en ik vraag telkens of ze iets weten van een lapjesboom of hele grote plataan. De meeste mensen weten van niets. Een vrouw wijst naar het noorden en zegt dat daar ergens hele grote bomen staan.

Ik volg de weg naar het noorden en neem vervolgens het eerste pad naar links. Het leidt naar een bijzonder patroon van paden op de kaart: een vierkant met een kruis erin. Bij het vierkant aangekomen zie ik een steen waarop staat: en ik zie in de heele natuur … expressie, en als het ware een ziel – Vincent van Gogh. Dat klinkt mooi en ik zie het als een bevestiging dat ik op het goede pad ben. Het pad wordt smaller en ik kom bij het kruispunt in het midden van het vierkante patroon. Daar staan twee hele grote bomen, een plataan en een beuk. In de beuk staan heel veel letters gegraveerd. Ik zie bij de plataan geen lapjes. Een paar meter verder ligt de grotendeels vergane en overgroeide stam van ook een hele dikke boom. Ik loop het pad links in en kom nu langs een hele dikke eikenboom en zie erachter het terras van het restaurant. Dus als bij het pad dat ik vanaf het restaurant liep direct links het bos was ingelopen, dan was ik direct hier uitgekomen.
Ik loop weer terug naar het kruispunt met de beuk en plataan en loop vervolgens door naar het (noordelijke) einde van het vierkant. Bij een lichte, wat opener plek met een groot aantal beuken staan twee mensen langs het pad. De een geeft de ander een healing. Daar is het een mooie plek voor, want qua energie is dit wel het allerfijnste plekje, vergelijkbaar met de vijfsprong, maar voor mijn gevoel nog krachtiger. Ik ga in het midden staan om de healende energie helemaal in me op te nemen.

Ik zie om me heen in de grond ook de restanten van veel grotere bomen die zijn omgezaagd. Zou dit de voormalige bomencirkel zijn geweest?
Ik loop het hele vierkant nog af, maar zo fijn als in die lichtere, opener plek wordt het niet. Hoe meer ik er vanaf loop, hoe minder het wordt en pas als ik weer bij de vijfsprong kom begin ik het weer wat meer te voelen, maar nooit meer zo lekker als hiervoor.

(Oude) Buisse Heide

Mijn volgende bestemming is de theekoepel op de Oude Buisse Heide. Dit bijzondere landgoed werd in 1945 door schrijver, dichter en politicus Henriette Roland Holst geschonken aan de Vereniging Natuurmonumenten.

Ik heb de locatie vanmorgen in mijn navigator gezet en ben inmiddels vergeten dat het een theekoepel is en verwacht daarom dat ik naar een kapel rijd. Mijn aandacht wordt getrokken als ik vlak voor aankomst langs de Roosendaalsebaan een bord zie met Kapel O.L.V. op de Buisse Heide erop. Ik ga de zijweg in en 500 meter verder staat, tegenover een zorgboerderij, inderdaad een vrij nieuw kapelletje. Als ik de deur open doe gaat binnen de gekleurde sfeerverlichting aan. Het is een heel stil plekje en ik voel de kenmerkende maria-energie: zacht, warm, moederlijk omarmend, troostend. In het gastenboek zie ik dat de meeste mensen hier troost komen zoeken, vooral als het lichamelijk niet goed gaat.

Ik loop naar buiten en zie daar een steen waarop staat dat de kapel in 2017 is ingehuldigd door de bisschop van Antwerpen. Hè, ben ik in België? Ik kijk op de kaart en zie dat België 500 m verder pas begint. Bijzonder!

Maar dit was niet mijn bestemming. Ik ontdek dat dit de Buisse Heide is, terwijl ik naar de Oude Buisse Heide onderweg was. Daar aangekomen parkeer ik op de parkeerplaats in het bos en loop door het bos in de richting van de Theekoepel. Op verschillende plaatsen staan borden met gedichten en informatie over Henriette Roland Holst die hier haar inspiratie opdeed.

