De Michael-Apollo-lijn loopt van Ierland, via Engeland, Frankrijk, Italië en Griekenland naar Israël. Hij begint op een markant punt: Skellig Michael.

Skellig Michael

Skellig Michael is een rotseiland op 12 kilometer van het vaste land van Ierland. Het is vernoemd naar de aartsengel Michaël en ‘Skellig’ is afgeleid van het Ierse ‘sceillec’ dat steile rots of puntige steensplinter betekent.
Iets onder de top van het 218 meter hoge, steile eiland staan de overblijfselen van een Augustijner klooster uit de vroege middeleeuwen. De overblijfselen bestaan uit verschillende ronde cellen, gemaakt van dry-stone, een bouwtechniek waarbij geen cement wordt gebruikt. De restanten van de Michael’s Church, die dateert van latere datum, is wel gebouwd met mortel en zandsteen van een ander eiland.
Het eiland vormt samen met het nabijgelegen Little Skellig de Skellig-eilanden en deze staan op de UNESCO werelderfgoedlijst. De eilanden vormen een natuurreservaat en zijn beroemd om de populatie jan-van-genten en papegaaiduikers. Daarnaast zijn op Skellig Michael opnamen gemaakt voor de films Star Wars: The Last Jedi en Star Wars: The Force Awakens.

Van ongeveer mei tot september is Skellig Michael bereikbaar met kleine boten vanuit Portmagee. Door de Star Wars films is deze trip extra populair terwijl er, vanwege het natuurreservaat, maar beperkt mensen worden toegelaten. Toen ik er was sloeg het weer om en was het eiland enkele dagen onbereikbaar. Je kunt de energie vanaf de vaste wal echter prima voelen. De energie vond ik erg indrukwekkend en straalde voor mij trots, onafhankelijkheid en authenticiteit uit, als uitnodiging en voorbeeld om dat zelf ook te doen. Ook voelde ik een enorme levensenergie, waarbij het leek alsof de energie, na duizenden kilometers door de oceaan, dolblij en enthousiast was om bij land aan te komen, waar het zich eindelijk weer echt kon manifesteren.

Loughane More Ring Fort

De energielijn gaat vervolgens naar het zuidoosten en passeert een uitloper van het vaste land bij het dorpje Killough. Hier stroomt de energie door de Killough Wedge Grave, een ingestorte dolmen in het midden van een weiland.
Ook gaat de energie door het Loughane More Ring Fort, een klein, stenen ringfort. Ringforten zijn cirkelvormige versterkte nederzettingen en komen veel voor in Noord-Europa en vooral in Ierland en Zuid-Wales. Er zijn er meer dan 45.000 gedocumenteerd. De meesten dateren van rond de 6e tot de 9e eeuw, terwijl er ook wel gesuggereerd wordt dat ze veel ouder zijn. Gemiddeld hebben ze een diameter van 27-30 meter, maar afmetingen tot 75 meter komen ook voor. De ring van de ringforten was een grens die één of meerdere woningen omvatte. De sloot die het fort omringde, zou zijn versterkt door een palissade van hout, een heg of een dichte begroeiing of bomen en struiken. Er wordt gezegd dat de kleine werden gebruikt als boerderij, terwijl de grotere, die werden verdedigd door meer dan één aarden oever, waarschijnlijk de zetel waren van koningen en mensen uit de hogere klasse.
De vroegere bewoners van Ierland, de bouwers van de forten, werden geassocieerd met mythen en verhalen over feeën. Daarom werden de forten zelf gezien als toegangspoorten tot de wereld van de feeën en ook wel ‘fairy fort’ genoemd. Er wordt ook gezegd dat kabouters misschien weten van goud dat in de structuur is verborgen.

Paul Broadhurst en Hamish Miller, die met een wichelroude de hele Michael-Apollo-lijn in kaart brachten, merkten dat de energie in de omgeving vrij zwak is en steeds sterker wordt naar het centrum van het ringfort toe. Het centrum heeft een (niet meer toegankelijke) ondergrondse kamer. Deze is verbonden met een tunnel die naar buiten leidt. Ze waren er daarom van overtuigd dat dit ringfort niet bedacht was als fort zoals de meeste anderen, maar als een rituele constructie die de aardenergie markeert en eert. Met het ondergrondse deel als onderdeel van een ritueel proces en misschien wel als symbool van de ingang naar de onderwereld.

Sherkin Island Abbey

De laatste plek die de energielijn aandoet in Ierland is Sherkin Island. Op dit eiland staan de restanten van een franciscaanse abdij uit 1460. In 1537 is het zwaar beschadigd en geplunderd door boze zeevaarders uit Waterford als vergelding voor de inbeslagname en snelle consumptie van 100 ton van hun wijn door de plaatselijke eilandbewoners.

Je bereikt het eiland via een ferry vanuit Baltimore, een overtocht van ongeveer tien minuten. Het eiland, dat je in enkele uren rond kunt lopen, is de thuisbasis van een aantal artiesten en heeft twee pubs en een hotel. Tijdens de zomermaanden worden er in de Abbey kunst- en fototentoonstellingen gehouden.

Dit zijn slechts een paar van de krachtplaatsen op dit deel van de Michael-Apollo-lijn. Natuurlijk vind je alle plaatsen met beschrijving, praktische informatie en mijn ervaringen in het boek.

Alle krachtplaatsen, met foto en een deel van de tekst vind je op de interactieve kaart van de Michael-Apollo-lijn.

Heb je dit deel van de lijn zelf ervaren, deel dan hieronder jouw ervaring.