Draaibomen, meerstammige bomen en kronkelbomen verraden een energiebaan

De aarde is een levend wezen en heeft, net als een mens, naast een fysiek lichaam, ook een energetisch lichaam en bewustzijn. Net als bij de mens met haar chakra’s, meridianen en acupunctuurpunten, stroomt de energie van de aarde ook door energiebanen en energiepunten. Die energiepunten noemen we krachtplaatsen en de energiebanen worden vaak leylijnen, energielijnen of krachtlijnen genoemd.

Leylijnen

Vanaf de 19e eeuw waren er verschillende mensen die opmerkten dat oude heiligdommen zich op een lijn bevonden. Alfred Watkins, bracht vele lijnen in kaart en publiceerde aan het begin van de 20e eeuw diverse boeken hierover. Hij gaf de lijnen ook de naam leylijn. Volgens hem waren deze rechte lijnen oude handelsroutes. De rechte lijnen liepen echter over heuvels, door water en onbegaanbare gebieden, dus dat leek geen logische verklaring.
In 1979 publiceerde professor Lovelock uit Oxford zijn wetenschappelijke Gaia hypothese, waarin hij stelt dat de aarde een levend wezen is. Andere breidden dit idee uit door te stellen dat de aarde dan ook een etherisch lichaam heeft met energiecentra waarvan de energie via energiebanen over het oppervlak stroomt. Onze voorouders bouwden hun heiligdommen op zo’n energiebaan, wat de verbinding tussen die plaatsen zou verklaren. Zo is leylijn in de loop der tijd synoniem geworden voor energiebaan of energielijn.

Drakenpaden en Songlines

In China kent men de zogenaamde Lung Mei lijnen ofwel paden van de draak. Dit zijn onzichtbare energielijnen die door het landschap stromen en vruchtbaarheid voor de aarde creëren. Gebouwen die op dit pad staan worden opgeladen met de drakenenergie. Dit werkt helend en vergroot het psychisch vermogen. Drakenpaden bestaan altijd uit twee lijnen, de yin-lijn met een vrouwelijke polariteit en de yang-lijn die de mannelijke polariteit vertegenwoordigt.
De Aboriginals in Australië kenden zogenaamde Songlines, ook wel bekend als Dreaming Tracks. Dit zijn spirituele en culturele paden die door de landelijke en soms hemelse landschappen lopen. De paden volgen de routes die door de voorouderlijke wezens zijn gevolgd tijdens de ‘Droomtijd’, de periode van schepping.

Recht of krom

Omdat leylijnen per definitie rechte lijnen zijn denken veel mensen dat de energie dan ook per definitie recht loopt. Dat leidt vervolgens ook tot de discussie wat een ‘rechte’ lijn op aarde is, want een rechte lijn op de aardbol is op een vlakke kaart een zogenaamde grootcirkel.
Wie echter wel eens met een wichelroede de energiebanen ergens in kaart gebracht heeft, zal ongetwijfeld hebben geconstateerd dat de energie van de aarde niet altijd overal recht loopt. Dat is ook logisch, want in de natuur van de aarde is vrijwel niets langdurig exact recht. Kijk maar eens naar het verloop van rivieren, bergenkammen en een kustlijnen. En de loop van de energieën wordt tenslotte ook beïnvloed door de geologie van de ondergrond en door water en grotten.
Een mooi voorbeeld zijn de Michael-Mary-lijn en de Michael-Apollo-lijn, die beiden tot in detail in kaart gebracht zijn. Deze lijken op grote schaal een rechte lijn te zijn. Als je echter inzoomt, dan zie je dat ze bestaan uit twee energiebanen die, analoog aan de drakenlijnen zoals hiervoor beschreven, kronkelend als slangen om de as hun weg vinden door het landschap.

Dynamisch

Zoals alles in de natuur zijn de energielijnen ook dynamisch. …wordt vervolgd…

Energielijnen vinden

De makkelijkste manier om de loop van energiebanen te vinden is door het gebruik van een wichelroede. Als de energie heel krachtig is, dan voel je ook duidelijk verschil als je erop staat.
In de natuur vind je op een energiebaan vaak bijzondere bomen, zoals: meerstammige bomen, bomen met een gedraaide stam of bomen met hele kronkelige stammen en takken. Kom je zo’n boom tegen dan is dat een duidelijke indicatie voor een energiebaan. Een mooie plek om met je wichelroede te gaan kijken.