De wichelroede geeft een leylijn aan in de bomenlaan die naar de Theekoepel leidt. Net als trouwens alle bomenlanen in het Liesbos die naar de vijfsprong leiden en eigenlijk overal waar ik in een bos een bomenlaan wichel. Het komt bij mij over als een kip-ei verhaal. Zijn de bomen langs een energielijn geplaatst of ontstaat die energielijn door de energie van de bomen die in een rijtje staan?

De Theekoepel staat op een verhoging aan de rand van het bos en kijkt uit over een veldje. Het staat tegen een grote boom waarvan de wortels de bodem van de koepel vormen. Het is een prachtige locatie en het voelt heel sereen door de stilte, de vogels in de verte en de regendruppels van de zachte regen die overtrekt. Ik voel in de Theekoepel verder geen bijzondere energie van een krachtplaats of zo, behalve de kracht van de boom achter mij. Ik vul de plek met licht en bedenk dat als maar genoeg mensen dat hier doen, dan wordt het vanzelf een krachtplaats. Ik vraag de bomenlaan om de energie hierheen te blijven stromen.

Natuurmonumenten noemt het een magisch landschap. “Hier is kunst ontstaan, geschiedenis geschreven en politiek bedreven. Je voelt het bij elke stap die je zet“. Ik loop verder door het prachtige bos en vind het jammer dat deze fantastische plek niet ook in de energie heel speciaal is. Dan voel ik ineens mijn hart open gaan en ik kijk rond. Naast het pad is een hek met daarachter een pad met een bordje. Het blijkt een Kerkepad te zijn dat vroeger werd gebruikt om naar de kerk, school en winkels in Achtmaal te lopen. Natuurmonumenten heeft dit pad in 2008 in ere hersteld. Hier voel ik wel vitaliserende energie en ik besluit een stukje over het pad te lopen voordat ik terugkeer naar de auto.

Arjan Tax, Creator of magical places

De route naar mijn volgende bestemming loopt vlak langs Arjan Tax. Ik was er laatst tijdens een open dag. Arjan noemt zichzelf Creator of Magical Places en hij creëert krachtcirkels waarvan de energie bijdraagt aan het transformeren van de aarde naar een mooiere wereld. De eerste krachtcirkel van diverse soorten kristallen ligt in zijn eigen achtertuin. Elke vrijdag is deze te bezoeken en het is nu vrijdag, dus ik kan dit echt niet overslaan.
Ik leerde Arjan kennen door zijn filmpjes over krachtplaatsen, die ik erg indrukwekkend vind. Ik was verrast door de natuurlijke en vanzelfsprekende manier waarin hij daarin met energie omgaat en dat op zo’n jonge leeftijd, terwijl ikzelf jarenlang aan mezelf heb moeten werken om mijn intuïtieve vermogens te ontwikkelen. Het gaf mij ook een bevestiging dat we, met deze nieuwe generatie, zeker naar een betere wereld zullen ontwikkelen.

Als ik voor de poort naar zijn tuin sta blijkt deze gesloten te zijn. Ik bel hem op en hij zegt dat het gesloten was omdat hij vannacht niet thuis was. Via de zijkant mag ik echter gewoon naar binnen. Hij is onderweg en bijna thuis. Ik loop de prachtige tuin in naar de krachtcirkel. Hier voel ik weer de zachte, helende energie die ik de vorige keer ook voelde. Ik ga zitten op de eerste grote steen en concentreer me op iets waar ik zorgen over heb. Ik krijg direct een helder inzicht van de situatie en hoe ik er mee om moet gaan. Dat vind ik het mooie van echte krachtplaatsen zoals dit, ze zetten jezelf in je kracht, geven helder inzicht en helpen bij het maken van (moeilijke) keuzes.

Als Arjan komt wisselen we onze ervaringen en krachtplaatsen uit en spreken af om samen eens een aantal plaatsen te bezoeken.

Heilige Annakapel in Molenschot

De Sint Annakapel in Molenschot staat er al sinds de 16^e eeuw en mogelijk nog eerder. De kapel is gewijd aan de Heilige Anna, Maria’s moeder en de patrones van huwelijk en kinderzegen. Nog steeds komen er vele pelgrims naar de kapel om te bidden voor het vinden van een partner. Daarvan komt de spreuk: Naar Molenschot gaat ieder Anneke om een Manneke. Ieder Manneke om een Anneke.
Mijn wichelroede wijst op een leycentrum tussen het altaar en de tafel die ervoor staat. Ik ga daar staan en voel dat de energie mijn aura wat naar binnen drukt. Het voelt niet onaangenaam, maar lijkt meer een aansporing om mijn eigen energie te concentreren, waarna hij zich langzaam en beheerst weer kan ontvouwen. Zorg goed voor jezelf, krijg ik door.
Als ik weer buiten ben voelt het eigenlijk aangenamer en terwijl ik op het bankje ga zitten voel ik een relaxte, healende energie.
Ik ga nog naar de kerk aan de andere kant van de straat, maar voel daar geen bijzondere energie, alleen bij het Heilige Hartbeeld dat er staat voel ik fijne hartsenergie.

Alphen

Mijn laatste bestemming is Alphen. Hier vind je een ringwalgrafheuvel en de Willibrordusput.

Allereerst ga ik naar de ringwalgrafheuvel. Deze is samen met de Zwartenberg van Hoogeloon (ten westen van Eindhoven), de grootste van Nederland.
Ik parkeer langs de Boshovensebaan en loop dan 750 meter door het bos naar de grafheuvel. Deze ligt in een open plek, vol heide die in bloei staat. Inmiddels schijnt de zon en het ziet er prachtig uit, maar de energie valt me wat tegen. Ik voel eerst niet veel en dan iets wat ik het best kan omschrijven als harmonie voortkomend uit gelatenheid. Ik ga nog even op het bankje zitten, maar kan er ook van daaruit weinig meer van maken. Wel een mooi rustig plekje hier.

Terug bij de auto ga ik op zoek naar de Willibrordusput. Deze staat langs de Maastrichtsebaan, de oude handelsroute van Breda naar Maastricht en verder naar Keulen. Deze weg was lang geleden populair omdat deze goed berijdbaar was en daarom werd er vroeger tol geheven.

Volgens de legende wilde de Engelse missionaris Willibrordus hier bekeerlingen dopen maar helaas was er geen water voorhanden. Hij stak daarom zijn staf in de grond, waarop ter plekke een bron ontsprong. Aan het water van deze bron werden helende eigenschappen toegeschreven ter genezing van oogziekten en been- en voetklachten bij mensen en vee. De put is in de 19^e eeuw gedumpt nadat een kleuter er bijna in was verdronken. In 1939, op de 1200e sterfdag van Willibrordus, wilde de pastoor deze weer in ere herstellen, maar wist niet precies waar het was. Daarom schakelde hij een wichelroedeloper in om de bron op te sporen. Vervolgens werden, onder leiding van een archeoloog, de resten van een put opgegraven en bleek hier inderdaad water op te wellen. Hier bouwde men vervolgens een nieuwe put met een devotiekapel met waterpomp erop.

De navigatie leidt mij naar de Maastrichtsebaan, maar het noordwestelijke deel is nu een fietspad, dus moet ik terug naar Alphen en vandaar ernaartoe. De aansluitende wegen hebben een stopverbod. Alleen op de kruising waar de kapel staat geldt dat niet, dus ik parkeer bij het bankje naast de kapel, vóór de slagboom die de Maastrichtsebaan naast het fietspad afsluit. Het is toch maar voor even.

In de kapel zie ik een bord met daarop plannen voor een nieuwe, hele moderne kapel. Ik hoop maar dat dat geen groot effect heeft op de energie, want de energie is heel aangenaam. Ik ervaar het als een bron van levensvreugde. Dat is een mooie afsluiting van dit rondje denk ik, eerst op verschillende plekken lekker geheald worden en dan nu vullen met levensvreugde door met het leven!

Meer informatie:

• Arjan Tax, Creator of magical places
• Theekoepel op de Oude Buisse Heide
• Willibrordusput in Alphen